IEDEREEN IS HET waard OM HULP TE ontvangen

Hoe is het om te werken bij een organisatie die mensen opvang biedt?
“Het is dankbaar werk. Mensen die aan de rand van de samenleving terecht gekomen zijn, in nood verkeren en geen uitzicht meer hebben, komen bij ons binnen. Ze zijn verslaafd aan bijvoorbeeld alcohol of drugs en hebben daarnaast tal van psychische problemen.
Vanaf het moment van opname verblijven mensen bij ons maximaal acht maanden. Ik vind het mooi om hen deze tijd te begeleiden, een poosje met ze mee te lopen. Er worden verschillende therapieën gegeven, zoals beeldende therapie, sporttherapie en gedragstherapie.
Wat mij het meeste raakt, is dat ik, in al die elf jaar dat ik er werk, nog nooit iemand de straat op heb moeten sturen. Iedereen is het waard om hulp te ontvangen. Voor mensen van alle leeftijden is er plek bij het Leger des Heils. Dat vind ik erg mooi.”

Je bent werkzaam bij het Leger des Heils, kan je kort iets vertellen over deze stichting?
“Het Leger des Heils is in Engeland opgericht door de predikant William Booth. Hij was veel bezig met het doorvertellen van het Evangelie. Zo kwam hij ook in aanraking met de arme bevolking van Oost-Londen. Hierdoor kreeg hij het verlangen om iets voor deze mensen te betekenen. Wanneer hij over straat liep, zag hij vaders laveloos neergezakt tegen een muurtje zitten en liep hij door de wijken dan zag hij daar moeders met kinderen in versleten kleren. Voor deze mensen wilde hij praktische hulp bieden en hen direct het Evangelie vertellen.”

Op wat voor manieren wordt het christelijke aspect zichtbaar binnen de stichting?
“Als eerste zou ik dit willen zeggen: Voor ons allen, wie je ook bent is het onze christelijke plicht om goed te zijn voor onze medemens. Het is echt een gave van God dat wij dat kunnen en mogen doen. Iedereen om je heen is je naaste, ook die mensen die op het Malieveld in Den Haag laveloos op een bankje liggen. Ik vind het altijd waardevol om te kijken naar het leven van de Heere Jezus. Hij stapte af op mensen die het minder hadden. Laat Hij voor ons tot Voorbeeld zijn!
Binnen de stichting heeft Gods Woord een belangrijke plaats.
Op allerlei momenten is dat te merken, bijvoorbeeld na de maaltijd en tijdens het bijbel-uur. Op maandagochtend beginnen wij de week altijd met een weekopening. De Bijbel gaat open, mensen met tatoeages, lange haren, ex-verslaafden horen de Boodschap. Deze week stonden we stil bij Jesaja 9:1: Het volk dat in duisternis wandelt zal een groot licht zien. Een mooie tekst als aanleiding tot gesprek. Wie je ook bent, er is vergeving te verkrijgen bij Hem.”

Hoe ervaar jij persoonlijk het werk bij het Leger des Heils?
“Als christen ben ik volop betrokken bij de kwetsbaarheid van de mensen die bij ons voor hulp aankloppen. Het is bekend dat het Leger van oorsprong een evangelische beweging is, waar vanuit de kerk hulp geboden werd aan kwetsbaren. Later is de hulpverlening professioneler geworden en werden er werkers uit alle kerkelijke geledingen aangetrokken. Dit maakt dat ik collega’s heb uit alle typen kerken in Nederland. Samen vormen we een team dat vanuit een christelijke visie zijn werk doet. Ik voel me als ‘gergemmer’ geen vreemde eend in de bijt. Ik mag ook in mijn geloofsbeleving, de manier waarop ik bid, of bijvoorbeeld als ik de weekopening mag doen, volledig mezelf zijn. Ik probeer daarin ook betrouwbaar te zijn. Iedereen kan ook bij mij terecht voor vragen.
Ik ervaar het wel als twee sterk verschillende werelden, mijn werkplek en de kerk waar ik lid van ben. Waar het verschil in ons team wegvalt door de missie die we samen hebben; die verslaafde man of vrouw weer laten ‘sporen’, worden de verschillen in de kerk soms uitvergroot. Aan dat laatste doe ik niet mee. De Heere vraagt dit ook niet van mij. Hij vraagt mij getrouw te zijn in mijn werk met de meest kwetsbaren van Nederland en getrouw te zijn aan de kerk waar ik geplaatst ben.”

Wat voor mensen kom je tegen?
“Echt allerlei soorten mensen. Ik zal twee uitersten noemen. Een grote groep mensen die bij ons binnen komt zijn bij wijze van spreken geboren in een zorgvolle omgeving. Een omgeving waarin verslaving aan de orde van de dag is, vaak opgegroeid met criminaliteit. Wanneer ik aan hen vraag: ‘Wanneer zijn de problemen begonnen?’ Dan is vaak het antwoord: ‘Wanneer waren er geen problemen?’ De hele sociale omgeving van deze mensen zit in de hulpverlening, er is geen normaal werk, alleen door criminele activiteiten wordt er geld verdiend. Heel verdrietig! Een andere groep, jongens zoals jij en ik, zijn opgegroeid in een reformatorisch gezin. Op hun dertiende uit stoerheid een keer geblowd. Wanneer ik doorvraag, vertellen ze vaak over de problemen in het gezin of dat ze slachtoffer waren van pesten. Vaak schuilt er in hen een groot verdriet, ze hebben geen uitzicht meer en vluchten dan in drugs of andere verslavingen.”

Waarom nemen mensen toevlucht?
“Het is een hele grote stap, ik denk één van de grootste stappen in hun leven. Ze moeten een groot stuk trots opzij zetten. Wij willen als mensen niet graag kwetsbaar zijn. Niemand wil dat. We zoeken vaak eerst zelf naar oplossingen. Dat is bij verslaafde mensen niet anders. Ook zij kunnen vaak erg lang de problemen in stand houden.
Het krachtigste moment is dan ook dat ze gaan zien dat ze het niet meer alleen kunnen, maar ook niet meer hóeven te doen. Ze erkennen hulp nodig te hebben. Voordien vluchtten ze in de middelen, nu vluchten ze naar de hulpverlening.

Kan je iets vertellen over hoe een tijd van opname eruit ziet?
“Voordat iemand bij ons behandeld kan worden, is een bezoek aan de huisarts noodzakelijk. Soms kan dit voor iemand al een hele drempel zijn. In zulke situaties kunnen wij zorg bieden door voor hen een bericht naar de huisarts te sturen en de drempel voor hen te verlagen, of weg te nemen.
Wanneer er een verwijzing van de huisarts is moet een cliënt bij ons nog een belangrijke keuze maken. Hij of zij moet het verslavend middel loslaten, vaarwel zeggen. Dit is echt een vereiste, anders kan de behandeling niet gestart worden. De behandeling bestaat uit: afkicken, nuchter worden, hun gedrag aanpassen.
Verslaafde mensen zijn erg egoïstisch. Ze zijn alleen maar met zichzelf en de verslaving bezig. Daarom moeten deze mensen weer gaan leren om met anderen om te kunnen gaan. Ze moeten hun sociale netwerk weer op gaan bouwen. Hiervoor bieden wij sociale vaardigheidstraining.
Ook zijn deze mensen vaak een lange tijd zonder werk geweest. Ook dit moeten ze weer op gaan pakken. Ze moeten hun dag weer nuttig leren besteden. Verveling kan namelijk weer leiden tot verslaving.
De psychische problemen moeten worden aangepakt. Als hulpverleners proberen wij de oorzaak te vinden. Om hierachter te komen, is het erg belangrijk om een vertrouwensband op te bouwen met de cliënt. Begrip voelen is heel belangrijk. Opmerkingen als: ‘Wat een heftige periode heb je meegemaakt. Dat je toen bent gaan blowen is misschien wel te begrijpen.’ zijn erg belangrijk. Je probeert naast hem of haar te staan. Een goede relatie is erg belangrijk!”

Op welke manier zouden jongeren wat voor deze doelgroep kunnen betekenen?
“Het is belangrijk om oog te hebben voor elkaar. Ook in je vriendengroep of in de klas kunnen jongeren zijn die kampen met problemen. Zorg voor een goede groepssfeer waarin iemand ook kwetsbaar mag zijn.
We moeten erkennen dat we als jongeren helemaal niet zo verschillen met iemand in de goot. Ook voor ons is de stap groot om te erkennen dat we zwak zijn. Heb je het moeilijk? Vertel het tegen iemand! Er is echt hoop! Als het goed is gaat de ander er goed mee om en kan hij of zij je verder helpen!”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen