Onrustig is ons hart... ....tot het rust vindt in U, o God!

Waar zoek jij naar...? Een mooie cijferlijst? Veel geld? De beste zijn met gym? Een dure studie? Een leuke baan straks? Een knap meisje om mee te trouwen? Vaak op vakantie naar het buitenland? En als je dat allemaal bereikt hebt, wil je snel promotie om nog meer te verdienen! En als je dat allemaal hebt? "Dan ben ik een gelukkig mens," zul je zeggen. Meen je dat? Zul je werkelijk gelukkig zijn? Alexander de Grote had een geweldige drang om landen te veroveren. Als hij het ene gebied in zijn bezit had gekregen, keek hij al weer uit naar het volgende land. Nooit had hij genoeg. Wat was hij teleurgesteld toen hij in India over de golven van de oceaan uitkeek: er was niets meer om te veroveren! Al dat land en al die volkeren die hij onderworpen had, konden zijn hart niet vervullen. Aardse rijkdom en aards geluk laten een mens ten diepste leeg.

En zo is het nog. Je kunt denken dat je gelukkig bent als je alles hebt gekregen wat op je verlanglijst staat. Maar als je bij dat alles de Heere niet hebt, dan blijft je hart uiteindelijk leeg, Alleen de Heere kan je lege hart vervullen. Zolang je Hem niet hebt, zul je tevergeefs proberen je verlangens te vervullen met de dingen van deze wereld.

Weetje wat de Heere Jezus er van zegt: "Vergader geen schatten op de aarde, de dief steelt ze, de mot verteert ze en de roest bederft ze!" Alles gaat hier voorbij. Je geld gaat op. Dingen waar je trots op bent, gaan kapot. Van je vakantie heb je alleen nog foto's of een video. Maar wat dan? Ook dat zegt Jezus in Mattheüs 6: "Vergader een schat in de hemel." Die kan niemand van je afnemen, die schat is blijvend. Dan heb je meer dan de rijkste op de aarde. Ga eens na waar jouw hart naar uit gaat. "Waar je schat is daar zal ook je hart zijn." Ben je onrustig omdat je nog meer wilt hebben of is je hart zo onrustig omdat je God niet kent? Ga op zoek naar Hem!

Lees eerst de beide stukjes over Augustinus en Luther.

> Waarom waren beide mannen erg onrustig?
> Hoe dachten ze tot rust te komen?
> Waar vonden ze uiteindelijk rust?

Herken je iets in het leven van Augustinus en Maarten Luther? Ben jij ook bang om te sterven? Tob jij erover, net als deze mannen, hoe je verhouding met God weer goed kan komen? Dan zul je strijd kennen. Strijd met de duivel, strijd met de wereld en strijd met jezelf. Word je er moe van? Ga met je vragen naar God. Hij roept het vermoeiden toe: "Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven." Rust niet voor je het heil voor je ziel gevonden hebt. Toen Zijn discipelen sliepen, heeft Hij gestreden in de hof van Gethsémané. Hij heeft de rust verworven voor Zijn volk. Die rust zal eeuwig en volmaakt zijn. Verlang jij naar die rust?

Milaan. Het jaar 390. Aurelius Augustinus is eigenlijk alleen maar naar de kerk gegaan om de vertelkunst van Ambrosius te horen, maar hij hoort in de preek de stem van God die hem roept. Toch wil hij niet luisteren. Hij wil zijn losbandige leven niet loslaten. Hij gaat door, maar hij vindt geen rust. Tot hij radeloos onder een vijgenboom terechtkomt en bidt: "0, God, hoe lang nog? Verlos mij van zonde en vergeef mijn vele misdaden!" Hij hoort een kind zingen: "Tolle lege! Neem en lees." Dan neemt Augustinus de Bijbel en hij slaat Romeinen 13 open. Daar vindt hij de ware rust voor zijn hart door het geloof in Christus.

Erfurt. Het jaar 1506. Maarten Luther legt de kloostergelofte af. Nu zal hij wel urede uoor zijn ziel krijgen. In de jaren die volgen is Maarten druk bezig met waken, vasten, bidden, zelfkastijding, maar... de onrust blijft. Op blote knieën kruipt hij in Rome de Pilatus-trap op. Hij slaagt glansrijk voor zijn examen in de godgeleerdheid, maar toch is broeder Maarten niet gelukkig. In 1513 zoekt hij opnieuw de eenzaamheid op. Hij bidt tot God. Dan leest hij Romeinen 1:17: "De rechtvaardige zal uit het geloof leven." Nu ziet hij door het licht van de Heilige Geest wat deze woorden betekenen. Hij kan zijn zaligheid niet zelf verdienen. Genade is door de verdienste van Christus. Een wonderlijke rust daalt in zijn ziel . . .

Alexander de Grote was een geweldig veroveraar. Toen hij eens stond aan de grenzen van India, barstte hij in tranen uit en riep: "Wat jammer dat er maar één wereld te veroveren is!"

Want wat baat het een mens, zo hij de gehele wereld gewint en lijdt schade zijner ziel? (Mattheüs 16:26)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen