Vrede voor Israël door de Vredevorst

Kunt u iets vertellen over uzelf?
“Wij wonen nu veertien jaar in Israël. Daarvoor hebben we acht jaar in Nigeria gewerkt voor de ZGG. We zijn dus 22 jaar uit Nederland weg. Wij hadden dat niet van te voren gedacht, maar de Heere leidt je leven. We wonen in Nazareth-Illit, een stad van ongeveer 50.000 inwoners. Het grenst aan de oude Bijbelse stad Nazareth, waar ongeveer 70.000 mensen wonen. In Nazareth wonen vooral moslim-Arabieren. De christen-Arabieren die daar wonen, hebben het erg moeilijk tussen de moslims. Daarom verhuizen veel van hen naar Nazareth-Illit. Maar ook moslims komen nu. Inmiddels is ongeveer twintig procent van de inwoners Arabisch.”

Hoe ziet uw dagelijks leven eruit?
“Ik probeer mijn man in al het werk te ondersteunen. Je zou kunnen zeggen dat ik de secretaresse van m’n man ben. Als hij ergens heen moet in het land, ben ik zijn TomTom. Ook met het bezoekwerk in de gemeente ga ik mee. Ik schrijf artikelen voor de Israëlbode en corrigeer vertaalwerk. Verder komt iedere vrijdag de gemeente samen in ons huis. Daar moet alles voor klaargezet worden. Dan zorg ik voor wat te drinken en te eten na de dienst. En natuurlijk moet ook alles weer opgeruimd worden.
Sinds een paar jaar hebben we ook een beit-café, een koffiehuis. Daar zijn mensen welkom om wat te drinken en voor een crêpe of een tosti. Zo proberen we met mensen in contact te komen. Om diezelfde reden is er sinds kort een kringloopwinkel geopend, die erg goed loopt.
Op zondag gaan we altijd naar een Arabische gemeente, waar mijn man ook regelmatig voorgaat.”

Hoe is het om in Israël te wonen?
“Het is mooi om hier te wonen. Er zijn veel plekken die mij aanspreken. Neem bijvoorbeeld het Meer van Galilea. Het is nog precies zoals in de Bijbel. Je weet dan: hier heeft de Heere Jezus aan de oever gepreekt. Er zijn ook prachtige archeologische vondsten die veel zeggen over de tijd van de Bijbel. Bovendien liggen er nog zoveel beloften in de Bijbel voor Israël. Ik houd van dit land en van de mensen.”

Wat heeft u geleerd van de Israëliërs?
“Hun gastvrijheid. Het is hier geen optie om iemand uit te nodigen voor de koffie. Je ontvangt gasten altijd met een goede maaltijd. Verder is iedereen hier erg makkelijk. Geen strakke planningen of afspraken lang van te voren. Je leeft meer bij de dag. Je kunt er ook wel iets van leren hoe zij met stress omgaan. Israël is een land met veel stress door het conflict. Toch worden de mensen niet beheerst door angst. Alles gaat gewoon door. Voor ons geldt echter dat wij mogen weten dat de Heere voor ons zorgt. Die in de schuilplaats des Allerhoogste is gezeten, die zal vernachten in de schaduw des Almachtigen (Ps. 91:1).”

Waar zult u nooit aan kunnen wennen in Israël?
“Het geweld en het conflict tussen Joden en Palestijnen. Dat is en blijft heel moeilijk. Het doet veel pijn en je wordt er voortdurend mee geconfronteerd.
Verder is het hier absoluut niet westers. In Israël zijn wel alle westerse gemakken, maar de cultuur blijft echt Midden- Oosters. Dat wil zeggen: lange wachttijden overal en heel bureaucratisch. Alles kost veel tijd. En het is hier vaak een ramp als je wat moet laten repareren of verbouwen.”

Wat merkt u van het conflict?
“Het gaat dwars door alles heen. Wij hebben vrienden uit zowel de Palestijnen als de Joden. Dat maakt dat de pijn soms heel diep gaat. Als je de krant openslaat, zie je de portretten van de slachtoffers. Maar ook die van de dader, vaak nog maar een jongen. Dan denk je: ‘Wat een aardig jong. Wat heeft jou bezield? Wat ben je bedrogen. Je hebt de leugen geloofd!’ Vorige week moest één van de jongens uit onze gemeente het leger in. Hij is nog maar achttien, net zijn diploma gehaald en nu krijgt hij een geweer in zijn handen geduwd. Vreselijk. De tranen stonden in de ogen van zijn ouders. Het conflict is bijzonder ingewikkeld. Iedereen ziet een stukje van de waarheid. En niemand weet precies hoe het zit. Een blijvend probleem is het zaaien van haat. De Palestijnse leiders stoken de arme Palestijnse jongeren op om vreselijke dingen te doen. Maar hun eigen kinderen houden ze veilig binnen. Kinderen in de Gazastrook worden opgevoed met haat en leugens. Het begint al op de kleuterschool, in de lesboeken. Ook in tekenfilms op televisie wordt gezegd dat ze Joden moeten doden.
In het vluchtelingenkamp van Bethlehem, bijvoorbeeld, wonen alleen moslim-Arabieren. De christenen zijn in 1948 door hun broeders en zusters geholpen en uit het kamp gehaald. Maar de moslims laten hun broeders in de steek. Er komt vanuit de wereld heel veel geld voor de Palestijnse vluchtelingen. Maar de leiders trekken alles naar zich toe. Ze leven in luxe en weelde. Ze willen niets doen aan de situatie in de kampen. Zolang er kampen zijn, hebben ze reden om Israël de schuld te geven. De arme Palestijnen zijn er de dupe van. Veel van hen zijn helemaal niet vijandig. Pas zag ik een filmpje. Er was zojuist een terrorist in de Westbank op een groepje Israëlische militairen ingereden. Je zag dat de omwonende Palestijnen heel voorzichtig dichterbij kwamen en riepen: Is er voor jullie al hulp onderweg? Zij wilden de Israëlische militairen helpen. Eén ding is zeker: De Heere ziet al het onrecht, van beide kanten. En waar onrecht is, is geen zegen.”

Zal het conflict ooit opgelost worden?
“President Trump zal geen vrede brengen. Ik geloof niet dat er vrede zal komen door een zogenaamd vredesproces. Alleen de Vredevorst, Jezus Christus, brengt vrede. Waar Hij komt, ís er vrede. Dat zie je in de christelijke gemeente. Daar zijn Arabieren en Joden broeders en zusters. Er is hoop op vrede voor Israël, dóór de Vredevorst. Hoe Hij dat zal doen weet ik niet. Wel weet ik dat Hij het zal doen op Zijn tijd en op Zijn manier. Arabieren die tot bekering komen, gaan het conflict ook met andere ogen zien. Zij zijn niet meer vijandig, omdat ze de liefde van God hebben leren kennen. Ook ontdekken ze dat er in de Bijbel bijzondere beloften staan voor Israël.”

Kunt u iets vertellen over de gemeente in Nazareth-Illit?
“De gemeente heet Nechama. Dat betekent ‘troost’. Je moet dan denken aan Zondag 1 van de Heidelbergse Catechismus. We komen hier samen om de enige troost in leven en in sterven te zoeken. De gemeente bestaat nu veertien jaar. We mogen met 35 tot 40 mensen samenkomen, met allerlei nationaliteiten. Bijvoorbeeld mensen uit Peru, Ethiopië en Rusland. Zowel Joden als Arabieren. Mijn man spreekt in het Engels en wordt in vier verschillende talen vertaald. Soms mag je op wonderlijke manier zien dat de Heere nieuwe mensen bij de gemeente brengt. Vorig jaar bracht een oude vrouw haar nichtje mee, die net naar Israël was gekomen. Pas nam het nichtje weer haar moeder mee. Voor de jongeren hebben we één keer per twee weken catechisatie, het hele jaar door. Dat is dan direct ook een soort JV. Soms gaan we er met de jongeren, of met de hele gemeente, op uit met de bus. Dat werkt samenbindend.”

Wat betekent het voor een Jood om de Messias te belijden?
“Als christen heb je het in Israël heel moeilijk. Christenen worden niet geaccepteerd. Dat zorgt ervoor dat veel christenen voorzichtig zijn om te vertellen dat ze christen zijn. Toch zijn er steeds meer christenen, ook in het leger, die er eerlijk voor uitkomen. Soms hoor je heel mooie voorbeelden. Zo hoorde ik laatst van een meisje van tien jaar. In de klas hield ze haar spreekbeurt over het Nieuwe Testament en over Jezus als de Messias. Ontzettend moedig! Van een ander meisje hoorde ik dat ze in de klas al een jaar genegeerd wordt. Alleen omdat ze christen is. Erg moeilijk allemaal. Het is heel vreemd: Het maakt hier niemand iets uit wat je bent. Al ben je Boeddhist, moslim, of zelfs satanist. Maar wanneer je de naam van Jezus noemt ontploffen ze. Zelfs Joden die nergens aan doen willen daar meestal niets van weten. Wanneer je als Jood christen wordt heb je echt een probleem. Je komt vaak helemaal alleen te staan. Je wordt verstoten of genegeerd. Dan is de gemeente heel belangrijk.”

Wat kunnen wij in Nederland leren van de jongeren uit uw gemeente?
“Jongeren in Nederland hebben heel veel voorrechten. Het is volgens mij nergens in de wereld zoals in Nederland. Je hebt christelijke leesboeken en christelijke scholen. Hier in Israël zijn christelijke jongeren altijd een eenling. Op school, in de buurt, in het leger en overal in de samenleving. Toch spreken zij vrijmoedig over de Heere Jezus als de Messias. Daar kunnen jongeren in Nederland veel van leren. Maar dan moet je Hem wel kennen als de Messias! Zoek die Vredevorst te leren kennen!”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen