Dagelikes

30 juni 2021

“Vanmorgen moest ik al vroeg mijn bed uit. Om zeven uur begon de dagdienst op de somatiekafdeling in een verzorgingstehuis in Dongen. Op deze afdeling wonen mensen die zorg nodig hebben bij een chronische lichamelijke aandoening, zoals bijvoorbeeld de ziekte van Parkinson. Na de overdracht van de nachtdienst kregen alle collega’s een eigen taak. Vandaag mocht ik samen met een collega een darmspoeling doen bij een cliënt. Die verpleegtechnische handelingen geven net even iets meer uitdaging in het werk! Rond kwart voor tien was ik klaar met de zorgtaken en dronk ik met twee collega’s een bakje koffie. Plotseling zaten we in een serieus gesprek. Ik kreeg de vraag of ik als christen wel mag werken op zondag. Nou, ik kon hen geruststellen! Werken der barmhartigheid -zo wordt dat bij ons genoemd- moeten op zondag ook doorgaan. Toen vroeg die andere collega hoe ik tegen homoseksualiteit aan kijk. Pff, dat was geen gemakkelijke vraag! Ik probeerde uit te leggen dat een man en vrouw samen horen. Dat is al bepaald in de schepping. Gelukkig werd ik begrepen en was er respect voor. Fijn!

We moesten snel weer verder met ons werk. Er kwam artsen visite. Eén van de bewoners was benauwd en had medicatie nodig. Ook vanmiddag was er genoeg te doen. Ik kreeg verschillende belletjes van bewoners die hulp nodig hadden. Een man wilde een dutje doen, ik hielp hem naar het toilet en daarna naar bed. Later riep een hoogbejaarde vrouw om hulp, ze had haar kopje koffie op de grond laten vallen en ze kreeg het niet zelfstandig opgeruimd.

Ik schreef alle bijzonder heden van vandaag op in het rapportagesysteem. Om half vier was ik klaar.

Thuis plofte ik op de bank neer. Even lekker niets doen! Oei, dat klinkt zeker lui? Ik moet altijd even bijkomen van m’n werk. Mijn gedachten gingen naar volgende week. Dan krijg ik te horen of ik geslaagd ben voor mijn opleiding verpleegkunde. Ik verwacht van wel, maar het blijft spannend! De zorg is echt mijn ding. Ik vind het fijn om er te zijn voor anderen. Ik heb een luisterend oor. Een poosje geleden werd bijvoorbeeld de moeder van m’n vriendin onverwachts in het ziekenhuis opgenomen. Mijn vriendin zat hier mee en toen nam ik de tijd voor haar om haar verhaal te laten vertellen. om te gaan wan

Na het avondeten appte ik m’n vriendinnen of ze zin hadden om te gaan wandelen. Gelukkig konden zij ook en later liepen we over de dijk langs ons mooie Poederoijen. We kunnen met elkaar over van alles praten. Van de welbekende koetjes en kalfjes tot gesprekken over het geloof. Nu hadden we het over het coronavaccin. Ik vind het maar een ingewikkelde keuze en ik merkte dat mijn vriendinnen het ook niet goed weten. We kregen geen antwoorden bedacht, maar dat ik niet alleen in dit dilemma sta, helpt me al! ust

De tijd tikte door. Vanavond nam ik, net als iedere avond, een moment rust om te bidden en een stukje te lezen uit mijn dagboek en Bijbel. De dag die vanmorgen nieuw was, is alweer voorbij…”

Colinda Schouten, Poederoijen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen