Principes en de Bijbel

In 2 Petrus 1:20 - 21 lezen we: "Dit eerst wetende, dat geen profetie der Schrift is van eigen uitlegging; want de profetie is voortijds niet voortgebracht door den wil eens mensen, maar de heilige mensen Gods, van den Heiligen Geest gedreven zijnde, hebben ze gesproken".

Op deze plaats lezen we dat de Schrift voortgebracht is door Gods wil. In deze verzen wordt een getuigenis gegeven van de Goddelijke inspiratie. Het Woord is niet van zichzelf, of geschreven naar de wil van mensen, maar is het getuigenis van God. De Heilige Geest heeft de bijbelschrijvers gedreven, geleid, staat er. Steeds vaker wordt dit echter ontkend en wordt de Goddelijke inspiratie van de bijbelschrijvers in twijfel getrokken. Wie deze inspiratie echter belijdt, vindt in de Bijbel de principes waarnaar hij te leven heeft. De Bijbel is immers het waarachtig

De Bijbel is immers het waarachtig Woord van God? Wezenlijk is dat dit door een persoonlijk geloof gekend mag worden.

In Hebreeën 11:3 lezen we:

"Door het geloof verstaan wij, dat de wereld door het Woord Gods is toebereid, alzo dat de dingen die men ziet, niet geworden zijn uit dingen die gezien worden." We zien in dit hoofdstuk uit de Hebreenbrief wat de kracht van het geloof betekenen kan. Dit geldt zeker in het aanvaarden van het beginsel van de inspiratie van de Bijbel door de Heilige Geest en de betekenis daarvan voor het dagelijks leven.

Welke hoofdregels biedt de Bijbel?

De Bijbel is geen handboek. Er zal voorzichtig omgegaan moeten worden met de uitleg van teksten of gedeelten uit het Woord. Het gebruik van de kanttekeningen of een bijbelverklaring kan hierin heel zinvol zijn. Een tekst kan nooit worden losgemaakt uit de context van het hoofdstuk waarin hij staat, maar zal ook in het licht van de Bijbel als geheel gelezen moeten worden. Zo zijn er bijvoorbeeld heel wat cere

Zo zijn er bijvoorbeeld heel wat ceremoniele wetten die met het sterven van de Heere Jezus op Golgotha en het scheuren van het voorhangsel (Mark. 15 : 38) hun zeggingskracht hebben verloren. Deze ceremoniële voorschriften zijn voor ons geen hoofdregels meer. Denk bijvoorbeeld aan de reiniging van kraamvrouwen in Leviticus 12.

In het zoeken naar de bijbelse grondwaarheden geeft de tekst uit 2 Petrus 1 : 20-21 een goed uitgangspunt. Namelijk dat de Bijbel het Woord van God is.

Als we vanuit dit startpunt de Bijbel lezen, dan kunnen we een aantal principes, hoofdregels herleiden. Allereerst het getuigenis dat de Heere van Zichzelf geeft: dat Hij de enige ware en Heilige God is. Dat alle dingen tot Zijn eer dienen te zijn. Ook na de zondeval, waardoor we het Beeld Gods hebben verloren, vraagt de Heere van ons dat we naar Zijn wil leven. Wat ons persoonlijk leven betreft lezen we dan : "Gij zult heilig zijn, want Ik, de HEERE uw God, ben Heilig" (Lev. 19:2, zie ook: Lev. 11:44 en 1 Petr. 1:16). Op veel plaatsen in de Bijbel kunnen we lezen dat de Heere een geheiligd leven vraagt. Dit is de eis van Gods Woord.

De Tien Geboden

De kern van de bijbelse principes zijn terug te vinden in de Tien Geboden. We vinden deze in Ex. 20 en Deut. 5. In het Nieuwe Testament blijken deze geboden hun zeggingskracht nog te hebben. In Mark. 12:31-32 lezen we het antwoord van de Heere jezus op een vraag over de wet: "Gij zult den Heere uw God liefhebben uit geheel uw hart en uit geheel uw ziel en uit geheel uw verstand en uit geheel uw kracht. Dit is het eerste gebod. En het tweede, aan dit gelijk, is dit: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelven. Er is geen ander gebod groter dan dit."

We zien hier een samenvatting van de twee tafelen der wet zoals het volk Israël die via Mozes ontving. Vanuit de Tien Geboden zijn allerlei principes voor het leven van alledag te herleiden.

De afzonderlijke geboden moeten we zien als een samenvatting. Elk gebod is uit te splitsen naar deelonderwerpen. "Gij zult geen vals getuigenis geven" betekent dan voor het dagelijks leven dat je je woorden niet mag verdraaien, niet mag liegen, geen roddelpraatjes mag verspreiden en ga zo maar door. De hoofdregel, het principe, is: gij zult geen vals getuigenis geven. De uiting naar de maatschappij van dit principe is dan dat ik mijn belastingformulier naar waarheid invul en bijvoorbeeld als garagehouder geen kilometerstanden terugdraai. In dit laatste voorbeeld zien we hoe nauw de diverse geboden met elkaar verbonden zijn. Want bij het terugdraaien van de kilometerstanden is er eveneens sprake van diefstal (je kunt immers ten onrechte een hogere prijs vragen); zonde tegen het achtste gebod.

De praktijk in de Bijbel

Hoe blijkt nu in de Bijbel de waarde van principes? Het woordje principe komen we als zodanig niet tegen in de Bijbel. Wel de strekking daarvan, n.l. het leven naar de door de Heere gestelde regels.

Zo antwoordde Jozef de vrouw van Potifar "Hoe zou ik dan dit een zo groot kwaad doen en zondigen tegen God?" (Gen. 39:9). In deze bekende geschiedenis van Jozef lezen we dat hij niet in wil gaan op de verleidingen van Potifars vrouw. Jozef motiveert zijn weigering allereerst door met respect te wijzen op zijn heer die hem alles in zijn hand gegeven heeft: "niemand is groter in dit huis dan ik, en hij heeft mij niets onthouden dan u, daarin dat gij zijn huisvrouw zijt". De instelling van het huwelijk is voor Jozef een heilige zaak. Hij noemt overspel een groot kwaad. Allereerst tegenover zijn heer die hem het volste vertouwen geschonken heeft. Dit vertrouwen kan Jozef niet schenden. Dat is een eerste uitgangspunt in het handelen naar Potifar toe! In de tweede plaats, maar veel belangrijker, motiveert Jozef zijn weigering door erop te wijzen dat het hem zonde voor God is. Voor hem staat vast: dit kan en mag niet. Als hij op een later tijdstip teveel in het nauw gedreven wordt vlucht hij het huis uit om de zonde te mijden. We zien hier heel sterk dat Jozef door het geloof leven wil vanuit de door God gegeven geboden.

Dit zien we bij meer personen uit de Bijbel. Heel bekend is het boek Daniël. Daarin zien we Daniël en zijn drie vrienden die midden in het maatschappelijk leven stonden; zij werden onderwezen in "de boeken en spraak der Chaldeeën" (Dan. 1:4). In vers 4 staat eveneens dat zij bekwaam waren om te staan, dat wil zeggen: voluit te functioneren, in het paleis van de heidense koning. Zij waren dus zeker niet wereldvreemd of wereldmijdend, maar namen hun plaats in in het maatschappelijk leven. Binnen de grenzen van hun geloof en principes. Want op het moment dat er iets gevraagd wordt dat ingaat tegen de inzettingen van God dan weigeren ze. Door het geloof mogen ze staande blijven (Dan. 1:8, 12-13, Dan. 3:14-18 en Dan. 6:11-1 3).

In het boek Esther lezen we dat Mórdechai weigert om te buigen voor Haman als dat geëist wordt (Esther 3:2). De kanttekeningen schrijven bij dit tweede vers: "Hem (dat is Haman) een onbetamelijke, ongeoorloofde Perzische eerbied bewijzende, waarin Mórdechai gewetensbezwaar maakte hen na te volgen (...)". Mórdechai kan op grond van zijn principes geen goddelijke eer bewijzen aan mensen. Hoe men ook aanhield, Mórdechai week niet af van zijn principes. In Esther 3 vers 4 lezen we dat de knechten van de koning benieuwd waren of Mórdechai vast zou houden aan zijn standpunt: "(...) zo gaven zij het Haman te kennen, opdat zij zagen, of de woorden van Mórdechai bestaan zouden; want hij had hun te kennen gegeven dat hij een jood was." Dit blijkt zo te zijn, waarop Haman "vervuld werd met grimmigheid" en een manier bedenkt waarop niet alleen Mórdechai, maar het hele Joodse volk gedood zal worden.

Uit de drie voorbeelden kunnen we overigens leren dat er zeker niet altijd ruimte is om naar bijbelse beginselen te leven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen