Voor het sherpa-staflid

“Wat weet jij over Nepal?” vraag ik Patrick, terwijl ik het eten opschep. “Niet te veel rijst”, mompelt mijn man, terwijl hij zijn bord wegtrekt, “liever wat extra saus”. “Ik weet niet eens waar het ligt”, beantwoord ik mijn eigen vraag. “Ze eten er ook rijst, denk ik.” “Volgens mij staat de Mount Everest er,” zegt Patrick, “hoe heten die mensen ook alweer die de rugzakken van de klimmers sjouwen? Shirpa’s?”

Waarschijnlijk hebben ze daar niet zoveel eten als hier, realiseer ik me met een nog halfgevulde pan voor mijn neus. De kampactie is dit jaar voor Nepal, vertel ik mijn echtgenoot, die mijn plotselinge interesse in Nepal een beetje bijzonder vindt. (Ik heb nogal hoogtevrees, dus voor mij geen plannen om een berg te gaan beklimmen.)

We kletsen nog wat door over kampacties. Afgelopen zomers hadden we heel wat Koersgangers onder onze hoede. De veiling op de bonte avond, ontbijt op bed, luidkeels zingen in de stad (daarna met de pet rond) en op de gekste tijdstippen het koude (zee)water in – alles voor het goede doel. Dit jaar dus actievoeren voor Nepal. Na het eten zoek ik op waar het land ligt en al surfend kom ik interessante informatie tegen.

Tot mijn verrassing ligt het land in Azië, terwijl ik dacht dat het in Afrika lag. Rijst eten ze er wel, die gedachte was dus zo gek nog niet. Helaas leeft een kwart van de Nepalezen onder armoedegrens. Geen eten in overvloed zoals aan onze keukentafel... Ondanks mijn beperkte geografische kwaliteiten kom ik erachter dat de hoogste berg ter wereld inderdaad op de grens van China en Nepal staat. Jaarlijks wagen zo’n 500 ervaren klimmers de extreem moeilijke tocht naar de top. Ze worden daarbij begeleid door sherpa’s. Sherpa’s zijn ervaren in het klimmen en kennen het gebied op hun duimpje. Ze verkennen de route, dragen de bagage en zetten het tentenkamp op. Als staflid mag jij dit jaar de kampdeelnemers als een sherpa voorgaan én richting wijzen.

Sherpa-zijn is geen eenvoudige taak. Onder onvoorspelbare (weers)omstandigheden moet je soms snel besluiten nemen. De voorbereiding vraagt best wat van je. Ook ik heb daar weleens over gemopperd. Boodschappenlijsten opstellen, kamp actie regelen, activiteiten opzoeken, budget bewaken, nog een keer vergaderen en – oh ja – de Bijbelstudies voorbereiden. Drukdrukdruk! Een Nepalees spreekwoord zegt: “Wie geen tijd heeft, is armer dan een bedelaar.” Dit jaar zet je je niet alleen in voor de deelnemers van Koers, maar ook voor je Nepalese naasten. Tijd geven maakt rijk, dat hebben ze in het arme Nepal goed begrepen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen