Inleiding

Het eerste woord van de mens dat ons in de Heilige Schrift wordt meegedeeld is een bruiloftslied. Het lied van Adam als de Heere hem zijn vrouw met eigen hand toebrengt. Dan spreekt hij in dankbare verwondering: 'Deze is ditmaal been van mijn benen en vlees van mijn vlees. Men zal haar Maninne heten, omdat zij uit de man genomen is' (Gen. 2: 23).

Adam had alle dieren namen gegeven en gezien hoe God die paarsgewijs geschapen had. Dat had indruk op hem gemaakt. En hij zag dat hij alleen was. Die leegte is God gaan vervullen: 'Ook had de HEERE God gesproken: Het is niet goed, dat de mens alleen zij; Ik zal hem een hulpe maken, die als tegen hem over zij' (Gen. 2: 18). Opmerkelijk is hoe dat gebeurde. In Gen. 2:21 staat: 'Toen deed de HEERE God een diepen slaap op Adam vallen, en hij sliep; en Hij nam één van zijn ribben en sloot derzelver plaats toe met vlees'. Dus niet: Adam viel in slaap, nee God deed 'een diepen slaap op Adam vallen'.

Tijdens die diepe slaap bouwt de HEERE God de rib van Adam tot vrouw. En als Adam zijn vrouw ontvangt, zingt hij zijn bruiloftslied. Een loflied op de wijsheid van de allerhoogste God. God heeft het huwelijk gewild en ingesteld, God heeft Adam en zijn vrouw met elkaar verbonden. Hij bond ze samen door Zijn Woord en Hij stelde het huwelijk in, opdat man en vrouw samen hun roeping mochten vervullen en samen God zouden verheerlijken. Zo stond de gemeenschap in het huwelijk onder de beheersing van de gemeenschap met God. De band aan God was eerst, de band aan de ander was er daarna. Niet als iets minderwaardigs, maar als ondergeschikt. Allereerst het liefhebben van God met alle kracht en dan het liefhebben van de naaste als zichzelf. In de staat der rechtheid ademde alles liefde. Daar was een volkomen huwelijksleven, in alle reinheid, teerheid en liefde. Het wonder van Gods hand blonk temeer daarin uit, dat hij de mens mannelijk en vrouwelijk heeft geschapen. Dan mag je ook de Heere danken dat Hij je als meisje of jongen geboren deed worden. Heel verschillend, maar heel wonderlijk op elkaar aangelegd. Man en vrouw passen werkelijk bij elkaar. Zowel in lichamelijk als in geestelijk opzicht. Wat de een heeft, heeft de ander niet en omgekeerd. Gods Wijsheid en Grootheid straalt daarin uit. Dan geldt hier: Hij heeft ze beiden, man en vrouw, met Wijsheid gemaakt.

Maar ook hier heeft de zonde haar verwoestend werk gedaan. Op een vreselijke manier. Dan wordt niet als eerste de huwelijksgemeenschap verbroken, maar de gemeenschap met Cod. Uit het verbreken van de gemeenschap met God volgde onlosmakelijk het elkaar de gemeenschap opzeggen. Want als het verbond verbroken is, dan schuift Adam zijn vrouw van zich af. Dan horen we niet meer de zang van het bruiloftslied, maar lezen we in Gen. 3:1 2: 'De vrouw, die Gij bij mij gegeven hebt, die heeft mij van dien boom gegeven en ik heb gegeten'.

Maar let dan op de genade van God, ook ten opzichte van de ontstellende verwoesting van het huwelijk. Als Adam met zijn vrouw het Paradijs verlaat, draagt zijn vrouw inmiddels een andere naam: Eva; moeder van alle levenden, een heenwijzing naar en een profetie van de komende Messias.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen