De Meeste(r) is de minste

In het Oosten dragen de mensen geen sokken en geen schoenen, zoals bij ons in het westen. Men loopt daar op sandalen of "zolen", die met riemen of banden kruiselings over het been vastgehecht worden. Omdat het in het Oosten zo droog is, en de straten niet geplaveid zijn, worden de voeten vaak met stof, en als het geregend heeft, met modder bedekt. Geen wonder, dat de voeten vaak gewassen moeten worden! Vooral als je ook nog bedenkt, dat de mensen daar aan tafel "liggen" of in kleermakerszit zitten. Zodra iemand het huis binnenkomt staat de slaaf (slavin, dienstknecht, dienstmaagd) klaar om de voeten te wassen. Daarvoor wordt altijd een schaal water en een droogdoek gereed gehouden.
Petrus en Johannes, die een Paaszaal in gereedheid gebracht hebben voor het laatste Paasmaal met Jezus, hebben waarschijnlijk ook wel met deze gewoonte rekening gehouden. Maar er is geen slaaf! Dan zal één van hen het moeten doen. Maar als alle discipelen aanzitten, zijn de voeten nog door niemand gewassen. Toch zal er één het werk van de dienstknecht moeten doen. Eén moet de minste zijn. Maar wie? "Laat een ander het doen" denken ze. Zo blijven de voeten ongewassen. Ook die van de Heere Jezus. Niemard van Zijn discipelen wil Hem deze dienst bewijzen. Zulke discipelen zijn het toch niet waard dat Hij voor hen gaat lijden? Maar de Heere heeft ze lief. Ook als ze te hoogmoedig zijn om elkaars voeten te wassen. Dan staat de Heere Jezus op, legt Zijn opperkleed af, en begint de voeten van Zijn discipelen te wassen. Hij doet het werk van een dienstknecht.' (zie kerntekst) Zo gaat de Heiland van de ene naar de andere discipel, tot Hij bij Petrus komt. Dat wordt Petrus te veel: "Heere zult Gij mij de voeten wassen?" Dat nooit! Hij wil niet dat zijn Meester Zich voor hem vernedert. Petrus begrijpt niet dat Hij zonder Zijn vernedering niet verhoogd kan worden. Jezus zei: "Wat ik doe, weet gij nu niet, maar gij zult het na deze verstaan". Met andere woorden: Onderwerp u nu! Vertrouw op Mij. Maar Petrus blijft weigeren. De Heere weet gelukkig hoe Hij de Zijnen behandelen moet. De Heere dreigt de band met Petrus te verbreken (vers 8b). Dat is voor Petrus een keuze op leven en dood! Geen deel meer aan de Heere? Dat zal het verschrikkelijkste zijn wat er bestaat. Petrus kan niet buiten Jezus. Moet hij daarom gewassen worden? Dan niet alleen zijn voeten, maar ook zijn handen en zijn hoofd. Nee, Petrus, alleen je voeten. Voor je hier kwam, heb je je wellicht gewassen. Alleen je voeten zijn vuil geworden van het stof. En als die gewassen zijn, ben je weer helemaal schoon. De Heere wil daarmee zeggen: Petrus, je bent reeds geheel rein. Je hebt van Mij een nieuw hart ontvangen, maar toch zondig je telkens weer en ook daarvoor heb je vergeving nodig. Jij, Petrus en ook de anderen. Maar niet allen. Want aan de tafel zit ook Judas, met het loon van verraad in z'n portemonnee.
Als de Heere Jezus weer aan tafel zit, gaat Hij Zijn leerlingen verder onderwijzen over de voetwassing. Willen jullie Mijn discipel zijn, dan moeten jullie Mijn voorbeeld volgen. Het voorbeeld van dienende liefde. Elkaar de voeten wassen (en niet de oren). Niet alleen spreken en weten, maar ook doen en handelen. Hoe belangrijk is het om in alles ootmoed te tonen.
"INDIEN GIJ DEZE DINGEN WEET. ZALIG ZIJT GIJ ZO GIJ ZE DOET."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen