Een enquête bespreken

Hieronder staan drie uitspraken. Iedere uitspraak getuigt van een mate van zelfacceptatie of niet. Beoordeel eerst persoonlijk de uitspraken en bespreek daarna de verschillende meningen in de groep. Motiveer tevens de antwoorden. De beoordeling vindt plaats door een cijfer te omcirkelen: 1 = geen enkele mate van zelfacceptatie, 5 = volledige zelfacceptatie.

1. Ik ben 22 jaar. Ik zou dolgraag verkering willen hebben, maar het lukt niet. Als ik een meisje zie, klap ik dicht. Ik durf niets meer te zeggen en daardoor stoot ik de ander af, denk ik. Ik vermoed dat ik me erbij neer zal moeten leggen dat ik als vrijgezel door het leven moet gaan. 1 2 3 4 5

2. Mijn ouders zijn ontzettend goed voor me. Echt, ik heb niets te klagen. Toch voel ik soms irritaties opkomen als mijn vader met me praat. Niet dat hij iets verkeerds zegt, maar de manier waarop hij het zegt, ergert me soms. Ik vind het heel erg... maar ik denk dat het meer aan mij dan aan hem ligt. Soms kan ik wel huilen... ik hou echt van hem. Maar, wat kan ik er tegen doen? 1 2 3 4 5

3. Mijn vriendin is altijd al veel knapper geweest dan ik. Ze zit op de Havo en ik ga naar de "huishoudschool", zoals ze dat noemen. Soms doet ze zo uit de hoogte tegen me. Het lijkt net alsof ze wil opscheppen.. Dan gaat ze vertellen wat ze allemaal moet leren. Nou, om eerlijk te zijn, dat interesseert me niets. Kijk, dat zij meer talenten heeft gekregen, heeft ze niet aan haarzelf te danken. Ik ben blij dat ik ook een paar talenten heb ontvangen. Jammer, dat dit tussen de vriendschap staat, want verder is het een beste meid! 1 2 3 4 5

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen