OnWankelbare liefde

De beving duurt maar dertig seconden. Maar in die tijd laat ze een spoor van dood, verwoesting en onzekerheid achter. Nog slaperig sta ik ineens naast mijn bed. Wat te doen? Is het trappenhuis veilig genoeg? Of toch maar onder een deurpost wachten? Om ons heen wordt het donker. Ook voor het elektriciteitsnetwerk zijn deze schokken te veel. Enkele ogenblikken later lijkt de aarde weer tot rust te komen, maar voor hoe lang? Gewapend met zaklamp lopen we naar beneden, waar we ons aansluiten bij andere geschrokken wijkbewoners. “Dit zijn de voetstappen van God,” vertrouwt de buurvrouw me toe. Ik kan haar alleen maar gelijk geven.

Langzaam maar zeker druppelt het nieuws binnen. Hier een woonhuis ingestort. Daar een compleet hotel. De basisschool in de wijk is geheel in onbruik geraakt. Gelukkig waren er geen kinderen in de buurt toen één van de muren naar beneden stortte. Gedurende enkele dagen wordt er met man en macht gewerkt om zoveel mogelijk mensen levend onder het puin vandaan te halen. Helaas niet altijd met resultaat. Verschillende gezinnen vinden de dood onder de overblijfselen van hun woning.

In Durrës heerst angst en onzekerheid. Mensen trekken weg naar familie of brengen de nacht door in hun auto. Zelfs je eigen huis is geen veilige plaats meer.

Ineens komt me een opvallende foto onder ogen. Op het eerste gezicht heeft die weinig goeds te melden. Puin. Gescheurde muren. Een ruimte waar je niet graag een voet over de drempel zet. Inderdaad, dit kerkgebouw is niet meer te gebruiken. Aan de muur echter hangt, onaangetast door de wankelende aarde, een bemoedigend getuigenis. Het zijn Gods eigen woorden, geschreven in duidelijke letters. Po, të dua me një dashuri të përjetshmë. Ja, Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde (Jer. 31:3).

Verschillende bevingen en naschokken volgen op die ene grote aardbeving. Terwijl ik dit schrijf, trilt de aarde opnieuw. Zekerheden wankelen. Maar dit Verbond is onwankelbaar. Jezus Zelf heeft het bezegeld met Zijn bloed. Zijn nooit ophoudende liefde voor liefdeloze zondaren is de enige Schuilplaats wanneer alle zekerheid je ontvalt. Vlucht daarheen, voor het eerst of opnieuw. Dat geeft vaste grond onder je voeten! Dan is echt niet alle angst verdwenen wanneer alles om je heen schudt en kraakt. Maar dan weet je Wie je leven draagt. Eén van onze lokale evangelisten zei het zo mooi: “Wanneer de aarde beweegt en ik kijk naar beneden, dan ben ik bang. Maar als ik omhoog kijk niet. Dan weet ik weer dat mijn leven in Zijn hand is”.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen