75 jaar Daniël

“We woonden in Oostdijk, achter de dijk. Het was nog vroeg in de morgen toen de schilder die tegenover ons woonde op de luiken klopte. “Je moet eruit, het water komt! Kom eruit!”, riep hij. We werden uit bed gehaald, trokken haastig iets aan en moesten naar buiten. Water met stukken wrakhout klotste rond onze enkels, het kwam al snel tot mijn knieën. Moeder liep in haar nachthemd met de jongste in haar armen. Ze had geen tijd meer gehad om zich aan te kleden. We gingen de dijk over en schuilden daar met veel anderen in een winkel. Oom Jan kwam ons met de auto halen en bracht ons naar oma die in Krabbendijke woonde. Daar bleven we met het hele gezin in een achterkamertje wonen tot er nieuwe huizen waren gebouwd. We gingen niet meer terug naar Oostdijk, maar bleven in Krabbendijke wonen.”

Dien uit Krabbendijke

“Ik was een jaar of zeventien en werkte bij een bodedienst. Met een transportfiets (geen elektrische hoor!) reed ik naar Goes. Met mijn tasje ging ik spullen wegbrengen en geld ophalen en fietste ik met het geld weer terug. 2 februari 1953 kwam mijn zwager vertellen dat er dijken doorgebroken waren. In Yerseke hadden we ook een zwakke dijk. We waren bang dat die dijk ook door zou gaan als er windtij overheen zou komen. Het was hoog water en het stormde. Met man en macht stapelden we zandzakken op. Na de oorlog hadden veel ondernemers militair materieel overgenomen en dat gebruikten ze nu. Later ging ik met iemand mee op een vrachtwagen. We haalden de aangespoelde lichamen op en brachten die naar de begraafplaats. Zoiets vergeet je nooit meer.”

Jan uit Yerseke

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen