Monsieur Jerôme

Van tijd tot tijd valt de klopper op de deur van het statige huis aan de markt in Doornik. De gastheer heet zijn gasten hartelijk welkom. Hij heeft allemaal voorname burgers uitgenodigd. Het gonst in de eetzaal van de stemmen. Plotseling wordt het stil. Alle ogen zijn gericht op de lange magere man met de rossige baard en de versleten jas. Dat is monsieur Jerôme! Monsieur Jerôme vraagt de Heere om een zegen voor de maaltijd. Onder het eten begint hij te vertellen. Zijn stem wordt luider, alsof hij de aanwezigen wil overtuigen voor de Hervorming en tégen Rome! Na de maaltijd verlaat hij even stil het huis als hij gekomen is. Guido de Brès brengt onder de schuilnaam van monsieur Jerôme het Evangelie aan de mensen in Doornik. Op een avond trekt er een groep inwoners van Doornik psalmzingend de straat op. Ze willen hiermee eigenlijk het stadsbestuur uitdagen. Eigenlijk een vorm van oproer. Ds. de Brès is het hier niet mee eens, maar het is al te laat. De landvoogdes Margaretha van Parma zendt soldaten naar het stadje. Er wordt gezocht naar een lange magere man, slecht gekleed in een zwarte mantel met een versleten kraag: monsieur Jeröme! Toch wordt Guido de Brès niet gevonden. Eén van zijn vrienden houdt hem verborgen in een tuinhuisje. Ondergedoken in zijn tuinhuisje werkt hij hard aan een boekje. Het wordt een geloofsbelijdenis van 37 artikelen. Als de koning die leest, zal hij begrijpen wat de calvinisten precies belijden... Hij wil de koning vertellen dat de calvinisten geen oproermakers zijn. Bij de geloofsbelijdenis doet hij een brief waarin hij de koning vraagt of de vervolgingen mogen stoppen.

Het is een donkere nacht. De torens van het kasteel in Doornik steken nauwelijks af tegen de zwarte hemel. Alles is in diepe rust. Om de muur sluipt een donkere gestalte. Hij staat stil te luisteren of hij iets hoort. En dan gooit hij een klein pakje over de kasteelmuur. Hij haast zich weg in het donker. De volgende morgen wordt het pakje door een soldaat gevonden. Hij brengt het naar de gouverneur. Nieuwsgierig neemt graaf van Montigny het in zeildoek gewikkeld pakje in ontvangst. In het pakje vindt hij een klein boekje met een brief gericht aan Filips de Tweede. Het boekje met de brief komt, via de landvoogdes Margaretha van Parma, in de handen van de koning. In plaats dat de koning milder wordt gestemd, geeft hij bevel dat de ketters meer vervolgd moeten worden. Guido vlucht naar Sedan in Frankrijk waar hij in betrekkelijke rust vier jaar met zijn gezin mag wonen. In augustus 1566 wordt hij samen met ds. Pérégrin de la Grange predikant in Valenciennes, anderhalf jaar mag hij hier preken, maar de inquisitie laat ook deze stad niet met rust. Een groot leger belegert de stad. De twee predikanten weten met drie vrienden uit de stad te vluchten, maar de Heere beslist anders. Op de vlucht raken de vijf vrienden uitgeput door honger. Ze gaan wat eten in een herberg. De waard vertrouwt het niet en verraadt de mannen. Zo worden De la Grange en De Brès gevangen gezet in de gevangenis van Doornik.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen