Raadgeving

Met donkere ogen kijkt hij me aan. Kristan zit recht tegenover me aan een tafeltje. Omdat hij moet nablijven voor straf.

Zo’n jongen. Ik houd van hem, zoals hij is, maar zijn gedrag is soms lastig te sturen. Vandaag ook weer. En daarom zit hij voor me. Om het uit te praten.

Opeens begint hij zelf wat te zeggen. Het is een ontboezeming. Geraakt luister ik naar wat hij zegt. “Juf, eigenlijk is het toch niet eerlijk. Kinderen die vaak straf krijgen, doen meer zonden dan kinderen die goed kunnen luisteren.”

Er klinkt een snik in zijn stem. Het is een noodkreet. Een soort Augustinus 2.0, maar dan een stuk jonger.

Herken jij dit? Last van je doen en laten en het verdriet dat je de Heere aandoet met wie je bent?

Op een dag loopt Augustinus door de stad. De zon zakt langzaam achter de daken, de schaduwen worden langer en de straten raken leeg. Terwijl hij langs een steegje loopt, hoort hij plotseling een stem. Achter een heg zingt een kind een eenvoudig lied, het galmt door de stilte. De woorden raken hem: Neem en lees... Het lijkt niet zomaar een spelletje, maar een boodschap rechtstreeks voor hem.

Dit is een raadgeving van de Heere zelf geweest, neem je Bijbeltje en lees. De beste raad. Ook voor jou. Neem je Bijbel van je nachtkastje en lees er elke dag in.

Biddend. Net als Augustinus.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen