Het werk van pioniersters (verhalen)

"Herders zonder erbarmen" heet het boek dat Josy Doyon geschreven heeft. Het is een verslag van een dwaaltocht van tien jaar Jehovah's Getuige-zijn. De schrijfster werd in 1932 in Innsbruck geboren. Ze kreeg een roomskatholieke opvoeding, maar werd later lid van de Vrije Evangelische Gemeenten. Tijdens een verblijf in Londen werd ze Jehovah's Getuige. Na tien jaar doorzag ze het bedrog van deze sekte en werd ze gereformeerd. In haar boek beschrijft ze in een schokkend relaas haar ervaringen als één van de tienduizenden "kleinen" onder het harde regiem van herders zonder erbarmen. 

Ze wilde graag pionierster worden, het streven van iedere Jehovah's Getuige. Dat kon ze bereiken door iedere maand 100 üur te prediken. Een enorme opgave. In de eerste plaats was het daarvoor noodzakelijk dat ze een part-time baan vond omdat ze anders niet voldoende tijd had. Haar gemeente was ook niet enthousiast over het streven van Josy, want nu telden haar predikuren niet meer bij het gemeenteaantal en ze leverde daar juist zo'n goede bijdrage aan. Josy verwondert zich hierover, want ze dacht dat het om kostbare mensenlevens ging en niet om lijsten met predikuren...

De onderstaande verhalen zijn -verkort- overgenomen uit het boek "Herders zonder erbarmen".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen