Een paar DRUPPELS

Heb je weleens gehoord van Catherine Lawes? Zij leefde zo’n honderd jaar geleden samen met haar man Lewis in Amerika. Haar man werd in 1921 cipier van de Sing Sing-gevangenis. Catherine was toen de jonge moeder van drie dochters. Mensen waarschuwden haar om nooit de gevangenis binnen te gaan. In deze gevangenis zaten moordenaars en overvallers voor de rest van hun leven opgesloten. Catherine legde die waarschuwingen aan de kant.

Toen de gevangen op een dag met elkaar basketbal mochten spelen, kwam zij eropaf, samen met haar drie dochters. Ze nam tussen de gevangen plaats op de tribune. Vaker en vaker kwam ze naar de gevangenis. “Mijn man en ik zullen voor deze kerels zorgen en ik geloof dat zij voor mij zullen zorgen. Ik hoef nergens bang voor te zijn, want de Heere Jezus heeft geleerd vijanden lief te hebben.”

Op een dag kwam er een nieuwe gevangene in de gevangenis. Hij kwam daar terecht, omdat hij iemand had vermoord. Catherine bezocht hem en zag dat hij blind was. Ze leerde hem braille, zodat hij in de gevangenis kon lezen. Aan slechthorende gevangenen leerde ze gebarentaal, zodat zij konden communiceren. Zestien jaar lang zette Catherine zich in om met liefde de harde harten van de Sing Sing-gevangenen te verzachten. Echte liefde maakt een verschil en dat bleek wel toen er iets verschrikkelijks was gebeurd.

Op een ochtend verscheen Lewis niet op zijn werk. De gevangenen wisten meteen dat er iets mis was, want dat was nog nooit gebeurd. Al gauw hoorden ze wat er aan de hand was. Catherine was omgekomen tijdens een verkeersongeluk. Ze werd thuis opgebaard, een kilometer van de gevangenismuren vandaan.

Er kwam tijdelijk een andere cipier. Hij zag alle gevangen bij de hoofdingang staan. Niemand zei iets, maar ze verdrongen zich allemaal voor het prikkeldraad. De cipier keek eens goed. Hij zag tranen in de ogen van de harde gevangenen. Hij zag ernstige gezichten. Ze waren naar de plek gegaan waar ze het dichtst bij de vrouw stonden die hen liefde had gegeven.

Het bleef stil, totdat de cipier het woord nam. “Mannen, jullie kunnen gaan. Zorg ervoor dat je voor de avond terug bent.” Een opmerkelijk besluit, want dit waren zware criminelen. De cipier deed de poort voor hun ogen open en zonder begeleiding en bewaking liepen ze rustig met elkaar naar het huis van Lewis en Catherine, om afscheid van haar te nemen. En ze kwamen daarna terug naar de gevangenis. Allemaal.

De les? “Een paar regendruppels richten een bloemensteel op. Een paar druppels liefde kunnen een leven veranderen.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen