Het belangrijkste

Luidkeels maakt ze het bekend aan de anderen in de groep. “Drugs zijn voor mij gewoon het allerbelangrijkste!” Dianne heeft een verleden waarop ze al jong alcohol dronk, rookte en in haar jongvolwassenheid aan de GHB verslaafd raakte. “In de ochtend zorgde ik ervoor dat ik een kleine hoeveelheid drugs direct kon pakken. Daarna moest ik zorgen dat ik voldoende had voor de hele dag. GHB was het allerbelangrijkste, niets kon daaraan tippen. En als ik nu eerlijk ben, dan is dat het in mijn gedachten nog steeds. Wát moet er in de plaats komen te staan van mijn jarenlange verslaving?”

Ik moet zeggen dat ik er niet vreemd van opkijk, van die uitspraken. Drugs en alcohol, maar ook veel andere verslavende middelen of verslavend gedrag zijn (zeer tijdelijk, dat wel) een fijne uitlaatklep, een maatje in moeilijke tijden, een levensgezel, soms al meer dan veertig jaar. Bij Dianne, nog maar tweeëndertig jaar, is haar verslavingsverleden bijzonder goed zichtbaar geworden: fletse ogen, sterk verouderde huid, littekens van vechtpartijen en valpartijen, tatoeages die ze zelf heeft gezet in een dronken bui, onophoudelijk trillen wanneer ze langer stil zit. Misschien ken jij ook wel zo iemand bij wie aan de buitenkant te zien is dat het niet goed met diegene gaat, maar voor wie drugs niet weg te denken zijn. Ook voor de mensen om ons heen waar de verslaving veel minder zichtbare sporen trekt of die het voor elkaar krijgen om alles in het verborgen te doen, geldt: Het is voor mij het allerbelangrijkste, ik kan niet zonder!

Wat gun ik die mensen om de weg terug of, beter gezegd, omhoog te vinden. Waarheen dan? Kan een fijne baan, beter contact met familie en (nieuwe) vrienden en een goed thuis het hele verslavingsprobleem doen verdwijnen? Helaas zijn de resultaten niet veelbelovend als het daarbij blijft.

Dianne zei het laatst nog zo treffend: “Ik geloof niet zo in al die oplossingen. Het zijn maar pleisters op de wonden. De wonden moeten genezen worden en de littekens behandeld.”

“Ik heb Iemand nodig Die groter is dan mijn verslaving.”

Vertel eens, hoeveel kleine oplossingen voor kleine problemen zoeken wij? Hoeveel grote oplossingen voor grote problemen zoeken wij? Kun je voor ieder probleem een oplossing vinden? Velen denken van wel. Auto kapot, naar de garage. Lichamelijk probleem, naar de dokter of in het ergste geval het ziekenhuis. Geestelijke of mentale problemen, in de hulpverlening. En er komen ook vaak goede oplossingen die de tijdelijke nood wel weg doen gaan. Dianne heeft daar niet genoeg aan. Van binnen moet namelijk geaccepteerd worden: Ik heb een levensprobleem. “Het is voor mij op dit moment het allerbelangrijkste. Wat ik ook probeer of doe, ik overwin het niet. Ik sta machteloos en heb Iemand nodig Die groter is dan mijn verslaving, mijn dopjes GHB, mijn drang om porno te kijken, mijn drive om elke keer weer die sigaret op te steken. Ik kan het zelf niet.” Zoek zo eens een oplossing voor jouw probleem, zoek het eens bij God. Er zijn er duizenden die kunnen vertellen: Zo werkt het. Maar Hij gaat het je zelf leren, Hij geneest Zelf je wonden; behandelt Zelf je littekens. Dat is het allerbelangrijkste!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen