Straatarm, maar schatrijk

In mijn leven heb ik verschillende mensen mogen ontmoeten, die schatrijk waren, zonder veel geld te bezitten. Sommigen waren zelfs letterlijk straatarm.

In de moerassige velden rond de Siberische stad Abakan kwam ik een van hen tegen. Ik was daar met een goede vriend, die christelijke voorgangers bezocht. We hadden wat tijd over en wandelden een stukje, terwijl we intussen de talrijke muggen van ons af probeerden te houden. In de verte zagen we een kudde geiten, vreedzaam herkauwend in de schaduw van een wilgenbos. Een herder leek er niet bij te zijn. Toen we dichterbij kwamen, ontwaarden we echter een oude vrouw. Ze zat op een kleed tussen de geiten, voorovergebogen. Haar stok lag naast haar in het gras. De muggen leken haar niet te deren.

Toen we dichterbij kwamen, zagen we dat ze in een grote, beduimelde Bijbel las. Ze stond zo snel mogelijk op toen ze ons zag. Nu pas viel ons op hoe klein ze was. Haar diepgediepgegroefde gezicht toonde een leven vol moeite en verdriet, maar straalde ook van vriendelijkheid en vrede. Beleefd groette ze, omhoogkijkend naar die grote Nederlanders. We vroegen haar waarom ze in de Bijbel las. En daar, ver weg in Siberië, in de broeierige zomerhitte, vertelde deze eenvoudige herderin dat al haar rijkdom lag in de Christus der Schriften. Daarom las ze in het Woord van de levende God. Ze groef als het ware in de Bijbel. En hoewel geen mens acht sloeg op deze arme vrouw, gold van haar: Zijn oog slaat mij in liefde gade (psalm 31:17 berijmd). Ze was schatrijk.

Ik denk ook aan een andere vrouw, in Nederland. Geld had ze niet, of nauwelijks. Elke dag weer vroeg ze of de Heere de harten van de mensen wilde neigen om haar te helpen. En dat gebeurde. Veel mensen zorgden voor deze stokoude vrouw. Wie haar bezocht in haar kleine huisje, werd ernstig door haar vermaand om de Heere te zoeken. Haar leven was met Christus verborgen in God (Kolossenzen 3:3). Daar gaf ze blijmoedig getuigenis van.

Toen ik haar na een bezoek verliet, liep ze mee naar buiten. Het was inmiddels donker en de volle maan stond helder aan de nachtelijke hemel. Ze wees ernaar met haar stok. “Kijk”, zei ze, “dat is nu een teken van mijn Koning.”

Deze vrouw stond niet in de Quote500, waar de namen van de mensen met het meeste geld in staan. Haar naam was echter in Gods beide handpalmen gegraveerd (Jesaja 49:16).

Wat een onuitsprekelijke rijkdom hadden deze straatarme vrouwen.

De Heere was hun Deel.

Wat een eeuwig geluk.

Met geen geld te kopen, maar door genade te verkrijgen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen