Paars haar

Het zag er niet uit. Hoe durfde deze vrouw zó binnen te komen? Alle kleuren van de regenboog kwamen terug in haar uiterlijk. Van haar grijsbruine schoenen tot paars haar, alles was in kleur. En boven op het kleurfestijn pronkte een felgroene baret.

Wat schoorvoetend kwam ze binnengelopen. Ze zocht een plekje op en ging zitten. Langzaam bladerde ze wat door het zwarte Boekje dat ze van de koster had gekregen. Toen ze het doorgebladerd had, keek ze om zich heen. Haar ogen gleden over de kerkbanken. Ik vul haar gedachten in. Waarom is iedereen zo netjes? Waarom is de ene hoed nog groter dan de andere? Waarom is die ene man in een gewoon truitje, en die andere in een driedelig zwart pak? Wat betekenen al die zwarte letters op de muur voorin? Wat gaat er straks gebeuren?

Na een kwartier stopte het grote orgel met spelen. Voor in de kerk ging een deur open, een lange stoet deftig geklede heren kwam binnen. Veel mannen gingen staan, vouwden hun handen en sloten hun ogen. Nietsvermoedend stond de vrouw ook op. Toen ze zag dat alleen de mannen stonden, ging ze snel weer zitten. Nadat de dominee de psalm had voorgelezen die we zouden zingen, begon het orgel te spelen. De massale gemeentezang kwam al snel op gang. Uit meer dan duizend kelen klonken de psalmen. Haast iedereen zong mee. Alleen die ene vrouw niet. Steeds gefrustreerder ging ze bladeren door het Bijbeltje. Wat waren ze nu aan het zingen? Ze kon het maar niet vinden. Haar buurman zag het. Afkeurend bekeek hij voor de zoveelste keer zijn buurvrouw. Hij zag ook wel dat ze het niet vinden kon. Hij zag het… en deed niets. Toen de laatste muzieknoten waren weggestorven, begon hij druk met zijn vrouw te fluisteren. Die vrouw, wat wás dat toch voor vaag persoon? Waarom kwam zo’n rare vrouw nou precies naast hém zitten? Nee, ik ga haar echt niet helpen hoor!

Zo zaten ze daar. De één vol met aandacht, de ander hoogmoedig en trots. De één geïnteresseerd in het Woord van God, en de ander druk bezig met die ene, rare vrouw.

Ik verplaats me even in deze buitenkerkelijke. Zou ik me welkom voelen? Hoe zou dat voelen, om als vreemd persoon naar de kerk te komen? Misschien eerst even mijn haar verven?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen