Reformatie

In 't donkre tij van bijgelovigheden, toen 't ongeloof zo diep zijn wortel schoot, het Woord van God met voeten werd getreden,

de mens van Geestes lichtglans was ontbloot,

kleurd' aan de kim een hoopvol morgenrood ,

als antwoord op de roepende gebeden van duiven in de rots, uit bange nood,

om onverdiende goedertierenheden:

Een monnik slechts, die God als middel schonk,

klopt' op de kerkdeur, dat 't Rome klonk,.

kritiek op leringen die niet betamen.

En als hij straks gedaagd wordt voor 't gerecht,

spreekt hij, met God'lijk vuur bezield, oprecht:

God helpe mij, ik kan niet anders, Amen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen