Inleiding

In bijna ieder dorp en in iedere stad vinden we in het centrum een monumentale kerk. Zo'n kerk is vaak al enkele honderden jaren geleden gebouwd en heeft dikwijls een lange staat van dienst als geestelijk en cultureel centrum van de betreffende plaats achter de rug. Aan het eigenlijke kerkgebouw is doorgaans een toren vastgebouwd, die vele tientallen meters boven de omringende bebouwing uitsteekt. Een kerktoren is daarom al van ver te zien. Bovenin de toren monteerde men meestal een uurwerk en een luidklok waarmee de tijd aan de plaatselijke burgerij bekend gemaakt werd. Deze 'ouderwetse' tijdmelding is in de meeste plaatsen nog steeds intakt. Iedereen kent wel de torenklok die op vaste tijden, in ieder geval op het hele uur, van zich laat horen. Waar je je ook bevindt, op de fiets in de stad, winkelend op de markt of zomaar 's avonds in je bed, overal kun je, vaak onverwachts, de slag van de torenklok horen. Onwillekeurig tel je de slagen mee. Eén, twee, drie... Drie slagen. Drie uur dus.

Hel slaan van de klok doorbreekt de voortgang van het moment. De bezigheid op dat moment wordt even onderbroken. Vroeger dacht ik dat de klok tijdens het slaan niet tikte. Tijdens het slaan stond de tijd voor mij heel even stil. Jij weet natuurlijk wel beter, maar toch is het wel een aardige gedachte: een moment van rust bij net begin van het nieuwe uur. Je zou het als een moment van bezinning kunnen zien. Even terug zien op wat ging, even vooruit zien op wat komt.

Eén keer in het jaar wordt er door een ieder met spanning op het slaan van de klok gewacht. Iedereen telt mee als de klok op oudejaarsavond twaalf slagen slaat. Het laatste blaadje wordt van de scheurkalender getrokken. Gelukkig nieuwjaar! Soms zouden we misschien beter 'gelukkig..., nieuwjaar' kunnen schrijven. Is het niet zo dat veel

Soms zouden we misschien beter 'gelukkig..., nieuwjaar' kunnen schrijven. Is het niet zo dat veel mensen stilletjes opgelucht adem halen? Want als er nu eens geen nieuw jaar was gekomen, wat dan?

In deze schets gaan we in op het vieren van oud en nieuw in de christelijke gemeente. Het vieren van de jaarwisseling wordt gekenmerkt door terugzien en vooruitzien. Er is een jaar voorbij gegaan en een nieuw jaar dient zich aan. Voor we ingaan op het vieren van de jaarwisseling, bespreken we het Bijbelse begrip 'gedenken'. In dit begrip ligt zowel het terugzien (herdenken) als het vooruitzien (verwachten). Vervolgens gaan we in op de oorsprong van ons nieuwjaar vieren. Tenslotte komt de viering van de jaarwisseling zoals wij die kennen, aan de orde.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen