Brief voor jou

Bij Joanne werd acute leukemie geconstateerd. Ze werd meteen opgenomen in een ziekenhuis. Je begrijpt dat de artsen in dit ziekenhuis er alles aan deden om de ziekte te bestrijden. Daarbij konden ze niet anders dan sterke medicijnen gebruiken. Aangrijpend was het vooral toen bleek dat alle ingezette medicijnen niet de gewenste uitwerking hadden. Wat een teleurstelling! Veel gebeden waren tot God opgezonden door kinderen, jongeren en ouderen. Bij velen leefde de vraag: ’Heere, hoort U ons niet? Waarom gebeurt dit allemaal? Zou Uw Naam niet veel meer geëerd worden als Joanne zou genezen?’

Intussen ging de tijd door. Het laatste wat de dokters nog wilden proberen was een been-mergtransplantatie. Een jonger zusje van Joanne werd geschikt geacht voor die transplantatie. Maar … ook dat had niet de gewenste uitwerking. De verschrikkelijke boodschap werd gehoord: ‘Wij kunnen niets meer voor je doen.’ Joanne kwam naar huis om te sterven!

Joanne mocht – buiten alle verwachtingen om – nog drie maanden leven. Heel aangrijpend waren de bezoeken bij haar thuis. Daar lag ze: op een ziekenhuisbed in de woonkamer. Joanne wist heel goed dat ze ging sterven. Het hield haar dag en nacht bezig: hoe verschijn ik rechtvaardig voor God? Ook haar mails getuigden van een geweldige geestelijke strijd. Inmiddels is Joanne er niet meer. Ze is overleden op zeventienjarige leeftijd. Hieronder staat een gedeelte van de brief die Joanne schreef aan haar zusje:

Lieve Veer,

Wat een wonder is het eigenlijk dat ik nog een brief naar je kan en mag sturen!
‘t Is nog niet Gods tijd en helemaal nu zien we dat God boven alles staat en dat dokters niet altijd alles weten. Maandag is het Koninginnedag. Lieve meis, denk altijd en overal, kan God naast mij staan op dit moment? Vorig jaar kon God niet naast mij staan en daar heb ik veel spijt van. Laat je bekering niet op zich wachten. Je weet niet of je een sterfbed krijgt en of je het dan nog bewust kunt meemaken.

Het is echt vreselijk te weten dat je moet sterven maar je niet kunt sterven. Als het goed is, ik hoop het voor je, heb jij nog een heel leven voor je. Jij kan nog veel lezen, luisteren en horen over God. Zoek Hem, vooral omdat je nu nog zo jong bent. God heeft mij niet zomaar ziek gemaakt en mij vroeg willen laten sterven. Hij heeft daar een bedoeling mee. Moeilijk te begrijpen hè? Het kan een roepstem zijn voor jou om je te bekeren. Vraag naar Hem, nu het nog kan. Je moet niet boos worden op God. Hij weet wat goed is, ook al is dat soms zo moeilijk om dat te zien. Jij moet mij missen en jouw leven moet doorgaan. Ik hoop zo dat ik bekeerd mag worden zodat als je aan mij denkt, dat je weet dat ik het veel beter heb dan hier op aarde. Lieve Veer, ik hoop zo dat jij die God mag leren kennen! Ik schrijf dit met tranen in mijn ogen omdat ik nu nog niet kan zeggen met Ruth: ‘Uw God is mijn God’, maar ik blijf bidden: ‘Wees mij zondaar genadig’. God kan alles!

Opent uwen mond. Eis van mij vrijmoedig.
Op Mijn trouwverbond. Al wat u ontbreekt.
Schenkt Hij, zo gij ’t smeekt, mild en overvloedig.

Joos

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen