2. Leven in Bolivia door de eeuwen heen

Landbouw

De oorspronkelijke bewoners, de Quechua- en Aymara Indianen, leefden vanouds op de hoogvlakten in het westen van het land. Zij leefden van wat ze zelf rondom hun huis verbouwden. Op stukken gemeenschapsgrond kon men de dieren - verschillende lama soorten - laten grazen.
Nog steeds werkt 60% van de Bolivianen in de landbouw. De grond is echter arm en de voedselproductie gering. In de hoge en droge streken worden tarwe en bonen verbouwd, in de lagere delen groenten en aardappelen en in het subtropische noorden groeien vruchten als sinaasappels en citroenen.

Mijnen 

Toen de Spanjaarden kwamen, moesten de boeren voor hen gaan werken. Op het land, maar vooral in de mijnen. Al snel na de verovering van het gebied door de Spanjaarden bleek namelijk dat de bergen in het westen van Bolivia zeer rijk waren aan zilver en goud, wat bovendien gemakkelijk te winnen was. Aan de voet van één van die bergen - de "Cerro Rico" (rijke berg) - verrees een grote zilverstad, Potosi. Onvoorstelbare hoeveelheden zilver en goud zijn hier door de Spanjaarden weggehaald. De Indianen moesten in de mijnen werken onder zeer slechte omstandigheden. Velen bezweken en de Spanjaarden waren gedwongen om uit Afrika slaven te halen om voldoende arbeiders te hebben. De natuurlijke rijkdommen van het land kwamen niet ten goede aan het eigen volk, maar aan de Spaanse koning en aan een klein aantal Boliviaanse machthebbers. De Spaanse koning betaalde met dat goud en zilver onder andere de strijd in de Nederlanden tijdens de 80-jarige oorlog, de Armada en ook de Contra-Reformatie die door de Rooms-Katholieke kerk werd ingezet om de Reformatie terug te dringen.

Rijk en arm

Eeuwenlang zijn de bewoners van Bolivia uitgebuit door de Spaanse overheersers. Na de onafhankelijkheid is het met die uitbuiting niet veel beter geworden. Er is in Bolivia een kleine rijke niet-indiaanse elite en een heel grote massa armen. Dat leidde regelmatig tot opstanden. vooral door de mijnwerkers die altijd heel strijdbaar zijn geweest. De mijnwerkers leiden een hard bestaan. Zij wonen met hun gezinnen in barakken bij de mijn en worden door de slopende werkomstandigheden gemiddeld niet ouder dan 35 jaar.
De boeren vochten ook voor verbetering van hun lot. Na harde strijd werden er in 1953 grondhervormingen doorgevoerd. Het grootgrondbezit werd afgeschaft en alle boeren kregen een eigen stuk grond. Veel heeft dat echter niet verbeterd; de stukjes grond zijn klein en arm en moeten ook steeds weer verder verdeeld worden onder de kinderen. Geld om kunstmest te gebruiken is er niet en vaak is ook water schaars. Veel arme mensen in Bolivia proberen nog wat te verdienen door illegale handel in bijvoorbeeld coca bladeren. Die vormen de grondstof voor cocaïne dat vooral veel naar de Verenigde Staten wordt gesmokkeld.
De laatste jaren zijn de problemen voor de arme mensen in Bolivia alleen maar toegenomen. Door de sluiting van veel mijnen is een enorme werkloosheid ontstaan. De boeren hebben zwaar te lijden van de lage graanprijzen die veroorzaakt worden door goedkope graan-importen uit de overschotten van de VS en Europa. Veel boeren zoeken daarom naar een beter bestaan in de stad, hoewel de kans dat dit lukt zeer gering is. Verder zijn er steeds minder voorzieningen voor onderwijs en gezondheidszorg en is de kindersterfte schrikbarend.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen