3. Christen zijn in een arme kerk

Tsjaad is één van de armste landen ter wereld. Het gemiddelde jaarlijkse inkomen is minder dan $ 100 per jaar (± ƒ 350). In 1973 werd Tsjaad voor de eerste keer door een ernstige droogte getroffen waardoor de boeren duizenden koeien, schapen en geiten verloren. Zo hielden de moslims in een bepaald gebied slechts 100 van hun oorspronkelijke 1000 kamelen over. Alhoewel de kameel niet veel nodig heeft om in leven te blijven, was zelfs voor hen de droogte te erg.

De droogte van 1973 was echter nog gering in vergelijking met wat we dit jaar ervaren. In grote gebieden is er totaal geen oogst. De gierst (het hoofdvoedsel) kon vanwege de droogte niet geplant worden.

De problemen worden nog verergerd door de burgeroorlog die reeds enkele jaren aan de gang is. Daardoor worden voedseltransporten belemmerd en salarissen te laat uitbetaald. De salarissen van de meeste ambtenaren zijn tot 50% omlaag gebracht in vergelijking met wat zij in 1978 verdienden.

De prijzen van de noodzakelijke levensbehoeften zijn daarentegen omhoog gegaan. Een zak graan zou deze tijd van het jaar niet meer dan 4000 francs (± ƒ 30) behoeven te kosten. De prijs schommelt echter tussen de 12.000 en de 25.000 francs terwijl de gemiddelde werknemer niet veel meer dan 20.000 francs per maand verdient.

Wat betekent het nu om in zo'n arm land te leven als christen?

1. Het betekent een dagelijkse strijd om het bestaan. De meeste mensen hebben eenvoudig geen middelen om voor een paar dagen voedsel tegelijk te kopen. Slechts enkelen zijn in staat voor langere tijd in hun dagelijkse behoeften te voorzien.

Vandaag kwamen er nog twee studenten aan mijn deur. Zij vroegen onder andere de voorbede aangezien zij over enkele weken examen moesten doen. Tijdens het gesprek gaven zij mij te kennen dat ze niet elke dag aten, maar probeerden om slechts om de andere dag te eten.

De meeste studenten zijn voor wat hun eten betreft afhankelijk van hun familie. In zo'n familie zijn er meestal 1 of 2 leden die een baan of wat inkomen hebben, de overigen hebben dat niet. Dat betekent dat diegenen die iets bezitten delen met de andere familieleden.

2. Het betekent dat als de kinderen ziek worden de vader vaak geen geld voor de medische verzorging van zijn kinderen heeft. Heel vaak komen de christenen (gemeenteleden) bij ons met een recept van de dokter. Het is soms mogelijk om een gratis afspraak bij een dokter te maken of tegen een geringe vergoeding. In ieder geval moeten de medicijnen gekocht worden. Een recept voor medicijnen kost veelal 10.000 tot 15.000 francs (± ƒ 75 tot ƒ 120). Dat is vaak een heel maandsalaris. Dan kun je toch wel begrijpen dat men aarzelt om naar een dokter te gaan?

Het gevolg is dat men maar wat "huismiddeltjes" gaat proberen in de hoop dat de Heere zal helpen.

3. Christen zijn in een arm land betekent dat schoolgelden en schoolbenodigdheden vaak een groot probleem vormen voor de studenten. Er moet een zeker minimum bedrag aan schoolgeld worden betaald. Daarbij zijn de benodigde boeken en ander studiemateriaal vereist. Vaak moeten de studenten met elkaar delen en van elkaar kopiëren om aan de benodigde lesstof te komen.

Overigens geldt dat ook voor de onderwijzers. Ook zij hebben niet altijd genoeg studieboeken. Soms ontbreken ook eenvoudige dingen zoals krijt en banken.

4. Ook de predikanten moeten bij ons de gevolgen ondervinden van het niet krijgen van voldoende financiële steun.

Predikanten proberen vaak een bijbaantje te vinden om zelf voedsel te verbouwen en zodoende hun salaris wat aan te vullen. Ik geloof dat het feit dat de voorgangers met dezelfde problemen gekonfronteerd worden als de gemeenteleden, samenbindend werkt.

Het vertrouwen op de Heere voor het dagelijks brood is geen theorie, maar is iets dat door de ervaring geleerd wordt. De Heere gebruikt deze problemen om mensen te winnen en ze te doen groeien naar volwassenheid in hun christelijke leven.

5. Tenslotte betekent het christen zijn in een arm land, dat je geeft van de armoede. De grote lessen die de kerk van Korinthe in 2 Kor. 8:1-5 moest leren, moeten wij ook leren. Het is duidelijk dat wanneer iemand zelf gebrek heeft en toch iets geeft voor het werk van de Heere en voor degenen die gebrek lijden, er meer sprake is van het geven van zichzelf aan de Heere. Dat heeft een geestelijke zegen tot gevolg en de Heere wordt daardoor geëerd.

Onlangs besloot een gemeente om een kollekte te houden voor het meubilair van het christelijke ontmoetingscentrum voor jongeren in N'Djamena dat we aan het herbouwen zijn. Er was een begroting opgesteld van ongeveer 1 miljoen francs (± ƒ 30.000). De kleinste gift was ongeveer 500 franc (ƒ 4) en de grootste was 30.000 francs (ƒ 240).

Christen-zijn in een arm land en dientengevolge in een arme kerk betekent afhankelijkheid beoefenen. De Heere kan echter ons gebrek vervullen. Gelijk geschreven is: "Die veel verzameld had, had niet over, en die weinig verzameld had, had niet te weinig".

Namens onze kerk wil ik onze vrienden in Holland danken voor alle blijken van liefde. "Zo dan, gelijk gij in alles overvloedig zijt, in geloof en in woord en in kennis en in alle naarstigheid, en in uw liefde tot ons, ziet dat gij ook in deze gave overvloedig zijt" (2 Kor. 8:7).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen