"Ik zet mijn treden in Uw spoor.."

Marieke was nog heel jong toen haar moeder merkte dat er iets niet klopte. Op het consultatiebureau werd gezegd dat er niets aan de hand was, maar haar ouders maakten zich steeds meer zorgen. Ze is door de medische molen gegaan, maar er kwam geen duidelijke diagnose uit. Marieke: “Als kind had ik niet door dat ik anders was. Ik ging met de taxi naar het speciaal onderwijs in Barendrecht en later naar het praktijkonderwijs in Gouda. Pas later kwam ik er achter dat ik een licht verstandelijke beperking heb. Ik vond het soms moeilijk dat ik niet goed kon leren. Achteraf ben ik blij dat het zo is gegaan en dat ik voor school nooit op mijn tenen heb gelopen.”

Erg alleen

“Inmiddels werk ik al bijna acht jaar bij de Hoogvliet in ’s Gravenzande. Mijn taken zijn vakken vullen, klanten helpen, vrachten aannemen. Sinds een aantal maanden mag ik zelfs voorraden bestellen. Het heeft even geduurd voordat ik die verantwoordelijkheid kreeg. Ik ben er echt blij mee! Het geeft een bepaalde voldoening.” Marieke geniet van haar werk. Toch maakt ze ook schrijnende dingen mee.

“In deze coronatijd hebben we hesjes aan. Daarop staat dat we afstand moeten houden. Vooral ouderen vinden dat heel moeilijk. Pas hielp ik een oude vrouw en we raakten in gesprek. Ze zei: ‘Wat ben ik blij dat ik je even heb gesproken’. Ik vond dat best erg, want dat betekende dat ze heel alleen is.”

Lege kerkbanken

“De coronatijd is echt moeilijk. Ik zie minder familie en ben meer thuis dan anders. Het is eenzaam. Ik heb in de afgelopen tijd kleurplaten gekleurd voor oudere mensen. Dat werd erg gewaardeerd. In de kerk is ook alles anders. Het Heilig Avondmaal wordt niet meer gehouden. De lege kerkbanken maken me soms verdrietig. Gelukkig kan ik nog iedere zondag twee keer naar de kerk, omdat ik mijn vader help die koster is. Regelmatig maak ik samen met mijn ouders de kerk schoon en maak ik het psalmbord klaar voor de volgende kerkdienst. Op zondag zorg ik ervoor dat er glaasjes water klaarstaan op de kansel. Dat zijn dingen waar ik blij van word.”

Goede sfeer

“Normaal gesproken ga ik in de zomervakantie met KoersExtra kampen mee. De eerste keer ging ik naar België, later naar Oostenrijk en Zwitserland. Vorig jaar zouden we naar Denenmarken gaan, maar dat werd helaas geannuleerd. Het prettige van deze vakanties is dat er veel duidelijkheid is. We ondernemen leuke dingen en vooral de Bijbelstudies met elkaar zijn mooi. De groep is niet zo groot en er is een vaste groep begeleiders. Ik heb houvast aan hen en we hebben vaak fijne gesprekken met elkaar. Er is soms even wat extra aandacht. Die kleine dingetjes doen het voor me. Er zijn deelnemers bij met allerlei beperkingen. Met elkaar hebben we altijd een goede sfeer.”

De Heere weet ervan

“In de kerk heb ik er soms moeite mee om aansluiting te zoeken bij andere leeftijdsgenoten. Ze zitten op een ander niveau. Catechisatie was voor mij ook moeilijker. Gelukkig kreeg ik thuis hulp van mijn ouders daarbij. Vorig jaar heb ik belijdeniscatechisatie mogen volgen. Dat vond ik heel fijn. Als het moeilijk werd, zei de dominee: ‘We gaan het nu even wat vergemakkelijken voor Marieke.’ Dat hielp me. Ik mocht een boekje gebruiken van Helpende Handen: Kort begrip in eenvoudige taal.” Marieke is even stil. “Ik mag geloven dat de Heere van me af weet. Na de belijdenisdienst werden we toegezongen met psalm 17 vers 3. “Ik zet mijn treden in Uw spoor.” Deze woorden kregen ingang in mijn hart. Eerst was ik veel meer bezig met de dingen van de tijd. Nu probeer ik mijn leven in de dienst van de Heere te besteden door Hem te zoeken.”

Allergrootste wens

Zoekt eerst het Koninkrijk van God. “Die tekst is belangrijk in mijn leven. Tijdens een Bijbelstudie op kamp hebben we het over die tekst gehad. Later liep ik met een staflid door de bergen van Oostenrijk en vertelde ik dat het me had geraakt. We kregen er een mooi gesprek over. Ook kreeg ik eens een boek van een dominee. Het was een dik boek over de pelgrimsreis van Mary Bunyan. Lezen kan ik niet zo goed, maar dit boek las ik achter elkaar! De blinde Mary mocht al jong de Heere kennen. Ondanks haar beperking mocht ze de werken van de Heere zien. Zij mag nu eeuwig de Heere grootmaken. Dat is ook mijn allergrootste wens.”

Marieke Bal

• is 25 jaar;

• woont in Naaldwijk;

• werkt bij de Hoogvliet;

• doet graag aan diamond painting;

• maakt mooie kleurplaten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen