Op Golgotha's heuvel

De kruisdood

De evangelisten hebben niets geschreven over de wijze waarop de Heere Jezus gekruisigd werd. Dat was niet nodig, want deze doodstraf was zo bekend dat iedereen er van op de hoogte was. Het kruisigen was geen Romeinse uitvinding, maar een straf die ze in Carthago van de Foeniciërs overgenomen hebben. Deze straf werd vooral op slaven en krijgsgevangenen toegepast. Romeinse burgers werden door de wet beschermd tegen deze vorm van terechtstelling die altijd in het openbaar plaatsvond. Bij iedere stad stonden één of meer kruisen permanent opgesteld. Er waren verschillende modellen, maar het meest gebruikt werd het T-vormige kruis. De ongeveer 2 meter lange paal stond permanent in de grond verankerd. De dwarsbalk die 30 è 50 kilogram woog, moest door de veroordeelde naar de plaats van terechtstelling gedragen worden, waarbij de beide armen uitgestrekt aan de balk werden vastgebonden. Bij het vallen kon het gezicht dus niet beschermd worden. De kruiseling werd eerst ontkleed, waarna zijn handen en voeten elk afzonderlijk aan het hout werden genageld. Sommige verklaarders menen, dat het lichaam 'rustte' op een aan het kruis bevestigd zitblok. Bij de Joden kende men de kruisiging niet. Wel werden eertijds de door God gevloekten, na gestenigd te zijn, aan een houten paal opgehangen (Deut. 21: 22). In die zin was ook de Heere Jezus een door God gevloekte (Gal. 3: 13). Door deze kruisiging werd Hij dus niet alleen aan onduldbare folteringen blootgesteld, maar ook buiten de gemeenschap van God en mensen gesteld. De dood van een kruiseling trad in de regel niet spoedig in. Hij stierf namelijk niet door doodbloeding maar door uitputting of benauwdheid. Het kon meer dan een dag duren eer de dood kwam. Soms werd het sterven bespoedigd door een 'genadeslag'. Volgens het gewoonterecht verdeelden de soldaten de kleren van de kruiselingen. Reeds bij Jezus' leven werd Hij zo beschouwd als een dode, want van het kruis keerde niemand terug. Boven het kruis hing een bordje met daarop de beschuldiging, die tot de kruisdood had geleid.

Vervulling van de profetieën

De gebeurtenissen rond het kruis en de woorden die er geproken werden, vormen een aaneenschakeling van vervullingen van profetieën, met name uit de Psalmen en uit Jesaja 53. Geprobeerd is, deze profetieën op een rijtje te zetten, zonder naar volledigheid te willen streven.

Mattheüs 27

Vers 34: edik met gal gemengd: Psalm 69: 22.
Vers 35: verdeling van de klederen en het lot: Psalm 22: 19.
Vers 38: twee moordenaars: Jes. 53: 12 (met de overtreders gerekend). 
Vers 39: voorbijgangers: Psalm 22: 8 (allen die mij zien, bespotten mij, zij steken de lip uit, zij schudden het hoofd). Psalm 69: 21 (Ik heb gewacht naar medelijden, maar er is geen...). Psalm 109: 25.
Vers 43: Hij heeft op God betrouwd...: Psalm 22: 9.
Vers 46: Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten?: Ps.22: 2.
Vers 47: spons met edik: Psalm 69: 22.

Markus 15 zie bij Mattheüs.

Lukas 23 (zie ook verder bij Mattheüs)
Vers 46: Vader, in Uw handen beveel Ik Mijn geest: Psalm 31: 6.

Johannes 19 (zie ook boven)
Vers 28: Mij dorst: Psalm 69: 22.
Vers 33/36: geen been gebroken: Ex. 12: 46, Num 9: 12..
Vers 34/37: speerstoot: Zach. 12: 10.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen