Polarisatie

“Black Lives Matter”. Daar kun je het toch niet mee oneens zijn? Ieder mens met een donkere huidskleur is waardevol voor God. Net zo waardevol als iemand met een lichte huidskleur. Je moet wel door en door racistisch zijn om te beweren dat het leven van een kleurling er eigenlijk niet (of minder) toe doet.

“All Lives Matter”. Waag het eens om dáár tegen te zijn. Blank, bruin, rood, geel, man, vrouw, groot, klein, oud, jong, dik, dun… allemaal schepselen van God. Je kunt de één mooier vinden dan de ander, je kunt zo je voorkeuren hebben. Maar ieder is een persoon met een even kostbaar leven. En met een onsterfelijke ziel.

Hoewel allebei de uitspraken dus even waar zijn, is er met name in Amerika onder de mensen een enorme tegenstelling ontstaan. Polarisatie, noemen we dat. Je moet kiezen, tussen twee polen. Vóór of tégen. Je bent óf ‘BLM’ – links, democratisch en vooral fel tegen het politiegeweld. Óf je bent ‘ALM’ – rechts, republikeins, fel tegen alle protesten die het voor handhavende politieagenten haast onmogelijk maken om gezag uit te oefenen – en natuurlijk ook nog pro life.

In Nederland hebben we zoiets rondom Zwarte Piet. Je bent tégen: ‘Kick Out Zwarte Piet’ – óf je bent voor: ‘Handen af van Zwarte Piet’. Zelfs refo’s die vroeger bitter weinig hadden met Sint en Piet, voelen soms de neiging dit stukje Hollandse traditie te verdedigen. Excuses voor het slavernijverleden? Voor of tegen! Oude helden fier als standbeeld op hun sokkel? Voor of tegen!

Misschien goed om ons eens af te vragen wat onze rol zou moeten zijn in een samenleving die steeds vaker polariseert. Moet je als christen beschermen wat we hebben, of hadden; onze christelijke traditie en identiteit? Of juist aan de andere kant van het touw trekken, met de misdeelden, met medelanders die zich gekwetst en achtergesteld voelen? Voor beide kanten valt, met de Bijbel in de hand, wel wat te zeggen.

Toen de Joden in Babylon zich afvroegen hoe dat nu moest, leven in een seculiere, soms zelfs afgodische omgeving, kregen ze van Jeremia een brief (hoofdstuk 29). Daarin spoorde de profeet hen aan de vrede van Babel te zoeken. Dat betekent niet alleen bidden, maar ook actief welzijn en welvaart van koning Nebukadnezar en zijn rijk bevorderen, zegt Calvijn. Dat is nogal wat. De Joden kenden die combinatie van bidden en vrede zoeken uit Psalm 122. Wat in Psalm 122 voor Jeruzalem gold, moet nu op het vijandige Babylon toegepast.

Misschien is die opdracht van Jeremia ook voor ons, vandaag de dag, te midden van alle getouwtrek, een aanknopingspunt. Vrede zoeken. Dat betekent: tegenstellingen niet onnodig aanwakkeren. Je voor zwart-witdenken behoeden. Geen vijandbeeld van de ander vormen. Eerlijke, Bijbelse nuance inbrengen. Je bent niet ‘goed’ of ‘fout’. We zijn allemaal zondaar. Zowel de stenen held op zijn sokkel als de gekwetste kleurling voor wie het een doorn in zijn oog is.

Als je met Bijbelse nuchterheid naar de dingen kijkt, kun je zeggen: “Black Lives Matter”. En ook: “All Lives Matter”. Er is dan wel wat belangrijkers aan te wijzen dan Zwarte-Piet-of-niet. Zalig de vreedzamen, die het niet allemaal zelf hoeven op te lossen, maar bescheiden heenwijzen naar de Vredevorst. Wat een wonder dat Hij naar gevallen mensen vraagt. Naar blank en bruin, rijk en arm, held en pauper. Zijn vrede hebben we nodig. His Life Matters.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen