Militair Annouk over de Mentale Weerbaarheidstraining in Duitsland
In de eerste zestien weken van de opleiding is er een groene periode. Deze eerste periode staat bekend om de vorming van jezelf. Ze noemen het ook wel van ‘spijkerbroek’ naar militair. Deze vorming gebeurt op enorm veel verschillende manieren. Je hebt de fysieke manier, zoals opdrukken, de hele heide over tijgeren, de kazerne rondrennen en ga zo maar door. Maar er bestaat ook een andere manier, namelijk de mentale vorming.
In de tiende week van de opleiding gingen we met ons peloton naar Duitsland, Bad Reichenhall. Deze week werd ook wel de mentale weerbaarheidstraining of de GVA (grensverleggende activiteiten) genoemd. Tijdens deze week word je mentaal geprikkeld door activiteiten zoals klettersteigen (klimmen langs een steile rotswand), abseilen, canoeing (hierbij volg je een rivier vanaf de top van de berg naar het dal) met sprongen van acht meter hoog, een pendulesprong (een hoge sprong met een vrije val daarin) maken, het klauteren in smalle grotten en het beklimmen van verschillende bergen.
Tijdens het beklimmen van de bergen kan het zijn dat je opeens te horen krijgt dat er een ‘gewonde’ in de buurt lig. De bedoeling is dan om zo snel mogelijk naar de gewonde toe te gaan en deze de eerste hulp te geven. Dit is een soort EHBO dat bij defensie Zelf Hulp Kameraden Hulp betekent. Wanneer je eerste hulp gegeven hebt, neem je de patiënt mee op de UT2000. Dit is een brancard die je in elkaar moet zetten. De UT2000 is geen pretje om te dragen, zeker niet als je binnen een bepaalde tijd ergens moet zijn. Naast deze fysieke uitdaging zit er ook een mentaal aspect bij. Het is de bedoeling dat je niet alleen naar jezelf, maar ook naar de anderen moet omkijken. Als er bijvoorbeeld iemand van je peloton flauwvalt door te weinig drinken, dan word je er als groep op aangesproken. Of als iemand niet lekker in zijn vel zit, is het je taak om naar degene toe te gaan en te vragen of je hem kan helpen. Omkijken naar je naaste is een van de belangrijkste dingen bij defensie. In het ‘gewone’ leven kan je dit natuurlijk altijd toepassen, wees er voor de ander!
Een paar weken na de reis naar Duitsland had ik een gesprek met mijn instructeur. We hadden het over Duitsland en over de schitterende omgeving (zie afbeelding). Daarnaast spraken we over God zien in de wereld om je heen. De instructeur liet mij de foto zien van het prachtige uitzicht vanaf een berg die we op moesten rennen. Deze foto had hij naar zijn vrouw gestuurd met de tekst: Ik hef mijn ogen op naar de bergen, vanwaar mijn hulp komen zal. We kennen het allemaal, deze tekst uit Psalmen 121. Dit zette mij wel stil. In Duitsland was ik druk met mezelf. Tijdens de momenten dat het zowel fysiek als mentaal wat moeilijker was, heb ik daar helemaal niet aan gedacht. Het gesprek met mijn instructeur zette de situatie weer in een ander perspectief. Dat was een mooie les voor me!
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van donderdag 2 mei 2019
Daniel | 32 Pagina's
