Aangespoeld geluk

Wat was de aanleiding van het schrijven van je boek?

“Anderhalf jaar lang schreef ik columns voor Terdege. Hierdoor werd mijn meisjesdroom om een boek te schrijven weer aangewakkerd. Lesbos en het vluchtelingenwerk daar heeft mijn liefde vanaf de eerste keer dat ik er kwam. Mede voor mijn boek ben ik nog twee keer naar Lesbos gegaan. Yassin, één van de hoofdpersonen, is ontstaan nadat ik een jongen in het kamp had gesproken. Ook andere gebeurtenissen heb ik verwerkt in mijn boek.”

Identificeer je jezelf met Lenne, één van de hoofdpersonen?

“Deels. Bewust koos ik ervoor om Lenne verpleegkundige te laten zijn. Zelf ben ik namelijk ook verpleegkundige. Sommige dingen die Lenne beleeft op de dokterspost heb ik zelf ook meegemaakt, al ben ik niet verliefd geworden op de vertaler. Wel heb ik de fout gemaakt om twee potjes urine te verwisselen. Wat dat teweegbracht, moet je maar lezen in het boek. Tegelijk vind ik Lenne een heel ander soort mens dan ik zelf ben. Wellicht zijn er mensen die mij kennen en Lenne wel op mij vinden lijken. En dat is prima. In een boek zit altijd iets van jezelf.”

Welke doelgroep had je voor ogen, met het schrijven van je boek?

“Regelmatig valt het me op dat christelijke mensen een negatieve houding hebben met betrekking tot de vluchtelingenproblematiek. Naar mijn mening is dit ten diepste de angst voor de gevolgen van de grote aantallen vluchtelingen, die zich in Europa en in ons land huisvesten. Ik begrijp deze angst. Maar als je je verdiept in een gevlucht individu, dan blijkt dat het overgrote deel van de vluchtelingen een rugzak vol trauma’s en verliezen met zich meedraagt. Deze mensen willen zich, net als alle andere mensen, geliefd voelen.”

In het boek gaat het ook over een evangelist. Je begint het stukje over de evangelist met een beschrijving dat hij eigenlijk niet wil evangeliseren onder asielzoekers. Waar komt die gedachte vandaan?

“Jos lijkt een beetje op Jona. Jona wilde niet naar Ninevé. Met een omweg kwam hij toch op de plaats waar hij moest zijn. En vanuit dat perspectief komt het personage Jos ineens heel dicht bij jezelf. Jos vond dat hij alleen geroepen was als straatevangelist. Blijkbaar gunde hij die doelgroep wel hun behoud, maar de mensen die hij gelukszoekers noemt, niet. Door over Jos te schrijven ging ik nadenken wat ik doe, of juist niet doe om mijn naaste de Weg te wijzen.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen