Actie én gebed bij agressie

Op welke manier krijg je in je werk te maken met agressie?
“Eigenlijk heb je als politieagent te maken met twee soorten agressie. Dat zijn incidenten waar je op af moet. Je kunt daarbij denken aan bedreigingen, mishandelingen en agressieve personen (onder invloed van drugs, medicijnen of alcohol). Daarnaast heb je agressie die tegen de politie gericht is.
Voor een politieagent is het noodzakelijk om goed voorbereid te zijn op agressie en geweld. Aan de politieacademie word je geleerd hoe je op agressie moet reageren.”

Hoe ga je als politieagent om met agressie?
“We hebben geweldsmiddelen, zoals een wapenstok, pepperspray en een vuurwapen die we kunnen toepassen en soms ook móeten gebruiken. Het gesprek is ons beste wapen. Hiermee kun je vaak al veel bereiken. We schatten altijd de risico’s in en soms moet je dan ook andere wapens gebruiken om te voorkomen dat iets uit de hand loopt. Dit wordt van mij als politie ook verwacht. Waar anderen een stap terug doen, stap ik naar voren, soms met gevaar voor eigen leven. De overheid, waar de politie deel van uit maakt, heeft van God de taak gekregen om mensen die kwaad doen te straffen. Als overheid sta je in dienst van God. De overheid mag daarom het zwaard als symbool van gezag en straf niet onbenut laten: Want de oversten zijn niet tot een vreze den goeden werken, maar den kwaden. Wilt gij nu de macht niet vrezen, doe het goede, en gij zult lof van haar hebben; Want zij is Gods dienares, u ten goede. Maar indien gij kwaad doet, zo vrees; want zij draagt het zwaard niet te vergeefs; want zij is Gods dienares, een wreekster tot straf dengene, die kwaad doet (Rom. 13:3-4).”

Ben je als politieagent altijd voorbereid op agressie?
“Bij sommige diensten weet je dat er een verhoogde dreiging is. Dat is bijvoorbeeld bij grote evenementen. Dan bid ik: ‘Heere, als ik in een situatie kom, waarbij het escaleert, mag ik dan ook tactisch de goede dingen doen? Wilt U wijsheid en kracht geven?’.
Ik ben vorig jaar gevraagd om naar Groningen te gaan als biker met Koningsdag. Je fietst met de koninklijke familie mee. Dat zijn de mooie dingen. Maar je weet ook op dat moment: dit is aanslaggevoelig. Je bent daarom extra waakzaam. Dus je stopt niet even om een selfie te maken met de koning. Je bent altijd taakgericht bezig.”

Wat doet agressie met een ervaren politieagent?
“De agressie en geweldskant vind ik de minst leuke kant van het politiewerk. Het is compleet zinloos. Mensen gaan soms zo ruw en hard met elkaar om. Agressie laat heel duidelijk zien hoe wij er als mensen voor staan. Dat vind ik aangrijpend. En tegelijkertijd ben ik dan soms ook verwonderd als ik met agressie te maken krijg: ik sta nog aan deze kant, maar het had zomaar anders kunnen zijn. Wij zijn allemaal van nature geneigd God en onze naaste te haten (H.C. Zondag 2), dat geldt ook voor mij. Het is daarom nodig dat er politie is, die ingrijpt.”

Ga jij anders met agressie om dan je niet-christelijke collega’s?
Het blijft stil. “Dit vind ik een moeilijke vraag. De kernwaarden van de politie zijn: integer, betrouwbaar, moedig en verbindend. Deze kernwaarden zijn basisprincipes voor iedere agent. Ze zijn leidend in denken en handelen. Het verschil zit daarom niet in het politieoptreden. Ik denk dat vooral mijn kijk op dingen anders is. Ik zie mensen die op weg zijn naar de eeuwigheid. Dan zie je soms de macht van de duivel. Tijdens carnaval was er een vechtpartij ontstaan in een horecagelegenheid. Dan ga je op zo’n melding af en zie je de complete chaos. Dan vraag ik mezelf af: Waar moet ik beginnen? Ik sta daar als klein mensje en zie de macht van de duivel. Maar ik mag in zo’n situatie ook weten: het loopt God niet uit de hand. Dat maakt dat ik op zo’n moment ook mijn werk kan doen. De Heere regeert, ook in zo’n situatie.”

Jij blijft professioneel, ook als je ziet welke puinhoop mensen ervan maken?
“Ik probeer mensen te behandelen, zoals ik zelf ook behandeld wil worden. Ik moet mijn werk goed doen. Dat is ook de taak die ik heb en ik vind het een zegen dat ik die taak gekregen heb. Ik voel me ook niet beter dan die mensen. Ik zou zomaar de persoon kunnen zijn die in het feestgedruis losgaat. Het is Gods weerhoudende genade die mij daarvoor bewaart. God heeft ook veel geduld met mij. Daarom kun je soms ook geduld hebben met mensen die er een puinhoop van maken.”

Wat maakt dan dat je dit werk met plezier kunt doen?
“Dat zijn de opsporingszaken waar ik een bijdrage aan heb mogen leveren. Ik denk bijvoorbeeld aan het aanpakken van drugscriminaliteit. Je werkt daarbij heel nauw samen met collega’s van het basisteam, collega’s van de recherche, observatieteam enzovoort. Soms moet er een inval gedaan worden in een woning of bedrijfspand. Dan ben ik ook wel iemand die graag voorop gaat. Na alle voorbereidingen wil je dan ook het laatste stapje zelf doen. Op een zo’n actiedag stond ik samen met een collega klaar voor de deur met een ram. Zo’n grote, eentje die je met z’n tweeën moet hanteren. Eén ram en de deur lag eruit. Maar ook de deurpost en een gedeelte van het pleisterwerk. We waren iets te enthousiast geweest. Dat zijn de dingen waar je samen nog vaak om moet lachen.
Wat misschien wel de mooiste kant van het werk is, is dat je het verschil kunt maken op de moeilijkste momenten van het leven. Ik denk aan een ziek kindje dat langs de snelweg is overleden. Zo’n situatie is heel erg, maar als politieagent kun je dan juist heel veel betekenen voor mensen. Dat zijn ook dingen waarvan je weet: dit kan ik niet alleen. Net zoals slecht nieuws brengen na een verkeersongeval. Dan sta je voor de deur en denk je: dit kan ik echt niet. Dan bid ik ook van tevoren: ‘Heere, wilt U geven dat ik het professioneel kan vertellen, wilt U mij daarvoor kracht geven?’. En dan ervaar ik ook dat ik het op een goede manier mag doen.”

Zien collega’s het aan je, dat je christen bent?
“Collega’s zien dat ik bid voor het eten en daardoor ontstaat er soms een gesprek. Pas was er een nieuwe collega, die het was opgevallen dat ik christen was en hij zei: ‘Ik moet nu op gaan passen met vloeken’. Ik vroeg hem: ‘Weet je ook waarom?’. Ik heb hem dat toen uitgelegd; hij had het nooit begrepen. Het was hem nog nooit verteld. Soms stellen collega’s ook vragen: ‘Waarom laat God ellende toe?’. Dan geef ik aan dat ik het ook niet goed weet; dat zijn ook vragen die je zelf hebt en die ook moeilijk zijn. Ik ga binnenkort stoppen in dit team, omdat ik een andere functie krijg. Voor zover ik weet, is er straks op dit bureau niemand meer die naar God zoekt. Ik heb geprobeerd om te laten zien hoe goed het is om God te dienen. Om respectvol om te gaan met Gods schepping en met elkaar. Om geduld te hebben met collega’s. Het is ook nodig dat je als christen op plaatsen komt, waar minder mensen christelijk zijn. Dat is soms eenzaam, maar vaak mag je ook Gods nabijheid ervaren.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen