
Little things?
Weet je, eigenlijk houd ik niet zo van klein en onopvallend. Liever zou ik hier schrijven over groot en indrukwekkend. Over een kerkgebouw dat op zondag uitpuilt van bezoekers. Of over dagelijkse diepgaande gesprekken met mensen om mij heen. De werkelijkheid is helaas weerbarstiger. Pas waren we ...

Schakeltjes
Terwijl we daar liepen, vertelde deze jonge Albanese vrouw me haar verhaal. Ze vertelde hoe ze opgroeide in een gezin dat officieel behoorde tot de orthodoxe kerk. In de praktijk betekende dat echter nauwelijks iets voor hen. Via een zendingsorganisatie kreeg ze een kinderbijbel in handen. Dat bo ...

Bruidegom
Deze jongen was niet de enige die nogal verbaasd reageerde op het feit dat ik inderdaad alleen in een huis woon. Single zijn is in Albanië een zeldzaamheid. Al heel wat keertjes werd me hier gevraagd: ”a je e martuar?”, oftewel, “ben je getrouwd?” Het is een heel gebruikelijke vraag bij een eerst ...

OnWankelbare liefde
De beving duurt maar dertig seconden. Maar in die tijd laat ze een spoor van dood, verwoesting en onzekerheid achter. Nog slaperig sta ik ineens naast mijn bed. Wat te doen? Is het trappenhuis veilig genoeg? Of toch maar onder een deurpost wachten? Om ons heen wordt het donker. Ook voo ...

Al veranderde de aarde haar plaats...
Terwijl we het zeewater achter ons laten om in groepjes een zandkasteel te gaan bouwen, komt de zoon van de buschauffeur op ons toelopen. “Onze bus begon net te schudden…”, begint hij, terwijl hij ons strak aankijkt met z’n donkerbruine ogen. “Pa dacht dat ik de boosdoener was, maar toen hij zag ...

Hiri i Perëndisë
Leren doe je door vallen en opstaan. Met het aanleren van een nieuwe taal is dat ook zo. Ik denk aan de eerste keer dat ik uit de Bijbel voorlas op de meidenclub. Door een letter te verwisselen veranderde ik onbedoeld het woord ‘wassen’ in ‘eten’. En dus las ik voor dat de Israëlieten hun kleren ...

Zaterdagmorgen
“Juf, mogen we ook een keer wat komen bakken bij u thuis?” Zeg maar eens nee als twee paar glimmende ogen je verwachtingsvol aankijken… En zo staan we deze zaterdagmorgen in de keuken. Tweehonderd gram boter, tweehonderd gram meel, vier eieren… En laten we vooral de suiker niet vergete ...

Opgestaan?!
Iedere keer als ik haar winkeltje passeer, neem ik me voor om er eens binnen te gaan. Als er één plaats is waar vrouwen uit de wijk gezellig bijkletsen, dan is het wel hier. Maar eerlijk is eerlijk… Ik ben niet zo’n dapper mens… De nieuwsgierige blikken waarmee ik als buitenlander aangekeken word ...

Honger
Je moet wel echt honger hebben om je met het voedsel uit deze container te willen voeden. Hier wordt zelfs toiletafval gedumpt en hebben straathonden en zwerfkatten vrij spel. Het weerhoudt deze man, en vele anderen met hem, er niet van om in de stadscontainers te zoeken naar plastic, blikjes en ...

DOOR GESLOTEN DEUREN
Het huilen staat me nader dan het lachen als ik op m’n fiets door Durrës spurt. Normaalgesproken is het hier druk en levendig en worden er warme begroetingen uitgewisseld. Nu lopen mensen met een boog om elkaar heen, áls ze elkaar al passeren. Neuzen en monden zijn angstvallig weggesto ...