DE BLIJE WERELT

Op 11 juli 1986 werden wij opgeschrikt door het bericht, dat „Dc Blije Werelt" in Lunteren voor het grootste deel door brand verwoest was. Bij ons. als organisatoren van dc vakantieweken voor gehandicapten. sloeg dit bericht in als een bom. Al vele jaren konden wij met onze gehandicapte gasten hier een vakantieweek doorbrengen en juist in 1986 hadden wij het gehele komplex afgehuurd. Voor drie groepen. 145 gasten en 60 stafleden waren plaatsen gereserveerd.

Zij zagen ..hun verblijf' letterlijk in rook en vlammen opgaan!

Want dat het een enorme vuurzee was bewijzen de foto's. Het hoofdgebouw brandde totaal af: maar de slaapvlcugels. evenals de gehandicaptenvleugel bleven als door een wonder gespaard. Niemand van de aanwezige gasten, waaronder veel gehandicapten. heeft ook maar één schrammetje opgelopen. De mensen van , .De Blije Wereh" hebben alles in het werk gesteld om zo mogelijk twee van onze groepen onder te brengen. Door verschillende noodvoorzieningen is dat prima gelukt. Om voor een derde groep een oord tc vinden, liepen alle pogingen vast. Tenlaatste belden wij het Henri Dunanthuis in Zeist. Daar hadden ze juist die ene week niet verhuurd om hun personeel gelegenheid te geven met vakantie te gaan. En spontaan zeiden zc: „Komt u maar, wij blijven thuis". Als kommissie en gasten hebben wij dit als een besturing van de Heere gezien.

Opening door H.K.H. Prinses Margriet

Aan dit alles moesten wij denken toen wij ccn uitnodiging ontvingen om op 26 september 1987 de officiële opening van de herbouwde , , Blije Werelt" bij te wonen, die verricht zou worden door Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Margriet. Steeds weer blijkt het meeleven van ons Oranjehuis met de gehandicapte medemens.

Onze Prinses werd begroet door bestuur en direktic: door een meisje in een rolstoel werden haar bloemen aangeboden. In haar gevolg was onder andere ook de Commissaris van de Koningin. Door een druk op een grote knop en het luiden van een bel werd het komplex voor geopend verklaard. Er waren verschillende sprekers en de plaatselijke muziekverenigingen gaven ccn serenade buiten op het grote grasgazon en tegelijkertijd werd een muurdekoratie onthuld.

Onze allereerste vakantieweek in 1972 brachten wij door in ..De Blije Werelt". Dc zestien daarop volgende jaren zijn wij er iedere zomer geweest en zowel gasten als stafleden, gaan er graag naar toe. Op deze pagina hebben wij dit keer speciaal ..De Blije Werelt" in de schijnwerpers gezet. Ook over de andere oorden is genoeg te schrijven, zoals het ..Rooscvelthuis" in Doorn, de ., Stoppclcnberg" in Beekbergen, het , .Henri Dunanthuis" te Zeist.

Ook ..De Duiventil" te Nunspeet en het., Utrechts Buitenccntrum" te Oldebroek. Wat een voorrecht en zegen dat wij dit alles mogen doen voor onze kruisdragende medemens. Wat fijn dat er steeds weer stafleden zijn die met liefde en toewijding de verzorging op zich willen nemen.

Voorbereiding 1988

Er wordt weer druk gewerkt aan de vakanties voor D.V. de zomermaanden van 1988. Wij hopen dan dertien weken tc organiseren. Daarvoor zijn dc diverse oorden al gehuurd. Het medeleven en de steun die wij mogen onden inden zijn bemoedigend

en hartverwarmend. Mogen wij daarop blijven rekenen in de toekomst? ? Als penningmeesteresse kan ik het niet laten om ook het financiële aspekt nog even onder uw aandacht te brengen! De kosten zijn hoog en de zorgen soms groot, maar ook dit jaar konden wij alles betalen. Wij denken aan de bijdragen van de diakonieën en vrouwenverenigingen, alsook aan de vele andere verenigingen, instanties en partikulieren. Daarvoor heel hartelijk dank! Ook mede namens onze gasten die soms zoveel tijd hebben om in hun eenzaamheid de blik naar binnen en op zichzelf te werpen. Onlangs kreeg ik onderstaand gedicht onder ogen en waarschijnlijk zijn er onder u die deze overpeinzingen ook kennen:

Overpeinzingen op het ziekbed

Ik lig reeds lang te hopen en te wachten, Te wachten.... maar de ziekte neemt geen keer. Verstorven zijn mijn zuchten en mijn klachten. En 'k zeg alleen: , , Wees mij genadig, Heer". Ik zou zo graag voor and'ren willen leven, Vooral voor hen, door mij het meest bemind. Dan waren zij van al die zorg ontheven; Nu ben ik hulpbehoevend als een kind. Ik lijk een vogel met geschonden vleugels. Die vliegensmoede van verzorging leeft; Zo nam God uit mijn leven weg de teugels, Die men zo graag in eigen handen heeft. De mensen gaan mij langzaamaan vergeten; Het duurt zo lang, men raakt er aan gewend.

Maar in mijn eenzaamheid laat God mij weten, Dat Hij mij beter dan een moeder kent. Hij heeft mij in Zijn leerschool opgenomen, Waar Hij mij 't tellen van mijn dagen leert, Opdat ik zo een wijs hart mag bekomen, Dat elke dag als een geschenk waardeert. Gods warme liefde koester elke morgen Mijn moede hart en wekt het tot geduld. En in die gloed versmelten alle zorgen, En wordt mijn leven met Zijn vree vervuld. Ik zal het roer gewillig overgeven Aan Hem, die 't wrakke scheepje sturen wil: Hij is de Weg, de Waarheid en het Leven, 't Vertrouwen op Zijn liefde maakt mij stil.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen