Om niet te vergeten!

Ze had altijd vriendinnen gehad vanuit een groep leeftijdsgenoten. Ze groeiden met elkaar op. Op school, in de kerk, op club en later op de JV. Hecht was de groep niet. Op de lagere school ging het nog wel. Op de middelbare viel het al een beetje uiteen. Op de opleidingen daarna was er weinig meer van over. Vervolgens verwaterden de contacten. Iedereen ging zijn of haar eigen weg. Los van elkaar. Soms ook los van God…

Voor dit verhaal heet zij Irene. Inmiddels is ze een volwassen vrouw met een stoer beroep. Een mannenberoep, zouden veel mensen zeggen. Haar interesseerde zo’n opmerking niks. Zij stond haar mannetje. Het ging best goed. Een goede baan, een vet salaris, een dikke auto van de zaak en een mooie eigen woonplek. En de vriendinnen uit kerk? Die waren er niet meer. Andere vrienden waren daarvoor in de plaats gekomen. En de kerk? Daar kwam ze niet meer. Het werk vroeg zoveel tijd. Inmiddels had ze haar doopbewijs opgevraagd. Lid blijven en nooit in de kerk komen, had ook geen zin. Dat vond waarschijnlijk bijna héél de gemeente. Van de meer dan duizend andere kerkgangers hadden er twee iets van zich laten horen … Eén stuurde een appje, de ander nam de gewaardeerde moeite voor een persoonlijk gesprek. Dat was het. En de Bijbelse boodschap dan? Voorheen raakte haar dat wel, ze was er serieus mee bezig. Maar ook dat verwaterde. God Zélf dan? ‘Tja, lastige vraag. Ik denk wel dat Hij bestaat. Maar verder heb ik vooral twijfels. Wat is waar? Wie heeft gelijk?’

Tijdens een nachtdienst raakte ik aan de praat met haar. Ze is gedoopt! Kerkelijk bezien heeft ze bijna alles meegemaakt. Zó vaak de Bijbelse boodschap gehoord! In de kerk, op JV, op school en thuis. Ja, dat laatste ook. Daar was ze duidelijk in. Met haar ouders had ze een goede band. Echt gelovige ouders met een groot vertrouwen op God en Zijn Woord. Kortom: opgegroeid en opgevoed met de Bijbel. Dit verhaal raakte me. En jou? Hoeveel van deze soortgelijke verhalen zijn er? Om niet te vergeten!

Maanden later zit ik in een eeuwenoude kerk. Links voor mij, schuin achter de kansel, hangt een groot bord. Metershoog. In prachtige letters staan daar namen van Gods knechten, die als Evangeliedienaren aan deze gemeente verbonden zijn geweest. Een praktische uitvoering van de opdracht: Gedenkt uwer voorgangers die het Woord tot u gesproken hebben ... Om niet te vergeten!

En opeens is ze weer in mijn hoofd: Irene! Ik krijg een idee. Zou er in deze kerk een plekje zijn voor nog zo’n metershoog bord? In jouw kerk misschien? In dezelfde prachtige letters zetten we daar dan alle namen op van jongeren die de kerk verlaten hebben. Bovenaan dan graag een plekje voor Irene. En daarna graag een open regel waar jij zelf een naam mag invullen. Welke naam wordt dat? Om niet te vergeten!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen