De roeping van Jeremia

De tijd waarin Jeremia leefde

Toen Jeremia geroepen werd, was er het machtige wereldrijk Assyrië. Assyrië had het tienstammenrijk veroverd en weggevoerd. Ook Juda was veroverd. Het was niet weggevoerd, maar het moest wel veel belasting betalen.

De macht van dat grote rijk werd minder. Egypte, dat ook door Assyrië veroverd was, ging weer oorlog voeren tegen Assyrië en werd vrij: Juda lag dus nu tussen twee grote rijken in. 

Ook uit het oosten werd Assyrië bedreigd. Het rijk van Babel was in opkomst. In de strijd tussen de Babyloniërs en Assyriërs werden de laatsten verslagen. Egypte was bang ook door de Babyloniërs overheerst te worden en trok tegen hen ten strijde. Daartoe moesten de Egyptenaren door Juda. Josia, de koning van Juda, probeerde hen tegen te houden maar werd verslagen en gedood. Daardoor hoorde Juda nu bij Egypte. Egypte verloor echter de oorlog tegen Babel, en zo kwam daardoor ook Juda in handen van de Babyloniërs .

In het begin merkte Juda daar niet zoveel van.

Er was in Juda echter een belangrijke partij die zich niet aan Babel wilde onderwerpen, maar aansluiting en hulp zocht bij Egypte. Hiervoor werden ze verschillende keren gestraft. Tenslotte werd ook Juda naar Babel weggevoerd en Jeruzalem verwoest. Jeremia heeft dit alles meegemaakt , hij werd geroepen in het 13e regeringsjaar van koning Josia en heeft in Juda geprofeteerd tot het 11e jaar van Zedekia, de koning die met Juda gevankelijk werd weggevoerd naar Babel. In Juda regeerde toen Jeremia geroepen werd, de godvrezende koning Josia. Deze was 8 jaar toen hij koning werd over een land, waar de afgodendienst welig tierde. In Josia's hart was echter de vreze des Heeren gelegd, en hij deed er dan ook alles aan de afgodendienst uit te roeien. Altaren, bossen en beelden van "vreemde goden" werden vernietigd. De tempel werd gerestaureerd. Bij deze restauratie werd de wet van Mozes gevonden. Toen Josia die gelezen had, probeerde hij een reformatie door te voeren. De mensen moesten opnieuw de Heere gaan dienen. Uiterlijk veranderde er veel in het land. Maar dat is niet voldoende. Jeremia heeft gezegd in opdracht van de Heere: Dit volk eert Mij met de lippen, maar hun hart houdt zich verre van Mij. Vele valse profeten spraken van vrede en geen gevaar. Men stelde zich gerust met een uiterlijke vroomheid, en vertrouwde op de in eer herstelde tempel en tempeldienst.

Daartegen moet Jeremia nu echter juist gaan waarschuwen, tegen het zelfgenoegzame, tegen de uiterlijke schijn, die geen waarborg is voor de werkelijke godsvreze.

De Heere ziet immers het hart aan en als Juda blijft weigeren zich te bekeren, zal het oordeel komen, vanuit het noorden.

Wie was Jeremia?

Jeremia was de zoon van een zekere priester Hilkia, deze is niet dezelfde als de bekende hogepriester Hilkia. Hij was geroepen om zijn volk de ondergang aan te zeggen. Juda zou ondergaan, al zou dan de ineenstorting van het rijk dienstbaar worden gemaakt aan de toekomstige verlossing. Jeremia heeft zelf met deze boodschap geworsteld. Had hij als mens mogen spreken, dan was zijn boodschap anders geweest, want hij had zijn volk ontzaglijk lief. Hij moest echter als profeet de woorden Gods spreken. Hij trad steeds op als voorbidder voor zijn volk en spande zich in om de oordeelsverkondiging binnen te houden, maar hij moest ze uitspreken. Door het volk werd hij verkeerd begrepen. Men zag in hem slechts de ongeluksprofeet, de zwarte pessimist en schuwde hem. In vrolijk gezelschap, waar hij ook naar verlangde, werd hij niet geduld (Jer. 15: 7). Hij mag zelfs op Gods bevel niet trouwen, en zo gaat hij in eenzaamheid zijn weg. 

Men verdacht hem ervan zijn volk te haten, een landverrader te zijn, omdat hij predikte dat de overgave aan Babel redding zou betekenen, en blijvend verzet ondergang. De boodschap die Jeremia moest brengen ging dan ook dwars tegen de mens Jeremia in, maar de profeet moest staan boven de mens Jeremia .

Dikwijls probeert men hem te doden.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat wij hem horen klagen, en hem horen spreken over de onbegrijpelijke wegen Gods.

Soms zakt hij in wanhoop weg, dan weer klaagt hij God aan wegens ontrouw en verlating, dan weer vervloekt hij in uiterste nood zijn geboortedag. Toch houdt de Heere hem staande. Gods Woord is hem te sterk, zelfs al zegt hij niet langer in de Naam van zijn Zender te kunnen spreken, overwint het Woord hem opnieuw. Als Jeruzalem ingenomen is, moet Jeremia kiezen tussen een eervol vrijgeleide naar Babel of blijven bij het armzalige overblijfsel in Jeruzalem, en hij kiest voor het laatste. Hij blijft bij degenen die hem voortdurend zochten te doden.

Veertig jaar heeft hij gewaarschuwd dat het oordeel kwam, zijn volk geloofde hem niet en wilde hem uit de weg ruimen. Nu was het zover, en toch wenste hij bij zijn volk, zijn vijanden eigenlijk, te blijven, om onder hen Gods Woord te verkondigen. Ze hebben het niet in dank afgenomen. Ze hebben hem meegesleept naar Egypte en daar (als de traditie juist is, wat niet onwaarschijnlijk is) gestenigd. Hierin zien we, dat de profetie geen mensenwerk is, want dan zou Jeremia zijn taak nooit ten einde hebben gebracht. Het is God Die in en door een zwak en zondig mens Zijn heerlijk en machtig werk volvoert.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen