Lee-Ja en Seth-Hoe

De nacht is zwoel en de maan geeft een flauw schijnsel. Langzaam komen een jongen en een meisje de bergpas afgelopen. Ze dragen ieder een donkere tas met boeken... Bijbels. Die zijn bestemd voor de huisgemeenten in enkele afgelegen bergdorpen. "Straks na die bocht moet jij wachten in een spelonk", zegt de jongen. Ik ga alleen verder. Als er iets fout gaat, dan worden we niet allebei gepakt.
Lee-Ja rilt. Nu is het zover. Bij het begin van de tocht was ze bang en gespannen geweest, naarmate de tijd verstreek, werd ze rustiger. Maar nu haar vriend Seth-Hoe alleen verder zal gaan, komt de spanning in alle hevigheid weer boven. Na een kwartier zal zij volgen. Ze moet goed luisteren. Seth-Hoe zal roepen als er onraad is. Trillend zit Lee-Ja ingespannen te luisteren in de ingang van de spelonk. Achter haar is het donker. Voor zich ziet ze de flauwe silhouetten van rotsen en struiken. Enkele seconden nadat Seth-Hoe verder gegaan is, hoort ze niets meer dan het geruis van de zachte wind.
Opeens... Lee-Ja luistert scherp. Hoort ze daar iets? Het lijkt of ze in de stilte van de nacht gesmoorde kreten hoort. Het duurt maar enkele seconden, dan wordt het weer stil. Heel stil. Lee-Ja kruipt angstig verder terug in de spelonk. Is er iets mis gegaan? Is Seth-Hoe gepakt? Lee-Ja zit met gevouwen handen. Ze probeert te bidden. Van de spanning weet ze geen woorden te vinden. Haar gebed is niet meer dan een zucht om hulp. Ze denkt aan die andere keren toen boeken en Bijbels moesten worden weggebracht. Toen was het wel goed gegaan.
Dan hoort ze weer iets. Voetstappen. Lee-Ja's ogen kijken gespannen naar de ingang van de grot. Na enkele seconden gaan er drie mensen voorbij. Achter elkaar. Lee-Ja kan alleen een groot deel van de benen zien. Maar dat is genoeg. Als de derde voorbijgaat, ziet ze dat er iets gedragen wordt. Ze herkent de vorm van de tas van Seth-Hoe... Uiterst gespannen blijft Lee-Ja doodstil zitten. Ze heeft er geen erg in dat de angst weg is. Ze weet wat ze doen moet. Na een half uur gaat ze kruipend de grot verder in. Staan kan ze er niet. Ze tast in het donker om zich heen om zich niet aan puntige uitsteeksels te stoten. Eindelijk kan ze niet verder. Het is nu helemaal donker. De ingang ziet ze niet meer. Als ze niet verder kan, zet ze de tas neer en kruipt weer terug naar de ingang. Het begint al weer licht te worden. Ze weet dat ze moet wachten tot het dag is. Dan moet ze zonder tas de lange tocht naar huis terug gaan. Het is te gevaarlijk om nu met de Bijbels verder te gaan.

"Lee-Ja, je moet iets eten..." Lusteloos schudt Lee-Ja haar hoofd. Ze heeft absoluut geen honger. Ze heeft hoofdpijn en voelt zich zo ontzettend moe. Ze weet eigenlijk niet meer goed hoe ze thuisgekomen is. Echt bang was ze niet geweest op de terugweg. Wel gespannen. Maar toen ze thuis kwam, braken de emoties los. Uren lang heeft ze gehuild. Slechts langzamerhand begon moeder te begrijpen wat er gebeurd was... Verslagen ging ze naar de voorganger van de gemeente om te vertellen dat de tocht van Seth-Joe en Lee-Ja mislukt was. Seth-Joe was waarschijnlijk opgepakt... Met de Bijbels.
's Avonds komt de de kleine huisgemeente bij elkaar. Ook daar is de verslagenheid groot. Besloten wordt iedere avond bij elkaar te komen om voor Seth-Hoe te bidden. Na vier dagen is het zover dat Lee-Ja ook naar de gebedsbijeenkomst gaat. Opnieuw wordt er door de gemeente gesmeekt voor de terugkomst van Seth-Hoe. Nog steeds heeft niemand iets over hem gehoord. De tranen lopen Lee-Ja over de wangen nu ze weer terug denkt aan die angstige nacht. En ook als ze denkt aan haar vriend. Waar zal hij zijn? Wat zullen ze met hem doen? Zal hij mishandeld worden? Waarom horen ze maar niets?
Dan tegen het eind van de dienst is er achter in de kerk gerucht. Verschillende mensen kijken achterom. Dominee Wing stopt midden in een zin. Ook Lee-Ja kijkt achterom. Dan... een wonderlijk blij gevoel doorstroomt haar. Ze steekt haar armen in de lucht. Daar achter in de halfduistere ingang ziet ze een bekende gestalte. Seth-Hoe. Enkele mensen lopen op hem toe en brengen hem voor in de kerk. Lee-Ja ziet dat Seth-Hoe er vermoeid uit ziet en dat hij een beetje hinkt. Even staat hij met dominee Wing te praten. Dan vraagt de dominee of hij kan vertellen wat er gebeurd is. Seth-Hoe vertelt dan dat hij in het nachtelijk duister werd overvallen door twee mannen. Hij had geprobeerd zich te verdedigen, maar ze waren sterker. Hij was meegenomen en op een politiepost gebracht. De Bijbels werden in beslag genomen. Dat was lectuur uit het buitenland. "Dat is verboden", werd hem toegesnauwd. Hij was meegenomen naar een cel waarin misdadigers waren opgesloten. Maar na drie dagen was hij zomaar vrijgelaten. "Denk er om dat we je nooit meer met dergelijke lectuur betrappen", was hem meegegeven. Daarna had hij de tocht naar huis ondernomen.

Diep ontroerd luistert de kleine gemeente. Het gebed dat iedere avond tot de Heere in de hemel was opgezonden, was verhoord.

Ook in deze tijd wordt het gebed verhoord

Hoewel in sommige delen van China er wat meer vrijheid voor christenen komt, is het verspreiden van de Bijbel nog steeds een gevaarlijke bezigheid. Net als in de tijd van Petrus worden ook christenen soms gevangen genomen. Maar er gebeuren ook wonderen op het gebed. Dat blijkt uit het verhaal dat hierboven staat.

Affiche

Maak in groepen affiches voor de actie en hang deze op in het verenigingsgebouw of ergens anders.

Wat vind jij ervan?

1. Soms hoor je wel eens zeggen dat het helemaal niet zo erg is, als je vervolgd wordt of als je het moeilijk hebt omdat je er voor uitkomt dat je een christen bent. Het is juist een goed teken. Lees maar wat er in Lukas 6: 11 staat: Zalig zijt gij, wanneer u de mensen haten, en wanneer zij u afscheiden en smaden en uw naam als kwaad verwerpen om des Zoons des mensen wil. Wat vind jij daar van?
2. Er zijn mensen die het helemaal niet belangrijk vinden dat je aan iemand moet kunnen merken dat hij of zij een christen is. Als je je niet kleedt en als je niet doet zoals iedereen, dan word je uitgelachen. En dat niet alleen maar dan wordt misschien ook wel de Heere bespot. Dan is het toch maar beter om niet te laten merken dat je christelijk bent, want dan wordt de Heere ook niet bespot. Het gaat toch niet om de buitenkant, maar om de binnenkant! Wat vind jij daar van?
3. Misschien hoor je wel eens zeggen als je voor de actie bij iemand aan de deur komt: "Een actie voor christenen in communistische landen is niet zo nodig. We kunnen dat geld veel beter besteden aan bijvoorbeeld evangelisatie in ons eigen land". Wat vind jij daar van?

De Chinese Muur

In het noorden van China loopt een muur dwars door het landschap. Het is de bekende Chinese Muur, die rond het jaar 200 voor Christus gebouwd is, om de Chinezen te beschermen tegen vijandige stammen. De muur is bijna 3000 kilometer lang en ongeveer 8 meter hoog, terwijl er een weg van 4 meter breed overheen loopt. Op gelijke afstand van elkaar zijn wachttorens op de muur gebouwd. Vanuit die torens bewaakten wachters de grens van het keizerrijk. Heel de muur gaat door het ruige berglandschap; over een afstand die bijna net zo lang is als van Amsterdam naar New York! De muur staat er nu, na 2000 jaar nog steeds. Omdat hij nu natuurlijk niet meer gebruikt wordt om het land te beschermen, mag je er gewoon over wandelen. Daarom zijn er nu veel mensen die op een vakantiedag een klimpartij over de langste muur van de wereld wagen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen