Hart voor de zorg

Jij en de zorg, vertel eens!

“Het is allemaal begonnen toen mijn zwager in 2021 een hersenbloeding kreeg. Hij kon niets meer. Lopen ging niet, hij zat in een rolstoel. Ook praten was niet meer mogelijk, hij kon alleen nog met zijn ogen aangeven wat hij graag wilde. Ik leerde met hem communiceren en hem te begrijpen. Dat gaf veel voldoening.

De zorg was intensief. Ik bood mijn zus aan om elke zaterdag de rolstoelbus schoon te maken en droeg zo mijn steentje bij. Van het een kwam het ander. Op een bepaald moment ging ik de meeste weekenden naar mijn zus en zwager. Er kwamen steeds meer zorgtaken op mijn pad. Ik hielp hem uit bed halen, ging een stukje met hem wandelen en las hem voor. We hadden een goede band en deelden dezelfde humor. Ik begreep hem. Tweeënhalf jaar mocht ik meehelpen in de zorg en begeleiding van mijn zwager. Begin oktober 2024 is hij overleden. Door deze ervaring kwam ik erachter dat dit werk bij mij past. Mijn wens om in de zorg te gaan werken en iets voor anderen te betekenen is in die tijd ontstaan.”

Welke opleiding volg je?

“Ik zit momenteel in het eerste jaar van de opleiding ‘Helpende Zorg en Welzijn’ op het Hoornbeeck College in Kampen. De opleiding is een combi van theorie en praktijk, 3 dagen school, 2 dagen stage. Je leert hoe je mensen kunt helpen en verzorgen. Te ondersteunen bij dagelijkse dingen die ze zelf niet meer kunnen. Deze kennis pas je toe in de praktijk. Op stage bijvoorbeeld.”

Heb je in jouw vooropleiding ook iets met Zorg & Welzijn gedaan?

“Nee, helemaal niet! Op het VMBO heb ik het profiel BWI (Bouwen, wonen & interieur) gevolgd. Ik koos Bouw, omdat iedereen uit mijn klas dat deed en ik zelf nog niet wist wat ik wilde. Tijdens de stages kwam ik erachter dat de bouwwereld niet helemaal bij mij paste. Door de zorg voor mijn zwager heb ik de overstap gemaakt naar het werken in de zorg.”

Kun je iets noemen wat je het afgelopen jaar hebt geleerd?

“We hebben geleerd hoe we op een goede manier contact kunnen leggen met de zorgvragers. Het is belangrijk om rekening te houden met de mogelijkheden en behoeften van de mensen. Dat heb ik ook gezien in het contact met mijn zwager. Hij kon niet meer praten. Dat zorgde ervoor dat er andere manieren gezocht moesten worden om met hem in contact te komen. Ook tijdens mijn stage zie ik dat. Het is belangrijk dat je jezelf verdiept in en soms ook aanpast aan de ander.

Waar loop je stage?

“Ik loop stage bij een ‘begeleide woonvorm’. De bewoners hebben verschillende leeftijden en ook heel verschillende problemen.”

Hoe is de samenwerking met je collega’s?

“Het is heel gezellig! We werken goed samen. De overdracht is heel belangrijk. Elke dienst begint hiermee. Over elke bewoner wordt dan iets gezegd. Het is belangrijk om van tevoren te weten, hoe het met hen gaat en wat je tijdens je dienst kan verwachten.”

Wat doe je precies op een dag?

“Het werk is heel afwisselend. ‘s Morgens mensen uit bed helpen, assisteren bij het ontbijt en tijdens de koffie, naar de activiteitenbegeleiding brengen en weer ophalen. In de tussentijd worden er weer andere activiteiten gedaan. Dan doe ik iets samen met de mensen die nog op de groep zijn. Ik help hen bijvoorbeeld om hun kamer schoon te maken of we wandelen een stukje.”

Wat was voor jou een mooi moment?

“Ik begeleid een mevrouw die voor de helft van haar lichaam verlamd is. Zij kan, ondanks alles, van veel dingen genieten. Ik ging pas met haar mee met de taxi. Onderweg hadden we veel plezier. Het is echt leuk om te zien dat ze geniet. Het stukje waardering wat je dan krijgt voor de hulp die je geeft. Het is zo belangrijk om naast de mensen te staan. Ze zien als volwaardig mens met hun eigen kwaliteiten. Veel mensen zijn een stuk ouder dan ik ben. Ik kan ook van hen leren.”

Zijn er ook schaduwkanten aan het werk in de zorg?

“Op de stage zijn er bewoners die het lastig vinden om contact te maken of afwijzend reageren. Dat kan wel eens moeilijk zijn. Verder denk ik aan mensen die pijn hebben, maar niet kunnen aangeven waar het vandaan komt. Dit was ook bij mijn zwager het geval. Het geeft je een machteloos gevoel.”

Hoe ga jij om met zulke moeilijke dingen?

“Je kunt erover praten met collega’s. Op stage werkt er op elke groep een gedragsdeskundige. Ook met hen kun je dingen bespreken die moeilijk zijn of waar je tegenaan loopt. En je kunt er natuurlijk ook thuis over praten.”

Weet je al welke richting je in de zorg gaat kiezen?

“Werken op de ambulance is mijn einddoel. Na deze opleiding hoop ik door te stromen naar de opleiding ‘Verzorgende IG’. Daarna volgt dan de opleiding tot ambulancechauffeur.”

Waarom de ambulance?

“Het lijkt mij leuk om een afwisselende baan te hebben. Elke keer iets anders. Het goed inspelen op onverwachte situaties. Dat spreekt mij erg aan!”

Er zijn veel mensen nodig in de zorg! Wat wil je tegen andere jongeren zeggen?

“Werken in de zorg is een uitdaging! Je helpt mensen echt. Wat je doet, is waardevol! Mensen knappen op van jouw hulp en waarderen het. Ook jongens zijn nodig in de zorg! Ik ben nu de enige jongen in de klas, al is ‘t best gezellig met al die meiden.

Aan het begin heb ik wel eens gedacht, waar begin ik aan. Maar ik ben positief ingesteld en pas me gewoon aan. Mijn doel is om op de ambulance te werken. Daar ga ik voor!”

Ruben van Zijverden

Leeftijd: 16 jaar

Woonplaats: Harkema

Gezin: Ouders, 8 broers en 6 zussen (7 getrouwd, 1 zusje is overleden) en 20 nichtjes/ neefjes.

Kerk: Gereformeerde Gemeente in Drachten

Opleiding: Helpende (niveau 2) Hoornbeeck College in Kampen

Hobby’s: Werken en knutselen met hout. Verzorgt graag dieren: geiten, paard en hond.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen