3. Begraven of cremeren?

Achter de argumenten vóór crematie zit natuurlijk een bepaalde levensbeschouwing. De dodenbezorging moet zakelijk en hygiënisch gebeuren.  Door de angst (bewust of onbewust) voor de dood probeert de moderne mens de dood zoveel mogelijk weg te dringen. Het gebeuren in een crematorium past hier volledig bij: Je ziet er niets meer van!

Modern heidendom

Waar de heidenen nog huiveren voor het geheim van de dood, maakt men zich in onze tijd bezorgd over de wijze waarop de doden het gezondst, goedkoopst, snelst en op de meest nette manier bezorgd kunnen worden. We zien dat crematie deel uitmaakt van een nieuwe levens- en wereldbeschouwing.

In de vorige eeuw kwamen aanhangers van crematie vooral uit de anti-godsdienstige hoek. Vaak speelde een bewuste of onbewuste angst voor het hiernamaals mee. Crematie was een protest tegen de opstanding der doden. Hoewel deze gedachte nog steeds voorkomt, zal het toch ook zo zijn dat velen gewend zijn geraakt aan het cremeren. Dit hoeft niet altijd als een puur anti-christelijke daad gezien te worden. Vandaar dat er ook vanuit vele kerken gecremeerd wordt.

De dood wordt heden ten dage gecamoufleerd, Dr. H.W. Kuitert spreekt zelfs over een "herwaardenng van de dood". Na de zondeval heeft God tegen Adam en Eva gezegd: "want stof zijt gij en tot stof zult gij wederkeren" (Gen. 3:19). De dood is de straf op de zonde. Als zodanig hoort de dood niet bij het leven, maar de dood is als een vijand binnengekomen in het leven van de mens. Het afschrikwekkende van de dood, het vijandige karakter van de dood, mogen we niet gaan camoufleren. Ook niet het "tot stof wederkeren" van de overledene.

Wordt in onze tijd door middel van crematie dit aspekt van de dood niet gecamoufleerd, doordat het proces van ontbinding versneld wordt?

Standpunt van enkele kerken

De kerken in Nederland stonden in het algemeen zeer afwijzend tegenover crematie.

De Rooms-Katholieke kerk moest aanvankelijk niets van crematie hebben. Hierin kwam verandering toen in 1964 een Decreet van het Heilig Officie werd uitgevaardigd. Daarin stond dat een kerkelijke plechtigheid niet meer zou worden geweigerd in geval van crematie. Als reden hiervoor diende het feit dat vroeger crematie werd voorgestaan vanuit een anti-christelijke hoek. Omdat echter bij de huidige voorstanders van crematie deze anti-godsdienstige gevoelens nauwelijks meer voor zouden komen, meende men wat positiever tegenover crematie te kunnen gaan staan.

De Nederlands Hervormde Kerk heeft nooit een standpunt ingenomen betreffende de crematie. Veel Hervormde predikanten geven hun medewerking aan crematieplechtigheden.

De Gereformeerde Kerken hebben op hun synode van 1961 - 1962 te Apeldoorn uitgesproken dat begraven weliswaar de bijbels-traditionele vorm van begraven is, maar dat kerkeraden zich toch ook vrij kunnen presenteren bij crematies.

De Gereformeerde Kerken (Vrijgemaakt) hebben nooit uitdrukkelijk gesproken over crematie. Algemeen gevoelen is hier echter dat crematie, behalve in uitzonderlijke situaties zoals epidemieën en oorlog, moet worden afgewezen. P. Jongeling zei: "Indrukwekkende lijkdiensten, begrafenissen vol pracht en praal, zij passen slecht bij de christelijke levensstijl, maar crematie vloekt ermee".

De Gereformeerde Gemeenten in Amerika hebben van meet af aan afstand genomen van crematie. In "De Saambinder" van 9 augstustus 1984 wordt in zes overwegingen duidelijk gemaakt waarom crematie wordt afgewezen.

Standpuntbepaling

De Heere Jezus werd begraven. Deze begrafenis is duidelijk in het Oude Testament voorzegd (Jes. 53:9). De begrafenis van Christus is een onmisbare schakel in Zijn verlossingswerk. Hoe zou de Kerk de boodschap van Zijn opstanding hebben kunnen verstaan, als Hij niet eerst begraven was, om daarna met majesteit uit het graf te treden? Christus liet Zich na Zijn kruisdood naar het graf dragen, waaruit Hij is opgestaan op de derde dag. Zo mag de Kerk in Zijn voetspoor treden en kiezen voor de begrafenis boven crematie.

Hij is als de Graankorrel begraven, maar leeft nu tot in eeuwigheid. Zo zullen Zijn volgelingen als een graankorrel worden begraven en eenmaal opgewekt worden om te leven tot in eeuwigheid.

Natuurlijk zijn er uitzonderingen. Te denken valt aan het verbranden van de martelaren op de brandstapel. In bijzondere omstandigheden kan het noodzakelijk zijn dat het lichaam gecremeerd wordt, bijvoorbeeld bij epidemieën. In Amos 6:10 gaat het naar alle waarschijnlijkheid over lijkverbranding van mensen die aan de pest zijn overleden.

God is almachtig! Ook degenen die gecremeerd zijn, zullen eenmaal voor Zijn troon moeten verschijnen. Gods almacht mag echter nooit een reden zijn om crematie goed te praten. In de Bijbel is het begraven van de doden een vanzelfsprekendheid. Zelfs zo vanzelfsprekend dat een verbod op crematie geheel overbodig is.

Volgens gegevens van de AVVL bedroeg het percentage overledenen dat in 1979 gecremeerd werd, 34 en in 1980: 35. In Engeland is in de laatste  twintig jaar het crematiepercentage van 25 tot meer dan 60 gestegen. Door deskundigen opgestelde prognoses hebben als uitkomst, dat er in 1990 in Nederland 32 crematoria moeten zijn voor het verzorgen van 75.000 crematies.

Overgenomen uit: "Crematie in het licht van de Bijbel". Uitgave: Stichting Moria te Amsterdam.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen