Bij elke vijfde man...

Zes uur in de januariochtend.
De appèlplaats, terrasgewijs dalend de helling af, ligt onder de schijnwerpers waarlangs de sneeuwbuien vegen. De sneeuwwind gonst in de hoogspanningsversperringen. In de zwarte verte joelen, in hun hokken, de honden.
Vijfduizend verschoppelingen, vogelverschrikkers met stampvoeten, wrijvende handen en druipneuzen houden zich staande, schuin tegen de wind, in fladderlompen. Allen zwijgen, zelfs mompelen zou een teveel aan inspanning zijn. Alleen de voeten stampen, de handen wrijven, hier en daar kreunt er een.
'Block zwo: Stillgestanden. 
Augen... rechts! 
Mützen... àb!'
Zware kerels met bergjagersmutsen, laarzen en glanzende revolvertassen dreunen ijlend langs, 'fünfundsiebzig - achtzig - fünfundachtzig ...', bij elke vijfde man, achteloos, een aanraking: we worden geteld.
'Mützen... auf! 
Augen gerade... àus! 
Rührt euch.'
Na verloop van angsten ... gilt uit de witte nacht der sneeuwgordijnen daarboven de hoge, ijzige stem: 
'Häftlinge... 
Stillgestanden!!' 
Vijfduizend spoken volbrengen mechanisch en foutloos de bevelen der misdadigers.

Zo was het begin van de dag,
zo was het einde,
zo de ganse dag. 
Dag na dag, week na week, seizoen na seizoen - jaar in, jaar uit. Wij konden ons generlei einde meer voorstellen. 
Ontslag? Nooit. 
Bevrijding? Ach, laat me niet lachen...

(F.B. Bakels, Verbeelding als wapen)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen