Hier is een jonksken...

5000 mannen en daarbij nog veel vrouwen en kinderen luisteren naar de prediking van de Heere Jezus Christus. Als het tegen zonsondergang is zien de discipelen de grote schare het liefst vertrekken naar de omliggende dorpen. Christus zegt: Geeft gij hun te eten (Mark. 6:37b). De discipelen worden door hun Meester beproefd en zakken hopeloos voor de proef door vooral te zien op de omstandigheden en hun eigen onkunde.

Waar moet dat eten dan vandaan komen? Zelfs met veel geld zouden ze nooit genoeg kunnen kopen om deze duizenden mensen te voeden. Hier is een jonksken dat vijf gerstebroden heeft en twee visjes (Joh. 6:9a). Andreas heeft een jonksken, een jongetje, gevonden met vijf stugge, ronde en vrij smakeloze gerstebroodjes. Daarnaast heeft hij twee kleine, gedroogde of gebakken, visjes. Brood en beleg dat genoeg is voor het jonksken. Maar wat zijn deze onder zovelen? (Joh. 6:9b)

Het jonksken heeft door genade geleerd dat hij zijn dagelijks brood ontvangt uit de hand van de Heere. Met liefde in zijn hart levert hij zijn broodjes en visjes in bij de Gever. Hij geeft alles wat hij heeft in de hand van de Heere. Maar dan heeft hij toch zelf geen eten meer? En het is toch lang niet genoeg om alle mensen te eten te geven? Het jonksken gelooft en redeneert daardoor niet. Hij staat met lege handen, maar ziet op de handen van de Zaligmaker. De handen van Christus zijn gevouwen om te bidden. Vervolgens worden brood en vis door Zijn handen vermenigvuldigd.

Wie heeft nu het lekkerst gegeten? De discipelen gaan rond met manden om brood uit te delen en houden uiteindelijk twaalf volle korven over. Ze eten heerlijk, zittende naast Christus. Toch is hun hart vol hoogmoed. Verwonderd zijn ze zeker, maar ook trots dat ze met de manden rond mochten gaan om het brood met de visjes uit te delen. Ze vergeten dat ze gezakt zijn voor de beproeving van hun Leraar. Wat moeten Gods kinderen veel leren, maar nog veel meer afleren.

Eén van de discipelen is Judas. De andere elf zijn wellicht hoogmoedig en trots maar wel bedeeld met het ware en zaligmakende geloof. Van Judas moet gezegd worden dat hij een geroepen knecht van de Heere Jezus was. Hij heeft Jezus gezien, gehoord, omhelst, gekust en heeft met Hem gegeten. Brood en vis hebben hem zeker gesmaakt, maar hij at zichzelf een oordeel. Er is zoveel nabijkomend mensenwerk dat op het werk van de Heilige Geest lijkt. We hebben maar één ziel om onszelf te bedriegen! Vraag om een nieuw hart! HEERE, bekeer ons tot U, zo zullen wij bekeerd zijn (Kl. 5:21a).

Christus eet als lijdende Borg. Zijn lijden bestaat uit het feit dat hij lichamelijk vermoeid is, maar nog meer omdat Hij alle harten aanziet van zondige mensen. Verblijd is Hij in Zijn ziel als Hij het jonksken ziet. Die eet het allerlekkerst. Hij had ontvangen van de Heere, een dankoffer teruggegeven en een volheid ontvangen in lege handen. De smaak in zijn mond werkt door in zijn hart en ziel. Smaakt en ziet dat de HEERE goed is; welgelukzalig is de man die op Hem betrouwt (Ps. 34:9). Mag van ons ook gezegd worden: ‘Hier is een jonksken …’?

Waar kun je om bidden?

Wat leert dit over de Heere?

Wat is de boodschap voor jou?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen