Tims Reactie

“Hey schatje!” Tim begroet Olivia met een glimlach. Hij heeft nooit veel waarde gehecht aan het feit dat Olivia’s ouders liever niet hebben dat ze met z’n tweeën op zijn kamer zijn. Zijn eigen moeder bemoeit zich er sowieso niet mee, omdat ze daar geen energie voor heeft.

“Vertel eens”, zegt Olivia terwijl ze zich in Tims zitzak nestelt. Tim ademt diep in en begint. “Mijn vader heeft gebeld.” De uitdrukking op Olivia’s gezicht verandert direct. Ze kijkt Tim met grote ogen aan. “Je vader?”

“Ja, mijn vader”, mompelt Tim. “Ik heb nog niet teruggebeld, want ik wilde het eerst met jou bespreken.”

Olivia staat op en gaat naast Tim op bed zitten. Ze slaat een arm om hem heen en dan zitten ze zomaar even in stilte. Even later doorbreekt Tim de stilte en vraagt bezorgd: “Wat is er met jou aan de hand? Je bent de laatste tijd zo anders.”

Tims hart klopt snel en hij kan de angst in zijn borst voelen. Wat is er aan de hand met Olivia?

“Tim, het is...” Olivia begint, haar stem trilt, tranen stromen over haar wangen. Ze kijkt snel de andere kant op.

Geschrokken kijkt Tim haar aan. “Wat is er, lieverd?” Nu is het Tim die zijn arm om Olivia heen slaat en haar troost.

Het is even heel stil in de kamer. Dan klinkt zacht de stem van Olivia: “Tim, ik… ik ben zwanger”.

Opnieuw valt de stilte in de kamer. Geluiden van buiten zijn nauwelijks te horen. De zon, die op deze septemberdag volop heeft geschenen, is al ondergegaan.

Als verdoofd staart Tim zijn vriendin aan. Gedachten tuimelen door zijn hoofd. “Dat meen je niet” fluistert hij dan. Weer is het stil. Minuten, die eindeloos lang lijken te duren. Opeens flitst de godsdienstles door zijn hoofd, die les over het zevende gebod. Hij krimpt ineen. “O, Lief, wat erg. Het is mijn schuld. Ik had beter na moeten denken. O, wat mega erg!” Hij drukt haar dicht tegen zich aan. Hij voelt haar hoofd tegen zijn borst geklemd. Tim weet niet wat hij moet zeggen. Hij heeft zich nog nooit zo schuldig én hulpeloos gevoeld. Wat is hij dom geweest. Het is zijn schuld. Het is zijn schuld… Het is alsof Tims maag zich omdraait. Opeens voelt hij een vlaag van misselijkheid opkomen. “Ik moet naar de wc, ik moet overgeven.” Hij strompelt, met zijn gebroken enkel naar de badkamer en is net op tijd. Al zijn eten komt eruit. Hij leunt tegen de muur en sluit zijn ogen. Dit kan toch niet echt waar zijn? Wat moeten de ouders van Olivia wel niet van hem den-ken? En Olivia zelf? En zijn vrienden? En… God! Hij is fout, zondig en verkeerd geweest.

Hoe moeten ze dit vertellen? Hoe zal iedereen reageren. Wat als Olivia straks op school rondloopt met een dikke buik? O, dit is allemaal zijn schuld, zijn schuld…

Als Tim weer op zijn kamer komt, staat Olivia op en valt in zijn armen. Hij streelt haar haar en geeft een kus op haar voorhoofd. Zo staan ze daar. Hij voelt hoeveel hij van haar houdt. Kon hij alles maar oplossen, alles goedmaken. Hoe zondig zijn ze geweest. Echt heel erg.

Dan neemt Tim haar hoofd in zijn beide handen en kijkt vastberaden in haar ogen. “Ik ben fout geweest, Olivia. Het is mijn eigen schuld. Maar we gaan ervoor. Ik ga voor je zorgen. Echt, we gaan ervoor, Olivia. Wij kunnen dit.”

Ze praten nog lang en veel samen. Dan brengt Tim brengt haar naar huis.

Als Tim weer thuis is, zit hij met zijn hoofd in zijn handen, diep in gedachten verzonken. Zijn wereld lijkt plotseling ingestort. Hoe kan hij voor hun kind zorgen als hij al de verantwoordelijkheid draagt voor zijn broertje Jurre? Hij moet zelfs voor zijn moeder zorgen! Hoe kan hij dit allemaal doen? Ze zijn nog zo jong. En dan is er zijn vader, die opeens weer van zich laat horen.

Hoe zal Olivia haar opleiding af kunnen maken? Hij kan nog wel naar school, maar wat gaat Olivia doen? Zullen ze het financieel wel redden? Het zal een enorme last zijn en hij verdient minder dan de gemiddelde zestienjarige, doordat hij thuis zoveel moet helpen. Hij wordt immers niet betaald voor alles wat hij doet.

Tim voelt een steek van jaloezie als hij denkt aan Olivia’s liefdevolle ouders en de warmte in haar gezin. Natuurlijk hebben ze ook weleens ruzie, maar dat is toch anders. Bij hem thuis hangt er altijd een gespannen sfeer waarin niets wordt gezegd als zijn moeder aanwezig is, uit angst dat ze in huilen uitbarst.

Na een tijd van piekeren, besluit Tim zijn beste vriend Morris te appen. Ze hebben met Olivia afgesproken om het nieuws te delen met hun twee beste vrienden, Morris en Sophie, maar nog niet met de rest van de vriendengroep. Dat zullen ze doen als ze Sophie en Morris op de hoogte hebben gebracht. Tim stuurt het bericht: “Hey, kan ik je nog ff spreken?”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen