7. Hoe ervaar ik het gehandicapt zijn?

Dat is ook een vraag. Je schrikt ervan. Vooral als je gewend bent veel naar anderen te luisteren. Moet ik nu zomaar over mijn eigen handicap schrijven? Dan gaat er een kort gebed aan vooraf: "Heere, help." Ik kan onmogelijk, in eigen kracht, m'n ervaringen weergeven. De Heere gaf me een handicap. Hij leert me er mee leven. Hij ontdekt me aan m'n eigen zondige verwerkingen. Maar Hij ondersteunt dagelijks. Daarom is het mijn begeerte om alles van Bovenaf te bekijken. Dan ervaar ik m'n handicap zo heel anders. Hij regeert. Hij regelt mijn leven. En Hij is het Die op Zijn tijd moed geeft om als een gehandicapte door het leven te gaan.

'k Heb een hele mooie taak van de Heere gekregen, 'k Mocht 20 jaar kleuterleidster zijn. Als kind was dit al een stille begeerte. Door de liefdevolle begeleiding van mijn ouders en anderen mocht ik m'n wens in vervulling zien gaan. Toen was ik nog niet gehandicapt, 'k Dacht er niet eens aan, dat ik dat zou kunnen worden. Iedere dag was een feest. Ondanks alle tekortkomingen waar ik veel verdriet van had. De Heere weet het. Maar Hij gaf me de liefde om de kinderen te onderwijzen. Met de opengeslagen Bijbel op de knieën. Dat is altijd m'n uitgangspunt geweest. Na een onvergetelijke periode gebeurde het. Ik werd ziek. 'k Moest op doktersadvies m'n werk loslaten. Er traden verlammingsverschijnselen op. Dat heb je niet van de één op de andere dag verwerkt. Echt, voor mij was het hartverscheurend. Leeg... doelloos... raadselachtig...

Totdat de Heere me liet zien dat de taak geleend was. Geleend... En 'k had net gewerkt of ik er recht op had. De Heere maakte me rechteloos. Loos voor de Heere. Hoe ervaar je dat? Nou, dat had ik nooit alleen gekund. De uren, weken, maanden, dat ik sprakeloos op m'n kamer gezeten heb is met geen pen te beschrijven. Er werd wel eens bemoedigend gezegd: "Fijn hé, nu ben je vroeg gepensioneerd." M'n ervaring? Het ging als een zwaard door mijn ziel. Maar de grootste, wonderlijkste, genade-ervaring is dat de Heere me nog nooit losgelaten heeft. Nog een ervaring. 'k Zat m'n verleden te overpeinzen. Ja, die mooie taak had ik gekregen. Maar de Heere had hem teruggenomen. En nu het grootste wonder dat ik het volgende mocht ervaren: de Naam des Heeren zij geloofd. 

In het natuurlijke heeft de Heere veel afgenomen. Maar 'k mag door genade ervaren dat de Heere het in het geestelijke dubbel teruggeeft. Als dan de vraag gesteld wordt: "Hoe ervaar je het gehandicapt zijn?" mag ik vrijmoedig zeggen: met de Heere is alles goed. Dan geeft de Heere de ervaring me te vernederen onder Zijn Hand. En dan is Hij nabij de ziel die tot Hem zucht. 

Maar denk er niet te oppervlakkig over. Het is een diepe ingreep in je leven als je gehandicapt wordt. Ook voor degenen met wie je omgaat, 'k Ben bang voor medelijden. Naar meeleven kan ik hunkeren. En als de ervaringen anders zijn, vraag ik om kracht om ook deze teleurstellingen te verwerken. Er wordt ontzettend veel gedaan vanuit onze gemeenten. Misschien zijn er nog te weinig begeleidende personen. De nood is zo groot. Maar de liefde is er toch. Dat ervaar ik. Maar over deze ervaring kan ik te weinig schrijven omdat ik de kontakten mis. Toch één ding. De Heere zegt: "Hebt elkander hartelijk lief." Zit niet te zeuren over te weinig bezoek, maar ga voor elkaar in gebed. Worstel tot je bij de Heere terecht komt. En dan mag er nog wel gemeenschap ervaren worden. Ach, als je dan een lezing hoort over "een beker koud water", zink je in verwondering weg. Wat geeft de Heere ons nog veel. Terwijl de Heere Jezus alle verzachting op aarde moest missen.

Moeilijkheden zullen er blijven. Voor mij zal een handicap nuttig en nodig zijn. Niet voor iedereen hoor. Soms lijkt alles tegenstrijdig, maar dan neemt de Heere me weer eens apart om te zeggen dat het niet zo is. Hij is de Pottenbakker en doet met het leem wat Hij wil. 

Je leest vaak in bladen wat er in de praktijk gebeurt als je gehandicapt bent. O ja, 'k moet het van harte instemmen. Je wordt vaak als onvolwaardig gezien. Pijnlijke ervaringen. Zo zou je er honderden kunnen noemen. Het kan me dikwijls verdrietig maken. Maar de Heere heeft me een aangepaste plaats in m'n huis aangewezen, waar ik m'n hart voor Hem uit mag storten. M'n bidvertrek. En op dat plaatsje mag ik wonderlijke, onverdiende genade-ervaringen genieten. Want daar word ik zo dikwijls gewezen op Hem, de Heere Jezus, Die alles voorgeleden heeft. Hij kent alle ervaringen. Ben je bedroefd, zeg je ervaringen vrij uit. Hij begrijpt je altijd. En dan moet ik dikwijls aan een uitdrukking van een kind denken: "Het is toch niet zo erg als je kreupel bent, straks mag je altijd bij de Heere huppelen." Weer een ervaring. Wat zal dat zijn. En dat voor mij...

Maar de ervaring van Elia is me ook niet onbekend. Geen levensmoed meer. De Heere weet echter precies op tijd een koek te geven waar zoveel Goddelijke kracht in zit, dat hij weer op mag staan en verder gaan. Gaan? Dan draagt Hij mij. En ondersteunt mijn wankelende schreden.

De achtendertigjarige kranke ken ik ook in de ervaring. Heere, ik heb niemand... Maar wie Hem aanroept in de nood, vindt Zijn gunst oneindig groot... Kind, nu mag je weer ervaren: "Zie, Ik ben met je alle de dagen tot aan de voleinding der wereld." En dan krijg je er hier nog wel eens een hartevriend of -vriendin bij waar je vertrouwelijk mee mag praten. Soms kort. Soms wat langer. De Heere is er vrij in. Hier moet je toch steeds loslaten. Familie, werk, vrienden en vriendinnen. Treur niet teveel. Ik ken je ervaringen, je eenzaamheid. (Wat een wonder). Je hoeft gelukkig niet altijd uit het verleden te spreken. De ervaring van vandaag? Van een gehandicapte? "Kom, Mijn liefste, laat ons uitgaan in het veld, laat ons vernachten in de dorpen... Daar zal Ik u Mijn uitnemende liefde geven..." Wonderlijke persoonlijke ervaring. Eenzaam, met Hem gemeenzaam (Hooglied 7 : 11 en 12).

Dan ervaar ik weer innerlijke spanningen. Een doorn die zo'n pijn doet. Maar wat volgt er dan weer verdriet over mijn ongeloof. En dan de ervaring geen vaste taak meer te hebben. Dat mag ik ook niet verzwijgen. En toch nog in de wereld te zijn. Maar de Heere leert me woekeren met wat Hij overgelaten heeft. 'k Laat iedere dag m'n lege handen aan de Heere zien met de vraag: "Heere, hebt U iets voor mij te doen?" En... de Heere geeft altijd wat. Vaak door het onmogelijke. Weer door moedeloosheid, donkerheid, tot Hij het Licht op doet gaan. Waarom dan pas? Wel, dan krijgt Hij alleen de eer. Er kunnen werkopdrachten als een verrassing in je leven komen.

Toch lopen ze ook wel eens op een teleurstelling uit. Maar dat is weer het ongeloof dat de kop op steekt in mij. 'k Moet steeds leren ervaren: "Ik doe het niet en nooit om jou maar om Mijn Grote Naam, opdat die verheerlijkt worde." Dus ik mag niet meer meetellen. Zou ik, onwijze, de weg van de Heere willen bepalen? Wie kan Gods wijs beleid doorgronden? Als vrucht van de voorbede van de Heere Jezus mag ik door genade wel eens stamelen: niet mijn wil maar Uw wil geschiede... Je leest vaak over een handicap in de Bijbel. Vaak zijn het de niet meegetelden door mensen. Maar de ervaring van David gun ik iedereen: "Maar God zag op mij neder..."

Op mij, een verloren Adamskind.

En als Hij je voor Zijn rekening neemt... ben je veilig.

Als Hij je wast van je vuile zonde... ben je rein.

Als je God niet kunt ontmoeten... zal Jezus Zich niet onbetuigd laten.

Als je als een gehandicapte, de lijdende, strijdende, overwinnende en verheerlijkte Koning mag leren kennen en de Geest de weldaden in je hart toepast, vertel me dan eens, hoe ervaar je je handicap?

Ach, dan wordt de belemmering bedekt door de liefde. Liefde van een Drieënig God.

En dan staar je met een geloofsoog in de verte:

,,En mij, hiertoe door U bereid, opnemen in Uw heerlijkheid..."

En niet alleen mij. Hij wil ook andere gehandicapten, die tobben met zoveel problemen tot een Helper zijn. En... groter dan de Helper is de nood toch niet?

Ben je dan in grote nood? Jacobs God leeft nog. En... zalig hij, die in dit leven. Jacobs God tot een helper heeft...

Jacob was ook gehandicapt. Maar Zijn God was zijn alles.

Hij maakt nog zeeën droog en bergen vlak...

Laten we elkaar met deze woorden vertroosten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen