Onder de kruisbanier

Het is een ontelbaar groot leger. Uit alle hoeken van de wereld komen ze: jong en oud, arm en rijk, blank en bruin. Allemaal onder hun eigen vlag, maar vergaderd onder de kruisbanier van Koning Jezus. Helemaal voorop, lopen de vaandeldragers. De banier met het kruis wordt hoog opgeheven en schittert in het zonlicht. Daarachter lopen de soldaten, geoefend en met hun oog gericht op het kruis. De strijd is soms hevig, maar zij mogen de voetstappen drukken van hun Koning. Zij aan zij strijden ze, en als de een valt, richt de ander hem op. Af en toe vangen ze een glimp op van de overwinning die hen te wachten staat. Wat verderop in het leger is dit anders. Daar is de kruisbanier van Koning Jezus minder zichtbaar, en wordt de eigen vlag belangrijker. De soldaten die daar strijden, moeten regelmatig aangespoord worden. Legeraanvoerders proberen het leger bijeen te houden, maar verliezen soms zelf de kruisbanier uit het oog. Soms zoeken de legeraanvoerders elkaar toch weer op, en wordt er weer zij aan zij gevochten onder de kruisbanier van Koning Jezus.

In de achterhoede is de kruisbanier nauwelijks zichtbaar. Er heerst onrust, soldaten haken af en vragen zich af of de strijd wel zo nodig is. Ze blijven staan en houden anderen op. Jonge soldaten dwalen af van het leger en worden een makkelijke prooi voor de vijand. Even verderop gaan soldaten van verschillende vlaggen met elkaar op de vuist. Ze zien de verschillen op elkaars vlag, vergeten dat ze verenigd zijn onder de kruisbanier en beschouwen elkaar als vijanden. Ze raken ernstig verzwakt door het onderlinge gevecht.

Een legeraanvoerder ziet zijn kans en zwaait met zijn eigen vlag. Hij belooft een goede leider te zijn, en verwarde, veelbelovende soldaten sluiten zich bij hem aan. Ze zien niet dat hij zelf met zijn rug naar de kruisbanier staat.

Ondertussen loert de vijand op de zwakke plekken. Hij ziet zijn kans, grijpt ze in de kraag en sleept ze weg: de onoplettenden, de verzwakten, de uit-het-oog-verlorenen. Maar dan, voordat de strijd in alle hevigheid losbarst klinkt een bazuinstoot. Luid en helder. Het overstemt alle discussies en onderlinge strijdkreten, dringt door tot in alle flanken van het leger, ja zelfs in de achterhoeden wordt het gehoord: “Blaast de bazuin te Sion, heiligt een vasten, roept een verbodsdag uit. Verzamelt het volk (…) En het zal geschieden, al wie de Naam des HEEREN zal aanroepen, zal behouden worden…” (Joël 2: 15, 16, 32).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen