“Alcohol is gif”

De Bijbelse vertelling is net klaar, als Ria Tessers van Stichting Voorkom! binnenkomt. Het is de tweede les die zij geeft op De Wijngaard. “Ik had jullie de vorige keer een opdracht gegeven. Jullie moesten proberen een paar dagen iets niet te doen. Weten jullie het nog?”

Eén voor één gaan de handen omhoog. “Ja juf, je moest proberen een gewoonte niet te doen.” Tessers knikt bevestigend. “Precies. Een gewoonte niet doen. Is dat gelukt?” Niet iedereen is even standvastig geweest. Drie handen blijven over. “Juf, ik heb twee dagen m’n broertje niet gepest,” biecht er een op. “En, hoe vond je dat?” Makkelijk was het niet, geeft-ie aan.

Een ander heeft drie dagen niet gecomputerd. Bijna drie dagen, corrigeert ze zichzelf. “De derde avond moest ik even kijken wie er online waren bij MSN. Maar mijn moeder had gezegd dat ik wat zou krijgen als ik twee dagen niet zou computeren.” De voorlichtster veert op. “Goed zo. Je hebt dus steun gekregen en je zou een beloning krijgen als het lukte. Dat helpt heel goed als je ergens mee wilt stoppen.”

Pisang

In de eerste les heeft de voorlichtster van Voorkom! stil gestaan bij roken en drugs. Vandaag is alcohol aan de beurt. “Wie heeft er wel eens wat alcohol gedronken?” Van de klas van nog geen twintig personen gaan er bijna tien vingers de lucht in. Wat geroezemoes – onduidelijkheid over wat alcohol is. “Oh, bier?” reageert er een en steekt direct ook zijn vinger op.

De meesten blijken bier te hebben geproefd. Een enkeling een slokje wijn. Een ander krijgt wel eens wat sterkers. “Dat gele spul. Eh, advocaat.”

“Mijn moeder drinkt wel eens wat sap. Daar doet ze dan pisang door. Dat is ook sterke drank,” weet een jongen. Als een stuk of vijf leerlingen wat drinkervaring hebben verteld, vraagt Tessers: “Wie kent er iemand die veel alcohol drinkt?” Direct gaat er een vinger de lucht in. “Mijn broer. Die gaat ’s avonds altijd drinken in een café, vlakbij de Lidl. Dan komt-ie pas om kwart voor twaalf of zo thuis.” Verder reageert niemand.

Evenveel

Bijna zonder uitzondering zijn de leerlingen het er over eens dat er meer alcohol gaat in het lege borrelglaasje dat Tessers omhoog houdt. Eén leerling durft tegen de stroom in te gaan en houdt het op het grote bierglas. Het wijnglas wordt door niemand genoemd. “Zullen we het eens uitproberen?”

Uit haar tas tovert de voorlichtster van Voorkom! een flesje rode siroop en een maatbekertje te voorschijn. In het bierglas verdwijnen één maatbekertje siroop en negentien bekertjes water. Er gaat minder water bij de wijn en slechts twee maatbekertjes water zijn voldoende om het borrelglas vol te krijgen. “Het is gewoon steeds evenveel,” ontdekt een leerling. “Overal gaat een bekertje in.”

Tessers knikt bevestigend. “Inderdaad. In alle glazen zit even veel alcohol, alleen er zit meer water bij de een dan bij de ander.”

In de les wordt verder aandacht gegeven aan de lichamelijke gevolgen van alcohol. De uitleg over het wegvallen van remmen, begrijpt één van de jongens best. “Je gaat uitdagen om te vechten of zo. Normaal schijt je in je broek.”

Vuilnisbak

Een robbertje vechten met Ruud lijkt een gevaarlijke onderneming. De ‘ervaringsdeskundige’ maakt indruk op de groep. De ex-gebruiker – stevig, breedgeschouderd, kaal geschoren hoofd – is 25 jaar verslaafd geweest aan alles. “Alcohol, harddrugs, softdrugs, pillen. Mijn leven was een grote puinhoop.” Als Ruud bekent dat hij meer dan 13 jaar in de gevangenis heeft doorgebracht, gaat er een zucht door de groep. De mededeling dat hij uit vuilnisbakken at – “Soms had ik zo’n honger dat ik bij de McDonalds stond te wachten tot mensen iets weggooiden” – maakt nog meer los. De boodschap van Ruud is helder. “De Bijbel zegt dat je je lichaam rein moet houden. Alcohol is gif. Dat kun je dus beter niet nemen. Misschien moeten vaders en moeders beter leren vertellen dat drinken niet goed is.”

Ruud vertelt ook hoe hij van zijn verslaving werd verlost. “Ik had genoeg van het leven en wilde er een eind aan maken. Een spuit vol drugs nam ik, maar ik werd de volgende dag gewoon wakker. Weer een overdosis, nu met pillen erbij. Maar weer werd ik wakker. Toen heb ik geroepen: ‘Heere, als U bestaat, help mij dan!’ De ene dag heb ik dat gebeden, de volgende dag – horen jullie dat? De volgende dag! – kreeg ik een papier van een christelijk afkickcentrum in Beekbergen. Uiteindelijk ben ik van mijn verslaving afgekomen. En daarom vind ik het ook zo’n groot voorrecht en een eer jullie te mogen vertellen, te waarschuwen voor drank en drugs.”

>>> www.voorkom.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen