Interview: Kom zo spoedig mogelijk...

Ruim 36 jaar na de moord op de jonge zendelingen in Ecuador kwam ik in contact met dr. Joël Medina, een jonge dokter uit Ecuador die verschillende jaren als arts in Guayaquil gewerkt heeft. Hij woont nu in Quito en studeert aan een theologisch seminarie. We kregen een gesprek over de situatie van de Indianen in Ecuador en over de nood in de grote stad Guayaquil.

Dokter Medina kunt u iets vertellen over u zelf?

Ik ben geboren in Guayaquil in een gezin van vier kinderen. Mijn ouders zijn Rooms-Katholiek opgegroeid, maar later overgegaan naar een pinkstergemeente. Mijn vader is in deze kerk voorganger geworden. Ik ben in de gelegenheid gesteld om te studeren. Na de middelbare school doorlopen te hebben ben ik voor arts gaan studeren. In die tijd was er een strijd in mijn hart of ik evenals mijn vader predikant zou moeten worden. Omdat ik hierover geen duidelijkheid had, ben ik voor arts gaan studeren. Na mijn studie ben ik in Guayaquil als arts gaan werken in een gezondheidscentrum in een arme wijk.

Waarom studeert u dan nu voor predikant?

De Heere heeft mij duidelijkheid gegeven over mijn roeping tot predikant. Tijdens mijn werk als arts in het gezondheidscentrum heb ik van nabij de nood van de arme mensen in Guayaquil gezien. Ik bedoel dan niet in de eerste plaats hun sociale nood; omdat ze het zo arm hebben, ik bedoel evenmin hun lichamelijke nood, hoewel er op het terrein van de gezondheidszorg veel te doen is. Ik zag steeds meer de geestelijke nood van de mensen. Velen leven zonder hoop in de wereld. Ik heb toen in mijn hart gevoeld dat de Heere mij riep om aan deze mensen het Evangelie te brengen.

In welke kerk gaat u straks predikant worden?

In mijn werk in de grote stad heb ik gezien dat de pinksterbeweging geen oplossing biedt voor de geestelijke nood. Men doet veel goed werk, maar het is een oppervlakkige godsdienst. Men spreekt wel over bekering, maar het werkt niets uit. Het verandert de mensen ten diepste niet. Dat komt omdat men steeds maar aandringt op het nemen van een beslissing, zonder er op te wijzen dat hetgeen de Heere Jezus gedaan heeft, toegepast moet worden door de Heilige Geest aan ons hart. Als dat gebeurt wordt je echt een ander mens. Dan ga je ook zien dat het Gods werk is. Het is Zijn genade alleen waardoor een zondaar gered wordt. Toen ik dat zelf geleerd heb, ben ik op zoek gegaan naar een kerk waar dit gepreekt wordt. Ik heb in Guayaquil wel in een baptistengemeente onderdak gevonden, maar mijn vragen kwamen niet tot een oplossing. In Quito ben ik in aanraking gekomen met de Iglesia Reformada Presbyteriana del Ecuador. Je zou kunnen zeggen: de reformatorisch gereformeerde kerk van Ecuador. Een kleine kerk waar de belangrijke reformatorische principes zijn vastgehouden. Ik studeer nu voor predikant bij deze kerk.

Waar wilt u straks predikant worden?

Als de Heere de weg opent hoop ik opnieuw naar Guayaquil te gaan. De Bijbelse prediking wordt daar niet gehoord. Ik hoop over twee jaar klaar te zijn met mijn studie en met steun van de kerk hoop ik me dan als zendeling-arts te vestigen in Guayaquil. Guayaquil is een stad met meer dan 2,5 miljoen inwoners. Het is de grootste stad van Ecuador met heel veel sloppenwijken. Als het mogelijk is hoop ik in een arme wijk te gaan werken. We proberen een eigen gebouw te huren of te kopen van waaruit we onder de mensen gaan werken. Doordeweeks kunnen we medisch werk doen en op zondag preken. Ik hoop dat ik straks dit werk niet alleen behoef te doen, maar dat anderen mij zullen helpen.

Welke mensen wonen er in Guayaquil?

De bevolking van Ecuador bestaat voor 40% uit Indianen en verder uit gemengde rassen. Er wonen 3,5 miljoen Quecha indianen in de dorpen in de bergen, maar velen van hen komen naar de steden om daar werk te vinden. In Guayaquil woonden vanouds veel mestizo's, een gemengd ras (een mixture van Indiaan en blank), voor een deel van Europese afkomst. Naar schatting zijn er nu 60% mestizo's in Guayaquil, 10% Spanjaarden, 10% overigen en ca. 20% Indianen. Ongeveer 1,6 miljoen mensen behoren tot de armsten; ze leven in krottenwijken met houten of rieten huizen, zonder waterleiding, zonder goede medische zorg, zonder goede scholen. De zending richt zich tot nu toe op wijken waar mensen wonen die niet tot de armsten behoren. Men acht het te gevaarlijk om in de sloppenwijken te gaan werken.

Is het alleen gevaarlijk voor zendelingen uit het buitenland?

De Heere alleen kan bescherming geven. Ik denk dat ook zendelingen uit Nederland hier kunnen werken. Misschien is het beter om te gaan wonen in een iets betere wijk en een kerkelijk centrum te bouwen aan de rand van een sloppenwijk. Wat kan er dan veel gedaan worden. Veel mensen hebben geen vast werk en veel kinderen gaan niet naar school dus ze zijn ook op "werk"dagen bereikbaar.

Wat kan de zending in een sloppenwijk doen?

Het medische zendingswerk kan een eerste stap zijn. Er kan een dokter of verpleegkundige werken. Verder denk ik aan een predikant of evangelist voor Bijbels onderwijs (bijbelklassen) en de prediking op zondag. Ook het jeugdwerk verdient de aandacht. Er is geen enkele vorm van bijbelonderwijs voor de kinderen en jonge mensen.

Wat ziet u als het belangrijkste van het zendingswerk in de grote stad?

Al het werk moet er op gericht zijn om de Naam van Christus bekend te maken, als de Enige Naam onder de hemel gegeven tot zaligheid. De Heere Jezus was met innerlijke ontferming bewogen over velen die Hem niet kenden als de Zaligmaker van zondaren. Zouden wij dan niet bewogen zijn? Ik weet dat er veel belemmeringen zijn. Er zit niemand in Guayaquil te wachten op een zendeling. Maar God wacht om genadig te zijn.. Zijn werk gaat voort tot Hij wederkomt. In Zijn Naam zeggen wij tot de kerk in Nederland: Kom zo spoedig mogelijk!

Stadszending

Uit het gesprek met dr. Medina komt de geweldige nood in de Zuid-Amerikaanse steden naar voren. Zending in deze steden is dringend noodzakelijk. Dat wordt ook bevestigd door de heer G. Nieuwenhuis van de zending van de Gereformeerde Gemeenten. In een vraaggesprek over stadszending zegt hij onder meer het volgende: "Er is berekend dat in het jaar 2000 55% van de wereldbevolking in de stad zal wonen. In 1900 woonde nog 90% van de mensen op het platteland! Als we dan lezen dat de Heere Jezus, de schare ziende, innerlijk met ontferming bewogen werd, dan moeten we in onze tijd die schare niet op het platteland zoeken, maar in de grote steden. Wij zijn vaak beducht voor de grote stad met al haar gevaren. Dat is op zich niet onterecht. Maar dat mag niet betekenen dat we daar dan geen zending zouden gaan doen. Integendeel. Het moet juist een extra aansporing zijn om aan die mensen, die in zo'n grote materiële en geestelijke nood leven, het Evangelie te verkondigen".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen