Leed

Daar loopt een kleuter langs de straat, hij is maar half gekleed. En in zijn ogen staat het wereldwijde leed.

Daar zwerft een tiener door de stad, hij leeft tussen het schroot, hij vindt geen mens die bij hem hoort en overal grijnst de dood.

Daar gaan duizenden kinderen, tienduizenden misschien, hun jonge zielen zijn al oud van het leed door hen gezien.

Daar was een aardbeving, een vloed, een oorlog of een brand, Zij zijn ontheemden, paria's, vreemd in hun vaderland.

Er zijn veel vragen in mijn hart, en antwoord krijg ik niet. Waar vind ik hulp en uitkomst voor dit wereldwijd verdriet?

Als ik mij biddend nederbuig bij al dit schreeuwend zeer, slechts één ding dat ik bidden kan: Red toch hun zielen, Heer'.

Margreet van den Heuvel

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen