Het verbond met Abraham

Blz. 3

Rom. 4: Het is hem tot rechtvaardigheid gerekend. Tegen hoop op hoop geleefd. Niet verzwakt in het geloof. Niet getwijfeld door ongeloof. Ten volle verzekerd zijnde.
Hebr. 11: Is gehoorzaam geweest. Heeft de belofte van verre gezien.
A. Gideon, Hizkia, Maria
B. Zacharias
C. Achaz
God-Noach, Jakob-Laban, David- Jonathan, Jozua-Gibeonieten

Blz. 4

Ook Joden hebben bekering nodig. Jezus moest klagen over de hardheid van hun hart. Zie ook Lukas 3: 7-9 en 13: 34.
Zie Rom 2: 25-29. Besnijdenis alleen brengt de Jood niet dichter bij de Heere. Het onderhouden van de wet ook niet. Alleen het werk van God in het hart. Zie ook Deut. 10: 16, 30: 6, Rom 4: 11 en Kol. 2: 11.

Blz. 6 

Werkverbond - boom der kennis des goeds en des kwaads (Gen. 2: 16 en 17).
Natuurverbond - regenboog (Gen 9: 1-17).
Genadeverbond - besnijdenis/doop Deut. 26: 17 en 18, 28: 1-14.
Belofte: eeuwig leven - geen zondvloed meer - Gods genade en zegen.
Voor Israël gold: het is niet al Israël dat Israël genaamd wordt. Er was ook kaf onder het koren. Zo is dat ook nu in de gemeente. Niet alle gedoopten zijn wedergeboren. Er zijn bekeerde en onbekeerde mensen. Uitwendig zijn ze allen in het verbond begrepen, maar toch loopt er scheiding dwars door de gemeente.

Blz. 7

De wortel is Christus en Zijn bediening vanuit het genadeverbond. De takken zijn het volk van Israël. Zij zijn het verbondsvolk. Omdat zij Jezus weigeren te erkennen, zijn velen losgebroken van de God van het verbond. Toch zijn er nog beloften voor hen in Gods Woord. De heidenen worden gebracht onder de prediking van zaligheid. Zij zijn het geestelijk Israël geworden. Als zij geen vrucht van geloof en bekering dragen, zal God ook hen oordelen.

Blz. 8

O.T. - besnijdenis en pascha
N.T. - heilige doop en heilig avondmaal.

Apostelkonvent.

Onderwerp: de heidenen die tot bekering gekomen zijn, moeten die besneden worden en al de wetten van Mozes onderhouden?
Besluit: besnijdenis hoeft niet, hun doop is voldoende. Alleen moeten zij geen afgodenoffer eten en zich niet besmetten met hoererij en zich onthouden van het verstikte en van bloed. Om der Joden wil is Timotheüs voor hij meeging met Paulus toch besneden (Hand. 16: 3).

Zie Hand. 2: 38 en 41 en 8: 36, 10: 48, 16: 15, 16: 33. Om het kort te zeggen: bij de volwassendoop is bekering noodzakelijk anders kan de gedoopte de vragen niet met 'ja' beantwoorden

Blz. 10

Zie N.G.B. art. 34a, formulier eerste gedeelte, catechismus vraag 69-74.
Het is de schuld van onszelf. Wij willen niet luisteren naar de welmenende woorden van de Heere en gaan door met onze zonden. Bijvoorbeeld Saulus van Tarzen, de rijke jongeling, farizeeërs, Agrippa, Judas, Ezau, en anderen. Zie ook Ezech. 33: 11, Lukas 10: 13-15, Joh. 3: 36, Joh. 1: 11, Openb. 22: 17.
Gedoopten die bekeerd worden, zijn niet beter als de onbekeerden. Ook zij zijn alleen door genade gered van de dood. Door Christus' werk zijn zij gekocht. De Heilige Geest werkt in hun harten kennis van zichzelf, God en Christus. Zie ook. Joh. 3: 16, Hand. 16: 14, Efeze 2: 9.

Blz. 11

De Heere keurt dat streng af. Je mag het teken van je doop niet als een talent begraven in de aarde of als een pand in een zweetdoek. Je moet er heilig werkzaam mee zijn. Het niet erkennen van dit voorrecht en deze plicht brengt voor de onnutte dienstknecht de eeuwige straf met zich mee.

Blz. 12

1. Een lijdelijke, afwachtende houding keurt de Heere af. We kunnen de zaligheid niet verdienen met ons bidden en werken, maar toch moeten wij de genademiddelen waarnemen alsof we onszelf konden bekeren. Bekeert u! is de opdracht. Uit onszelf kunnen we dat niet, maar God wil het door Zijn Geest schenken.
2. Dit is wel een reden om belijdenis te doen, maar is beslist te kort voor een ware belijdenis. Er wordt geloof en bekering gevraagd. Toch is dit geen reden om te zeggen: dan kan ik geen belijdenis doen. Moeten en niet kunnen, is wat uit moet drijven naar de Heere.
3. God nodigt en roept welmenend. Hij heeft geen lust in onze dood, maar in onze bekering. Het is eigen schuld als we niet naar God luisteren en onbekeerd sterven.
4. De doop is eenmalig. Als er een werkelijke behoefte is om het geloof te belijden, dan geeft de Heere het Heilig Avondmaal. Het gevaar bestaat dat de doop een eindeloze herhaling wordt.
5. Vrijpostigheid berust op iets in of van zichzelf. Vrijmoedigheid en ootmoedigheid doen vragen om genade door het werk van de Heere Jezus, wetend dat alles verzondigd is. De doop is het teken dat je wedergeboren kunt worden, en dat de Heere je wil bekeren. Calvijn zegt dat de doop meer spreekt van toekomstige genade dan van tegenwoordige genade.
6. In kerken waar dit geleerd wordt, worden de mensen aangesproken als kinderen van God, alleen levensheiliging staat nog centraal in de prediking.
7. De doop betekent niet dat je al aardig op de goede weg bent. Anderzijds mag je ook niet doen alsof er niets gebeurd is. God heeft ons apart gezet en vraagt daarom om een leven dat met het in het evangelie geopenbaarde rekening houdt.
8. Gedoopt zijn en dan de God van de doop niet zoeken? Dat mag niet. Die God roept ons op tot bekering. Indien wij ons verharden, zal God ons straffen. Het zal de heidenen verdragelijker zijn in de dag des oordeels dan wij indien wij in onze zonden sterven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen