Geloof jij omdat het moet of omdat je het wilt?

Samen met mijn luitenant hield ik tijdens een heldere nacht de wacht terwijl de rest lag te slapen.

Na een week van vechten tegen de oefenvijand die op de meest onverwachte momenten op kwam duiken, hadden we een klein momentje rust. Maar ook tijdens zo’n klein momentje rust moet je wel alert blijven.

Het voertuig hadden we tussen de bosjes gezet en we hadden daarbij waarneming met ons warmtebeeld over de open vlakte. Vanaf hier konden we alle verplaatsingen van de vijand over het open veld zien en daar een actie op ontplooien als dat nodig was.

Vaak komen tijdens de wacht de beste gesprekken op gang en dat was ook deze nacht het geval.

We raakten aan de praat over het geloof en de luitenant stelde na een tijd een vraag aan mij. “Geloof jij omdat je het wil of omdat je het moet?”, zo klonk zijn vraag.

“Omdat je zo bent opgevoed? Omdat je het al zolang je leeft zo doet?”

Deze vraag raakte mij en zette mij aan het denken. Al zevenentwintig jaar ging ik twee keer per zondag naar de kerk, bad ik voor elke maaltijd, las ik na de maaltijd een stuk en dankte ik, deed ik een gebed voordat ik ging slapen enzovoort.

En toen die vraag: “Geloof je omdat je het moet of omdat je het wilt?”

Vanaf dat moment begon ik mij te realiseren hoe ik met het geloof omging. “Is het allemaal wel echt waar, is er eigenlijk wel een God of is dat mij allemaal zo aangeleerd?”

Dit soort vragen kunnen je op zulke momenten overvallen.

Wat ik de afgelopen jaren geleerd heb van dit soort momenten is om er altijd eerlijk voor uit te komen dat je christen mag zijn en dat juist dat je helpt om er vrijuit over te kunnen spreken.

De kerkgang, gebeden, enzovoort waren er als een gewoonte ingeslopen.

Vanaf dat moment ben ik gaan ervaren dat ik niet geloof uit gewoonte, maar omdat ik geloof dat er een God is Die voor ons zorgt en we in alles van Hem afhankelijk zijn.

Deze gesprekken met collega’s houden je scherp en zetten je aan het denken, maar dit zijn vooral ook mooie kansen om aan te pakken om vrijuit over de Heere te praten.

Ondanks dat de twijfels mij dat moment overvielen, heb ik wel kunnen vertellen over wie God is en dat er nog een leven na dit leven is. Ik probeer vaak vragen terug te stellen zoals: “Hoe is de wereld volgens jou ontstaan?” Of:

“Denk je dat er nog iets na dit leven is?” Bij zulke vragen merk ik vaak onzekerheid bij mijn collega’s en dat is voor mij een mooi moment om te vertellen hoe ik het ervaar.

Dat het de Heere is Die de wereld heeft geschapen en altijd voor ons zorgt. Dat ik altijd op Hem kan vertrouwen, juist ook in moeilijke situaties. Ik merk vaak dat mijn collega’s respect hebben voor mijn geloofsovertuiging en ook open staan voor gesprekken hierover.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen