Een wolkachtig verhaal

Met mijn hoofd in de wolken loop ik, samen met mijn medereizigers, over het pad. Hoewel de weersomstandigheden het uitzicht op mijn omgeving belemmeren, geniet ik enorm. De paardjes, die langs draven, maken het plaatje helemaal af. De mist zorgt voor een totaal andere beleving van deze bergwandeling, en het kost me weinig moeite om er de schoonheid van in te zien.

Terwijl we tijdens een pauze genieten van de rust om ons heen en de gezelligheid onderling, verschijnt plotseling, achter ons, een enorme bergtop, alsof iemand een grapje met ons uithaalt. De betovering duurt maar even. Na enkele seconden trekt het wolkendek weer dicht, en kijken we opnieuw tegen de witte wolken aan. De omgeving ziet er weer uit zoals net, maar ik twijfel niet aan het bestaan van de bergtop. Dat zou belachelijk zijn, toch?

Misschien ben jij keihard van je roze wolk gestuiterd, zie je een zware onweersbui aankomen, of zit je er middenin. Het kan dan lijken alsof al het mooie er nooit geweest is. Wolken kunnen laag hangen. Het gewicht ervan kan je naar beneden drukken. Ik wil je iets vragen. Probeer eens omhoog te kijken. Je wéét toch dat daar de zon is? Je ziet hem nu niet, maar het zou belachelijk zijn om daarmee de conclusie te trekken dat de zon niet bestaat, toch?

Over een poosje ben ik waarschijnlijk vergeten hoe die prachtige bergtop er precies uitzag. Echter, ik heb de foto’s binnen handbereik, en ik bekijk ze regelmatig. Ik lijd namelijk aan een flinke kampkater na deze prachtige reis. Het maakt me blij en een tikkeltje weemoedig.

Ik hoop dat jij dat ook hebt. Mooie herinneringen die je koestert. Foto’s, die je met een glimlach bekijkt. Misschien kost het je juist tranen, om diegene die nooit meer terugkomt. Kijk je juist géén foto’s, omdat al je zakdoeken in de wasmand liggen.

Zo lopen we met elkaar als medereizigers over het pad, in zomer en winter, storm en hitte. Onder toeziend oog van onze Schepper, Die we niet zien, en zo vaak niet begrijpen. Een foto heb ik niet als bewijs van Zijn bestaan, maar ik heb Zijn Woord, waarin Zijn stem klinkt. Hij noemt Zichzelf de Zon, en schijnt dwars door alle nevels, wolken en mist heen. Heb jíj Hem al gezien?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen