Verstoten en geliefd

Het meest onwaarschijnlijke gebeurt toch. De zoon van de koning wordt verliefd op haar. Zij, de meest verachte vrouw van het dorp. Verstoten uit haar familie, is er nergens meer plaats voor haar. Ze leeft aan de rand van de samenleving. Haar kleren zijn vodden. Weggegooide etensresten van anderen zijn haar maaltijd. Maar de zoon van de koning merkt haar op. Hoewel ze alles tegen heeft, wordt hij verliefd op haar. De bruiloft vindt plaats, een dag die ze nooit meer zal vergeten. En nu neemt ze haar intrek in het paleis. De prins belooft haar trouw te blijven, altijd voor haar te zorgen en zijn leven voor haar te geven. Ze hoeft nooit meer honger te lijden. De kasten zijn gevuld met de lekkerste voorraden. Er hangen prachtige jurken voor haar klaar in precies haar maat. Het bad is nooit leeg, maar altijd gevuld met heerlijk warm geurend water. Toen de prins haar gisteren over de drempel van het paleis droeg, zei hij tegen haar: “Alles wat van mij is, is nu ook van jou.”

Enkele dagen later vertrekt de prins ’s morgens vroeg. Ze mag nu leven alsof alles van haar is. Ze mag eten zoveel ze wil. Ze mag een prachtige jurk aantrekken. Ze mag zich schoonwassen met heerlijk warm water. Maar ze durft het niet. Is dit wel echt allemaal voor haar? Als de prins het paleis verlaat, trekt ze daarom weer haar oude, gescheurde kleren aan. De voorraadkasten laat ze dicht en ze loopt het paleis uit om op zoek te gaan naar eten. Ze ziet de verbaasde blikken van de mensen. Is dat nu de vrouw van de prins? Waarom loopt ze er zo armoedig bij? Zou de prins niet goed voor haar zorgen? Ze slaat er geen acht op.

Als die avond de prins thuiskomt, ziet hij haar gescheurde kleren. Hij ziet al het onaangeroerde eten en de badkamer die niet gebruikt is. Hij zegt niets. De volgende dag gaat het precies hetzelfde en ook alle dagen erna. Iedere avond als de zoon van de koning thuiskomt, ziet hij zijn vrouw die leeft alsof ze arm en veracht is. De blik van de prins wordt steeds verdrietiger. Op een avond roept hij haar liefdevol bij zich en vraagt: “Waarom leef je zo in armoede, mijn liefste? Weet je niet meer wat ik je gezegd heb? Al wat van mij is, is ook van jou. Weet je dat je mij nu verdriet doet? De mensen spreken kwaad van mij. Ze denken dat ik niet goed voor je zorg. Mijn naam wordt gelasterd. Waarom leef je toch zo in armoede? Ik wil je vragen, mijn liefste, laat zien aan de mensen hoe lief ik je heb. Laat zien dat je bij mij nooit gebrek hoeft te lijden. Dat er genoeg water is om je elke dag te wassen. Dat er schitterende kleding is om je te bedekken. Laat zien, mijn liefste, dat er bij mij overvloed is.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen