De Begrafenis Van De Heere Jezus

Het is stil geworden op de heuvel Golgotha. De vele toeschouwers zijn naar huis gegaan. De meesten zijn diep onder de indruk van wat er die dag gebeurd is. Diep in hun hart zijn veel Joden ervan overtuigd dat die ene kruiseling, Jezus van Nazareth, tóch onschuldig was. En de Romeinse hoofdman, die op Golgotha de orde moest bewaren, heeft het openlijk gezegd: "Waarlijk, deze Mens was rechtvaardig. Deze Mens was Gods Zoon." Vol ontzag heeft hij gekeken naar Jezus toen Hij uitriep: "Vader, in Uw handen beveel Ik Mijn geest". De Heere Jezus is gestorven. Dat is duidelijk te zien. Maar de twee moordenaars leven nog. Hoe lang zal hun lijden nog duren? De Joden weten dat de Romeinen de veroordeelden soms dagenlang aan het kruis laten hangen, terwijl ze nog leven. Langzaam sterven ze dan een vreselijke dood. Zal dat nu ook gebeuren?

Maar dat mag absoluut niet. Over een paar uur begint de sabbath, de dag des Heeren! En wat zou het erg zijn als de veroordeelden dan nog leven en nog aan het kruis hangen. De Joden weten heel goed wat er in de wet van God staat. De Heere heeft verboden om een lichaam heel de nacht aan het hout te laten hangen. "Kom" zeggen sommigen tegen elkaar, "we gaan naar Pilatus en dan vragen we of de kruiselingen weggenomen kunnen worden. Heel vroom staan ze even later voor de stadhouder. Als Pilatus hun verzoek hoort, geeft hij meteen toestemming om de lichamen te verwijderen.

Even later komen enkele soldaten aanlopen. Ze staan stil bij de drie kruisen. Eerst kijken ze naar de twee buitenste mannen. "Ze leven nog", zegt er een. Dan beginnen ze iets gruwelijks te doen. Ze slaan de beenderen van de beide kruiselingen stuk. Ze moeten eerst nog heel veel pijn lijden voor ze zullen sterven. Voor de ene moordenaar wacht er daarna een heerlijke toekomst. Verlost van de pijn én de zonde zal hij God eeuwig loven in de hemel. Wat een verschil met die andere moordenaar!

Als de soldaten bij Jezus staan, zien ze meteen dat Hij gestorven is. Om het zeker te weten, steekt een soldaat heel onverschillig zijn speer in Jezus' zijde. Er vloeit water en bloed uit de geopende wond. Nu bestaat er geen twijfel meer, Jezus is gestorven. Straks kan Hij met de twee andere veroordeelden begraven worden ergens op de vloekheuvel. De profeet Jesaja heeft het geprofeteerd: "Men heeft Zijn graf bij de goddelozen gesteld." Dat wil zeggen dat de vijanden van Jezus Hem bij de goddelozen wilden begraven. Maar dat zal niet gebeuren. God Zelf zal ervoor zorgen dat Zijn onschuldige Zoon een eervolle begrafenis krijgt. De Heere heeft Jesaja ook laten profeteren: "Hij is bij de rijke in Zijn dood geweest, omdat Hij geen onrecht gedaan heeft, noch bedrog in Zijn mond geweest is." Wie is die rijke? Het is Jozef van Arimathea. Veel mensen in Jeruzalem kennen hem, want hij is een van de belangrijkste bestuurders van de stad. Ook is hij lid van het Sanhedrin, de Joodse raad die Jezus veroordeeld heeft. Maar deze Jozef was het absoluut niet eens met het plan om Jezus te doden.

In de Bijbel lezen we dat hij een goed en rechtvaardig man is en dat hij het Koninkrijk van God verwacht. Diep in zijn hart heeft hij de Heere Jezus lief. Hij geloofde dat Jezus de Messias is, de Zaligmaker der wereld. Maar dat liet hij niet merken, want hij was bang dat zijn Joodse vrienden in het Sanhedrin hem dan kwaad zouden doen.

Maar nu kan hij zijn liefde tot de Heere Jezus niet langer verbergen. Hij wil het dode lichaam van de Heere Jezus redden uit de ruwe handen van de Romeinse soldaten. En daarom gaat hij naar Pilatus toe. Hij zal Pilatus vragen of hij Jezus mag begraven. Maar durft Jozef van Arimathea dat? Schaamt hij zich daarvoor niet? Is hij niet bang dat Pilatus hem zal uitlachen, omdat zo'n rijk en voornaam man zich wil bemoeien met het lichaam van een Gekruisigde?

Nee, toch niet! De Heere in de hemel geeft hem de moed om toch naar het paleis te gaan, ook al bonst zijn hart, ook al weet hij dat de Joden hem straks zullen haten en bespotten en misschien wel uit de synagoge zullen werpen.

Pilatus kijkt verwonderd op als hij Jozef ziet binnen komen. Komt er een Jood het huis van een heiden binnen? Dan moet er wel iets heel bijzonders aan de hand zijn. "Wat wilt u?" vraagt Pilatus aan de onverwachte bezoeker. "Mag ik het lichaam van Jezus hebben om het te begraven?" vraagt Jozef. Opnieuw kijkt Pilatus verwonderd. "Is Jezus nu al gestorven?" Hij laat de hoofdman over honderd roepen. Deze zegt dat Jezus inderdaad niet meer leeft. Nu krijgt Jozef van Arimathea toestemming om het lichaam van het kruis te nemen. Opgelucht haast Jozef zich in de richting van de heuvel Golgotha. Hij heeft linnen doeken bij zich, waarin hij het lichaam zal winden. Als hij op de kruisheuvel aankomt, ontmoet Jozef een bekende. Het is Nicodemus. Ook hij behoort tot het Sanhedrin. Maar weinigen weten dat hij een volgeling van de Heere Jezus is, net als Jozef van Arimathea.

Drie jaar geleden had Nicodemus de Heere Jezus opgezocht, omdat hij Hem wat wilde vragen. De Heere Jezus heeft toen tegen hem gezegd dat hij wederom geboren moest worden. Maar daar begreep hij toen nog niet veel van. Nicodemus bezocht Hem midden in de nacht. Zodoende was niemand het te weten gekomen, ook niet iemand van het Sanhedrin. Maar nu is Nicodemus niet bang meer voor de Joden. Net als Jozef van Arimathea durft hij er nu eerlijk voor uit te komen dat hij deze verachte Jezus van Nazareth van harte liefheeft en eert.

Als de Heere door Zijn Heilige Geest je hart vernieuwt en je daardoor de Heere mag vrezen, dan zal de omgeving dat toch een keer merken. Gods genadewerk kan niet verborgen blijven.

Dat zien we ook bij deze twee mannen. Ze waren door de prediking van de Heere Jezus tot bekering gekomen. Daarom branden hun harten van liefde tot deze gestorven Jezus. In Hem hebben zij het leven en de vrede voor hun ziel gevonden.

Diepbedroefd en vol eerbied gaan ze beiden hun liefdevolle werk verrichten. Heel voorzichtig worden de lange spijkers uit Jezus' lichaam gehaald en heel zacht leggen ze het mishandelde lichaam op de linnen doeken. Daarna opent Nicodemus een grote zak vol specerijen, die hij heeft meegenomen. Voordat het lichaam in de zachte linnen doeken wordt gewikkeld, bestrooien ze de doeken met een dikke laag mirre en aloë. Deze geurige specerijen moeten voorkomen dat Jezus' lichaam snel tot ontbinding overgaat. Eigenlijk was dat niet nodig geweest, want God de Vader zal niet toelaten dat Zijn Zoon zal verteren in het graf. Dat had David al geprofeteerd in Psalm 16! Maar daar denken deze mannen niet aan. Ze willen Jezus zoveel mogelijk eer bewijzen.

Heel behoedzaam tillen ze het ingezwachtelde lichaam op en dragen het de heuvel af.

Vlakbij Golgotha heeft Jozef van Arimathea voor zichzelf een graf in de rotsen laten uithouwen. Het is een graf waar nog niemand in begraven is. Zwijgend wordt de grote ronde steen voor de ingang weggerold. Dan gaan ze naar binnen, de grafkamer in. Daar leggen ze het lichaam van Jezus voorzichtig op een stenen bank neer. Na enige tijd verlaten Jozef en Nicodemus het graf.

Ze hebben misschien niet gezien dat twee vrouwen op enige afstand staan te kijken. Stilletjes zijn ze de mannen gevolgd naar het graf. Het zijn Maria Magdalena en Maria, de moeder van Joses, twee vrouwen die de Heere vrezen. In stille smart hebben ze gezien waar Jezus is neergelegd. Nog even blijven ze voor het graf staan. Dan gaan ook zij naar huis, diepbedroefd, omdat ze hun Zaligmaker kwijt zijn.

Net als de twee mannen willen ze vóór het ondergaan van de zon thuis zijn, want dan begint de Sabbath. Dan zullen ze het Paasfeest gaan vieren. Jozef van Arimathea en Nicodemus zullen het Paasfeest helaas niet kunnen vieren. Ze zijn nu onrein, omdat ze een dode hebben aangeraakt. En Jozef is ook onrein, omdat hij het paleis van de heidense Pilatus is binnen gegaan. Maar dat hebben ze er allemaal voor over gehad. Een hartelijke liefde tot de Heere drong hen om hun Meester een eervolle begrafenis te geven. Toen is hun hart vervuld met droefheid als ze thuis komen. Ze kunnen maar niet begrijpen dat dit allemaal gebeurd is. Dat zal later pas voor hen duidelijk worden.

Daar in het stille graf van Jozef van Arimathea rust het lichaam van de Heere Jezus. Vrijwillig is Hij de dood ingegaan en heeft Hij de schande van het graf ondergaan. Alleen zó kan Hij Zijn kinderen verlossen van de dood en van de eeuwige straf.

Maar op deze dag is er niemand die dat begrijpt. Jozef van Arimathea niet, de weggelopen discipelen niet. Niemand van Jezus volgelingen weet waarom Hij is gestorven.

Over enkele dagen zullen ze het weten. Dan zal hun droefheid veranderen in grote blijdschap. Dan zal Jezus laten zien dat Hij is opgestaan uit de doden. Dan mogen ze weten dat de Heere Jezus voor hen in het graf heeft gelegen, zodat zij daarvoor geen angst meer hoeven te hebben. Hij heeft het graf voor hen geheiligd. Het graf is niet het einde, maar de poort naar de hemel. Tot in eeuwigheid zullen ze daar de Heere prijzen, omdat Hij hen verloste van de zonde en de dood.

Wat ben je gelukkig, als je de Heere mag vrezen. Al zijn Gods kinderen soms bang om te sterven, toch behoeven ze dat niet meer te zijn, want het graf is voor hen geheiligd. Dat mogen ze soms zeker weten.

Mag jij dat ook al weten door het (verborgen) werk van de Heilige Geest? Wat heb je dan een rijke toekomst. Dón is het graf niet meer een straf, maar een poort tot het eeuwige leven. Zoek dan de Heere en leef!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen