Een geschenk op je 75 e verjaardag

Komt laat ons samen Isrels HEER. Den rotssteen van ons heil, met eer, Met Godgewijden zang ontmoeten;

Zo zongen ze waarschijnlijk 75 jaar geleden in onze gemeenten Gods lof. Net na de oorlog lag alles in puin en met man en macht hebben onze (overgroot)opa’s en oma’s gewerkt om het land weer op te bouwen.

Na de oorlog konden ze weer in alle vrijheid naar school, naar de kerk, naar de vereniging. Wat een blijdschap en vreugde was dat na vijf lange bange jaren van beperkingen. Er werden eigen scholen opgericht en jeugdverenigingen schoten als paddenstoelen uit de grond. We lazen Daniël en hielden inleidingen op de jeugdvereniging. We bezochten zelfs elkaars verenigingen en we schreven het op in lange notulen, die we aan het begin van de JV-avond voorlazen en waar iedereen keurig naar luisterde.

Op zondag maakte ik de Bijbelse puzzel en beantwoordde ik de Bijbelse vragen. De volgende dag deed ik de antwoorden in een envelop en bracht ze naar de brievenbus. Hoe leuk was het als de post van de ‘Daniëljuf’ bezorgd werd, want ze schreef er ook een persoonlijk briefje bij. “Hoe gaat het op school? Is je handvaardigheidsmeester al beter?” Ik heb er nooit bij stil gestaan, maar wat een werk moet dat geweest zijn voor hen...

De Daniëllezers van 75 jaar geleden zouden werkelijk van hun stoel rollen als ze zouden zien dat je nu via een QR-code met je telefoon de onlinebestelling van het gezelschapsspel dat je wilt gaan spelen op de kerstavond van de JV betaalt, waarna je vervolgens het kerstverhaal voor diezelfde avond downloadt van de website van de Jeugdbond.

Is dat erg? Als een meisje via Instagram voorzichtig vertelt over haar geestelijke worstelingen en als je merkt dat een hoofdstuk over atheïstische gedachten uit de Redelijke Godsdienst een jongen helpt in zijn strijd tegen het ongeloof en dat zelfs deze oudvader een jongere in 2020 nog van dienst kan zijn, dan is er toch niets nieuws onder de zon? Ook in deze tijd zijn er tieners die stiekem in hun Bijbeltje lezen, naar de Heere verlangen, last hebben van hun zonden en biddend hun weg gaan.

Dan is er op de 75 ^e verjaardag van ‘ons blad’ toch reden voor blijdschap. Als Abraham na 75 jaar zondigen door God wordt geroepen en Zijn Zegen als geschenk krijgt, dan kan het voor ons ondanks alles ook.

Ik zal u tot een groot volk maken en u zegenen en uw naam groot maken: wees een zegen. In u zullen alle geslachten des aardbodems gezegend worden.

En… Abram geloofde God, ook al had hij nog geen nageslacht en wist hij niet hoe het in de toekomst zou gaan. Hij vertrouwde op God, want het was Zijn verbond.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen